Goie veurnemens

Hebben ie van t joar ook goie veurnemens lu?
t Zel wel hè. Want dat het elk ja tegenswoordeg. Wat je aander joaren verkeerd doan hebben, dat wil je joezulf en joen omgeven elk nij joar ja nait nog n moal aandoun. Je moaken dikke plannen en je beloven joezulf, dat je joe der aan holden zellen.

Dat deden Zwoantje, mien laive vraauw, en ik ook elk joar. Wie muiken de dikste plannen. Van stoppen mit smoken veur mie, tot datteg kilo ofvalen, juust…
Allent kwam der nait zo veul van terechte. En dat ontnam ons n beetje de moud.
Benoam t oflopen joar was t n mizze boudel. Wie haren ons mit zien baaident nog nait ain ding veurnomen. En dou hebben wie n besloet nomen. Wie zeden tegen nkander, dat wie t volgende nijjoar elk drij goie veurnemens bedinken zollen. Zwoantje veur mie en ik veur heur.

Asjeblieft. En dat was dus dizze nijjoarsdag zo wied. En nou wollen ie zeker wel waiten wat of dat din wel was. Vot din mor, omdat ie zo nijsgiereg binnen.
Mien eerste veurnemen veur Zwoantje was, dat zai es wat meer zokken braaien mos. Aal dat gestop mit van dij dikke kloeten onder d’ hakken doar bin k n moal flaauw van.
t Ainegste wat ze braait dat binnen truien, veur heurzulf. Zwoantje zee eerst nog even dat ze mie wel braaien leren wol, mor ze mos t wel beloven, want dat haren we ofsproken, om hikhakkerij te veurkomen.
Want wie waren baange, dat we dat aans wel es kriegen konden, hikhakkerij. Gain roezie hur, dat hebben wie ja nooit.

Dou kwam Zwoantje. “Nait weer toonoagels knippen in koamer. Schaitst mie dien kaalknoagels ja in de kovvie.”
Tja, wat mout je doar nou mit. Woar mout k ze din knippen? In koamer staait d’ainegste stoule, woarin k der bie kin. Even mit de kont achter in de stoule en din net de vout der veur nog opkriegen kinnen, meschien komt joe dat wel bekend veur.
“Din nemst stoule mor mit noar boeten.”
Mor ja, k mos t vanzulf ook beloven.

Dou mog ik weer: “Op d’aigen helfte van t bèrre liggen blieven.”
Dat komt lu, Zwoantje het t nog wel es kold in bèrre. Benoam de vouten willen heur nog wel es zo’n beetje ofstaarven.
En din schoeft ze dij kolle daipvroren tuten noar mie tou. Harregat. Op slag kloarwakker en k was net zo’n beetje wegdodderd.
En of ik din zeg: “Baarg dij ijsco’s even weer op, doe Eskimo,” t helpt niks. Even loater glieden ze weer net as twij Vraize deurlopers noar mie tou.

Dou Zwoantje weer, t was net t oetpakken van kedootjes bie Sunterkloas, lu. Allent haren wie dizze kedootjes nait op ons verlanglieske zet.
“Nait zo onnuur laank op WC zitten. t Haile hoes stinkt mie der ja noar.”
Nou joa, k mag aaltied geern even kraante lezen op n stee, woar k rusteg zit en nait aal gerevel aan de kop heb.
En dat dat din wel es n lutje drij ketaaier duurt, nou ja, ík heb dij kraante ja nait moakt. Mor goud, k mos mor beterschap beloven, dat haren we ja òfsproken.

Dou mog ik weer: “Nait zo mit t gebit klappern.”
Want lu, dat wordt echt te gek hur. Kiek, dat e heur n beetje lös zit en dat ze t nog nait aan n nije tou het, dat is tot doar aan tou, mor dat ze de haile dag mit dij baaide helften verskes zit te drummen, doar wordt n mens ja flaauw van.
Ze is der zo wied mit hìn, dat as André Hazes of zokswat op radio is, dat ze op de moat mitklappert. t Kin toch nait langer.

Goud, dou Zwoantje weer. “Gain scheten meer loaten in bèrre.”
Nou joa, dat haar ze nou nait zeggen mouten. Want aal dij aandere dingen doar kin k wat aan doun, wíl k ook wel wat aan doun, mor dit is ja overmacht. Want wat kin je doar nou aan doun. Zo bin k ja baauwd. As mien liggoam tot rust komt, din gaait ter binnen in mie wat gisten of zo en dat moakt ja gas en zuikt n oetgang.
Loat Zwoantje nou bliede wezen dat k nog goud open bin. Stel joe veur, dat dij boudel der nait oet kin en dat je din inains schrikken.
Van n poar ieskolle vouten om mor n veurbeeld te nuimen. Ie kinnen ja wel ontplovven.
Of zol t meschien wezen, dat Zwoantje t eten wat te schaarp moakt?
Doar mout k volgend joar ducht mie mor es even wat van zeggen.

Luuster hier noar 27 Zwoantjes, veurlezen deur de schriever zulf