Gezelleg

Lest op n zundagnommedag zaten wie gezelleg thee te drinken. Zwoantje was der bie aan t braaien. n Poar dikke winterzokken, k leuf veur mie. Ik bloaderde zulf nog es even deur de zotterdagkraante, doar haar k nou ja mooi even tied veur.
t Ainegste geluud in de koamer was t tikken van d ol regelateur en t soezen van de theepot. Mooie zundagnommeddaggeluden, dij faitlieks de stilte nog stiller muiken.
Wie haren al n zetje niks zegd. t Leste was ducht mie, dat Zwoantje mie vruig of k nog n twijde kopke thee hebben wol. k Zee van joa, omreden k drink aaltied twije, zolaank as wie traauwd binnen en dat is alweer n haile zet. Evengoud vragt Zwoantje mie aaltied. Dat verbrekt ook even ja.
Oet mien ooghouken zag k, dat ze òf en tou mit n gloepstreek noar boeten keek. En dou ze even loater wat zeggen ging, dee k oet miezulf kraante al dicht. k Wos al wel wat der komen ging.
“Zellen we even n stokje lopen goan, zo mor even?”
“Joa,” zee k, “dat doun we en din nemen we ons Flipke ook even mit, dij mout der ook ja nog oet.” “Wol k net zeggen” zee Zwoantje.
Wie deden de jazen aan en wie kregen Flip zien raimpke. Hai was vanzulf haildaal gek dou e dat zag. “Dat zo’n hond dat deur het, hè” zee Zwoantje.
“Joa,” zee k.
Dou we boeten kwamen kreeg ze mie in d aarm en doar gingen we hin. Wie mozzen even n menuutje lopen, veurdat we de pas goud haren. Want, t lopt zo maal, as je mit twij man noast nkander lopen en je verzetten de bainen nait tougelieks. Benoam as je nkander in d aarm hebben hobbeln je aal zo hinneweer. Nou heb ik doar in dainst n truukje op leerd. Doar mozzen wie ook ja aal in de pas lopen. Bie t exerceren, zoas ze dat doar nuimen.
Dat kunstke gaait din zo, dat je d aine vout achter d aander hoaken en din net doun of je stroekeln. As je din weer gewoon lopen loop je net weer in de pas. Je springen din faitlieks ain tree over, zeg mor.
Ik dee mien truukje en k heurde Zwoantje stennen: “Mout dat nou weer? Liekst ja wel nait wies om ieder bod zo maal te doun. As mensen ons zain, din dinken ze, dat k zo’n ainzaalm aan taauw heb, aine dij verlof het oet Zuudloaren.”
Ik zee: “Goud.”
Mor k mos mie wieder bedappern, omreden k goa mainsttied expres weer oet de pas lopen, want din kin k t ja nog n moal doun.
Din zeg k: “t Is nog nait lukt.” En din dou k t weer. Want ik kin ja nait zoveul truukjes en as je din aine goud kinnen wil je dat ook ja waiten, nait din.
En zo luipen we wieder. Wie haren nait òfsproken, woar we hin wollen. Oet onszulf luipen we zo’n rondje, dat wie elke zundagnommedag lopen en op d ain of aandere menaaier is dat ons rondje.
Doar huiven we din ook nait meer over te proaten.
Wie zeggen aans ook nait zoveul onderwegens. Woarom ook, wie zain t zulfde. Woar mout je din over proaten, begriep je wel.
Òf en tou komen wie op ons zundagse loopke ook aander lu tegen en din is t mooi dat Flipke bie ons is.
Want hai mout elk en aine ja even besnuvveln. Din hebben wie ook ja n beetje oflaaiden, ja. Och en din zeg je wel es even wat hè. Zo krieg je wel es n gesprek mit nkander. Dizze raaize ook. Ik zee van: “Lekker weer nait?” En dou zeden zai: “Joa man, beter as veurege week, want dou was t ja al n beetje fris.” Kiek en dou haren wie t gesprek aan de gaang en konnen we even gezelleg wieder teuten. k Zee: “Joa, mor veurege week was t nait zo aarg as veur vattien doagen, dou mos de winterjaze der ja recht bie aan.” En dou zeden zai weer: “Joa, mor de echte kolle mout nog komen hur, wees der op verdocht.” Och en dou zee ik weer noadat k doar even over noadocht haar: “Joa, mor din maggen wie nog nait kloagen, je kinnen nou nog wel boeten wezen ja.” “Joa,” zeden zai.
“Nou, wie lopen mor even weer deur, want wie kregen nog theedrinkers.”
Dou zeden we: “Moi.”
Even loater zee Zwoantje: “Wel waren dat?”
“Och, dat wait k nait, zo mor gounent.” “En doar proatst doe mit? Wat hebben vrumden mit onze zoaken neudeg, din?”
En zo luipen wie weer op hoes aan en wie haren nkander gezelleg in d aarm. Ik links en Zwoantje rechts, want zo lopen wie al vanof t begun.

Luuster hier noar 27 Zwoantjes, veurlezen deur de schriever zulf