Bouken om nait te lezen

Nou k older wor, miemer ik òf en tou wel ains over vrouger. Over mien kindertied bieveurbeeld. Hail voak mout k din denken aan Siert. Dat was mien beste vrund op de legere schoul. In dij tied realiseerde k mie nait zo dat Siert toun ook al best wel n maal appie was. Wie pruiten nait zo veul, moar speulen deden we wél. Ain van baaident kwam mit n veurstel wat of we doun zellen. Mainsttied was ik dat en d’aander zee din joa of hai knikte en doar ging we.
Siert is aigenliek noeit zo’n proater west en luustern dee e ook nait zo. En toun k hom noa n laange tied weer tegenkwam drong dat weer goud tot mie deur. Wie luipen mekoar tegen t lief in n haalfsleten boukenwinkel. Wie keken mekoar aan en k zag dat hai mie ook herkende. Moar hai zee niks en ging verder mit t kieken noar bouken. Ik kon mie der nait bie neerleggen dat wie mekoar noa zoveul joaren niks te zeggen haren. k Wol toch wel groag waiten hou zien levent zoch ontwikkeld haar noa de legere schoul en dat zee k ook tegen hom. Toun zee e dat ik alles aan hom vroagen mog. Ik luit mie dat vanzulf gain twij moal zeggen want ik haar ondertied hail wat te vroagen. Op mien eerste vroag ‘hou gaait t mit die?’ kreeg ik nog antwoord. Moar bie mien volgende vroag wer t mie al snel dudelk: hai gaf naargens antwoord op.
Nou wis ik nog van vrouger dat mondeling communiceren mit Siert n adinleke uutdoagen was. Mit nander speulen was schier, moar proaten ho moar.
Ik wol aal t gesprek op gaang brengen en zee tegen hom dat elk antwoord op n vroag van mie beter is din gain antwoord en as hai laiver de vroagen stellen wol, dat hai dat din gewoon doun mos. Toun kwam hai toch endelk n beetje lös. ‘Mensken,’ zee Siert, ‘moaken meer kepot mit proaten din mit dhaanden. Most noeit dien tied verknoedeln mit mensken dij jeuzeln en flepsjijken. Thuus proat k hail veul mit miezulf. En as dat gesprek goud verlopt din pak ik mien gitaar en din zing k der ook bie. Ik moak mien aigen laidjes. In mien huus heb k op beune n studio inricht woardat k alles opneem wat ik moak.’
Ik kreeg opins n ingeven. Hai ston iebels geïnteresseerd noar bouken te kieken, dus docht ik dat k doar moar wat over vroagen mos. Ik vruig hom welke bouken hai t laifst las.
‘Ik lees gain bouken,’ zee Siert. Dat kwam mie wel hail vrumd veur en dat zee k ook tegen hom. En toun zee e: ‘Kinst bouken bruken veur meer dan allain lezen. Kinst der mit goeien, kinst ze opstoapeln en as trapke bruken.

In mien studio heb k aan alle wanden boukenkaasten stoan, want bouken binnen hail goud veur d’akoestiek bie mien meziek. En din moakt t mie nait uut wat veur bouken of er in dij kaasten stoan en wat of er in dij bouken staait.’