Wat mieren en tudeln mit t hoar

Eerste joaren van Alie heur traauwen haar heur man Bronno nog wel ais n poedeltje. Din mozzen loakens van bèr òf en verschoond worren. t Was ja goud dat ter n stuk plestiek onner t onnerloaken laag.
Bronno zien moeke haar zegd dat dit tot zien dattegste joar deurging. Zat bie heur ien femilie. Aal dij gedachten kwammen bie Alie op, n jonge vraauw dij ien koamer dounde was. Mit n slovve douk werren stoulen van eettoavel òfnomen. Dat was behold van meubels! En knippen van t hoar dat was behold van t hoar. Mit regelmoat lait Alie heur t hoar knippen.
Zai keek op klok. Bruier Eelko kon kommen mit Dorien, zien nijste laiverd. Eelko was viefendatteg joar en zien wicht negentien. Dorien haar veur kapster leerd en wol Alie heur hoar knippen.
Dou Alie juust op wc zat wer der op bèl drukt. ‘k Mout ter òf,’ ging t deur heur kop hìn. Nog n moal ging bèl. Mit n rooie kop dee zai deur open. t Was n kiend. Nog veurdat Alie t jonkje vroagen kon wat hai wol, runde dij gierend vot.
Dou zai deur toudoun wol, zaag zai Eelko en Dorien deraan kommen. Dorien sjokte n hail ìn achter Eelko aan. Mitnkanner gingen zai ien koamer aan toavel zitten.
‘Tee, kovvie, wat zel t weden?’ vroug Alie.
Zai wollen teedrinken.
‘Doe hes ale meubels der nog stoan, zai k,’ zee heur bruier en loerde ien t ronne.
‘Nee, Bronno het tillevisie mitnomen,’ zee Alie, ‘hai haar hier soavens ook wel tillevisie kieken kìnd. Mor dat wol hai nait.’
‘Dat wat hier nog staait dat gaait nait meer noar Bronno tou?’ vroug Eelko.
‘Nee, mor hai wil t hoes zo gaauw meugelk verkopen. k Mout ter oet. Of k mout hom haalfschaid van weerde betoalen. Din blief k hier wonen. Bin bie gemaintehoes west om te vroagen wat k beste doun kon. t Is mien geluk dat k zulm spoarsinten heb …’
‘Zel k dien hoar knippen?’ vroug Dorien, ‘k wil t zo doun dat ale kerels die noagloepen!’
Eelko begunde te laggen. ‘Nee Dorien, gain nije kerels dij heur noagloepen … Zai het Bronno nog ien kop.”
Ien keuken laag t loaken kloar. Ien koamer trok Alie n stoul bie toavel vot. Sloug loaken om nek en schollers hìn en ging zitten. Kons zain dat loaken graauw was. Hou voak was zai nait wakker worren ien n nat bèr. Hou voak zat heur nachtgoud nait vol mit miegvlekken, omreden zai ien Bronno zien wodder legen haar. Dorien zette loaken vaast en dou kwam scheer ien t hoar. Noa n zetje vroug Dorien om stroom. Eelko zöchde verlengsnouer op ien keukenkaast.
Aal gaauwachteg snorde tondeuze deur t schiere hoar hìn. t Wicht mouk ain kaant van Alie heur kop zo kort meugelk. Dou knipte zai haile boudel bie. Loaken ging van schòllers òf. Dorien langde heur n haandspaigel aan. Alie mos mor ien spaigel kieken. t Zaag der verschrikkelk oet.
Eelko tikte op zien allozie. ‘Mos ais heuren, wie goan vot,’ zee Eelko, ‘k heb nog wat te doun. Kom, Dorien.’ Alie laip mit noar deur tou.
Weerom ien koamer zoog zai mit stofzoeger t hoar van grond òf. Ien keuken ging zai veur spaigel stoan. Aan ain kaant van kop was t stiekeltjeshoar. Aan aner kaant was t schier knipt. Zai begunde te janken. Ien koamer mouk zai stofzoeger open en hil dikste toeven hoar te stofzoegerpuut oet. Misschain dat dij toeven nog vaastliemd worren konnen. Der was liem. Zai plakte boudel tegen stiekeltjes aan. Aalgedureg wer der meer hoar opplakt totdat t begunde te lieken. t Was eefkes veur vieven ien mirreg, mor zai was schoon òf en wol n zetje liggen. Doar ging zai trappens op noar sloapkoamer tou. Zai trok wat goud oet. t Was te hopen dat vaastplakte hoar vaastzitten bleef. Loakens wazzen kold en klam. Sloap haar heur gaauw te pakken. Ien sloap kroop Alie kaant op doar Bronno aaltied legen haar. Mor de vogel was hom vlogen. Bronno kwam inkeld nog hier om over verkoop van t hoes te proaten. Liemlucht steeg heur op ien kop. Ien heur sloap vlogen flaren dreumbeelden verbie. Liem dij nait dreug was bakte aan kuzzensloop. Aalgedureg laag dij vraauw weer op n aner zied.
n Poar moal wer zai haalf wakker en dommelde weer ien. Soavens tegen elf uur kwam zai mit kopzeer van bèr òf. n Toef hoar zat aan gezicht plakt en nog meer hoar zat aan kuzzensloop. Stommelnd ging t trappens òf omdeel noar wc tou.
Dou zai ien koamer kwam stak zai t licht op. Plofte ien stoul. Zai vuilde liem op n ooglid zitten en dat mouk heur baang.
Ien keuken dee Alie twij kopzeerde-tabbeletten ien mond. Kaauwde der op en slook boudel deur mit wodder. Dou spoulde zai t ooglid schoon. Zai dochde aan Dorien. Wat n loeterd!
Mor dou, as n hellere iengeven dij oet n bragelput mit gedachten kwam, was doar n plan! Dat laange stuk hoar dat mos ook mor votknipt worren. Noa n week of twij din was t nait zo slim meer. Din was t hoar nog veuls te kort, mor din kon t wel weer.
Veur keukenspaigel zette zai scheer ien t laankste stuk hoar. Donkere toeven dwarrelden deel. t Was stoer om t hoar aan achterkaant van kop te knippen. Noa wat mieren en tudeln leek t heur goud tou.

Zai mos no mor n störtbad nemen. Doar ging t trappens op. n Poar tel loader ston dij jonge vraauw onner t haalfwaarme wodder.
As k t zo bekiek din is mien levent n romanze bouk mit n open ìn, ging t deur heur hìn … Zai hil kop noar achtern tou dat ter volop wodder ien snoet kwam. Mit dat wodder stroomde, dochde zai aan Bronno. Stel dat dij hier verbie voarde en licht brannen zaag. As dij no ais noar deur toulaip en sleudel te buus oet kreeg. Mor nee, Bronno kwam nait. Dij kwam inkeld overdag te vroagen of zai aal wis wanneer zai betoalen kon, of wanneer zai votging. Nee, Bronno dij kwam nait zo mor eefkes aan. Bronno zaag laiver heur hakken as heur tonen. Misschain kon Dorien Bronno zien hoar ais knippen … en din ain kaant der hoast niks òf en dij anerkaant zo kort meugelk. En wat nog beder was: ain kaant ales der òf!