Café op driefklaai of zaandgrond?

t Is toch wel hail biezunder dat ze in t Noaberhoes der elke moal weer in sloagen om Grunneger laidjeszangers noar Veelerveen te hoalen dij de biezundere goave hebben om de simpele dingen in t leven zo schier onder woorden te brengen in heur laidjes. Op dizze leste zundag van jannewoarie was de beurt aan de oet Feerwerd òfkomstege Harry Niehof.

In n goud gevuld café vuilde hai zok, as klaainzeun van n grootvoader dij zulf n kroug haar, hailemoal thoes. Ook de Grunneger streektoallaifhebbers gingen der bie dit kovviekonsert ains goud veur zitten. Zai kregen hail wat laidjes te heuren. d’Onderwaarpen waren nait aaltied even luchteg.
As Hogelaandster zong hai netuurlek over de oardbevens. De menaaier woarop hai dat dut, is nait hail zwoar, moar mit n bie hom pazzend gevuil veur humor. Denk doarbie mor ains aan de rimpeling in t kovviekopke van vraauw Smit, dij soavends veur t sloapengoan nog n klokje nemt, deurdat ze aans gain oog dicht dut.
De mainste laidjes van Niehof binnen gevuilege luusterlaidjes. Doarbie zain je d’ogen bie t pebliek dichtgoan: even de boudel aan de binnenkaant bekieken. Dat mout ook veur dizze Grunneger troebadoer n veroademing wezen. Hou voak zain je gain optredens woar t pebliek zok de revel nait holden kin en overaal dwaars tussendeur kwedelt. Dat komt bie t Noabershoespubliek nait veur. t Geft hom de kaans laifdevol te zingen over mìnsen dij hom dicht bie t haart liggen: pabbe, schoonmoeke en veuraal t lutje wicht.
Niehof verhoalt vol overgoave over de herinnerns oet t verleden. Vanzulf kommen de kroug van opa en zien geboortedörp Middelsom veurbie. Doarnoast het hai t over de ploatsen woar hij woond het, reloatsies, t geleuf, de belevenizzen in Stad, stugge Grunnegers en t schiere Grunneger landschop. Hai dut dat in de toal van t Hogelaand, mor dat verschilt nait hail veul van de toal van de mainste lu in t pebliek, t Westerwolds. Ook vertelt hai over t ontstoan van de laidjes. Dat moakt ook de touheurders dij hom nait zo voak heuren nijsgiereg.
De menaaier woarop Niehof zien laidjes aan mekoar proat, sprekt aan. Noa twinteg minuten waren der nog moar drij laidjes veurbie kommen. Dat krieg je der van as je n proatgroage Grunneger op n barkruk veur n zeer goud luusternd publiek zetten. Lu in de zoal moalden der nait om en Niehof ook nait. Toch ging t tempo toun wat omhoog om ook de rest van de laidjesliest òf te kinnen waarken.
Wat veuraal opvaalt, is t muiteloos beheersen van zien instrumentoale ondersteunen. Doar woar de laidjes wat meer kracht neudeg hebben, let hai ook zien gitaar n woordje mitspreken, woarbie te maar ken is dat t hom bie sommege laidjes mainens is. Woar je joe bie aandern nog wel ains òfvroagen wat of der zongen wordt, huif je doar bie Niehof nait over te twieveln. Zien artikuloatsie let niks te wìnsen over. Dat geldt ook veur zien improvisoatsie. Zien rode lien is gewoon schiere laidjes speulen en onder wegens wel zain wat der aan proatjederij mit zien pebliek veurbie komt. Zo schudt hai hail wat verhoaltjes makkelk oet zien maauw. En doar wait hai t pebliek smoakelk mit te vermoaken.
Ook mit de teksten van Niehof zit t wel goud: gain gepriegelderij mit onmeugeliekse riemwoorden, ge woon klinkkloare toal schrieven. En as we Niehof geleuven maggen, overkomt hom ook wel ains n over mìnsen dij op n minder schiere menaaier aan heur ìnde kommen binnen en dij hier en schrieversblokkoade. Moar t kin zo gek nait wezen of der schut hom toch wel wat in t zin, ook aal gaait t doar wat ledemoaten kwiet binnen. Boetendes deugen zien tekstregels deur schier ritmisch op de melodie te daansen.
Dat Harry Niehof nog wel voaker n moal in t Noabershoes kommen zel, maggen wie hopen. Hai gaf aal aan sikkom noeit verskes in opdracht te moaken, moar meschain is t n idee om veur n aander moal ains mit n verske te kommen woar wat meer pebliekspartisipoatsie n rol speult. As we aandere troebadoers, dij geregeld in t Noabershoes optreden, geleuven maggen, binnen de lu in Veelerveen nait vies van n beetje mitzinkjederij. Dat liekt mie n schiere oetdoagen.