Zummergriepkes

Joaren leden, dou der nog n ULO was en dou legere schoul nog gain boasesschoul haitte, woonde der n vraauw Smodsma ien Wiermeulenwierde. Zai haar twij leujonges, Ludo en Larrie. Heur òlste zeuntje, Ludo Smodsma, was n laange jong veur zien leeftied. Ien vairde klas van legere schoul stook hai aal mit kop boven klasgenoten oet.

Ook zien meester was n haalve centimeder kòrder as Ludo. Vraauw Smodsma snakte en snaarde aaltied over Ludo. As zai zien noam nuimde trilde heur tong krekt as bie n vogeltje. Larrie was jongste. Hai was wat luddek veur zien leeftied. Mor Larrie kon aibels goud leren. Hai haar n hoarlok dij hai mit vingers op stee strieken dee. Voak keek hai der din wat aigenwies bie. Larrie zat n klas leger as Ludo en was beste van zien klas. Vraauw Smodsma sprak ook Larrie zien noam oet mit trillende tong. n Eersteklas zangknarrie dij was ter mor n begunnelinkje bie. t Ging goud mit jonges. Haren zai mainst te daanken aan heur moeke dij zo zörgsoam was. Dou Ludo noar ULO tou ging, was hai weer ain van laankste leerlingen van zien klas. n Joar loader kwam Larrie op ULO. Om eerlieks te weden, Larrie haar makkelk noar HBS tou kìnd. Mor hai wol noar zulde schoul tou as zien bruier.
Krekt noa zummervekaanzie, dou Ludo ien daarde klas zat en Larrie ien twijde, overkwam jonges wat apaarts. Heur leroar dij Duuts en Ingels gaf, haar n zummergriepke. Veur schoul ien Wiermeulenwierde was t nait te doun om n ienvaler te kriegen. En leerlingen vrij van schoul geven doar wazzen zai nait zo happeg op.
‘As wie jonges van Smodsma no ais veur klas zetten, veur eerste, twijde en daarde klas. Din neem k zulm hoogste klas veur mien reken,’ stelde Blikveld, hoofd van schoul, veur ien leroarenkoamer doar zien kellegoa’s apmoal op n stoul zatten.
‘Goud plan, Blikveld,’ zee òlste en wieste van t plougje, dij zulm gimmestiekles gaf, ‘Larrie, dat waiten wie, dij kin goud leren. Hai het veureg joar ale leerboukjes van Ludo te kop oet leerd. En hai zit op heden weer ien Ludo zien nije bouken te snuustern. Ludo, dij staarke beer, dij kin leerlingen wel onner doem hollen.’
‘Bis goud op hoogte,’ zee Blikveld, ‘loaten wie t mor doun!’ Noa schoultied nam hai veurstel mit baaide bruiers deur.
‘Mouten wie hoeswaark, dij wie anern opgeven, zulm ook moaken?’ wol Ludo waiten. Larrie vroug of zai ook ien pauzes en ien schòft, ien leroarenkoamer zitten moggen. Op aal heur vroagen gaf Blikveld antwoord.
Zo kwam t dat jonges van Smodsma Ingelse en Duutse lezzen gavven aan eerste, twijde en daarde klas. Bruiers haren heur schierste goud aan. Larrie haar zien hoarlok bieknippen loaten. Hai stukte ale stoere dingen mit aandacht oet. Bie zetten schoot Ludo bie toaveltjes laans en greep n kereltje bie zien nek. Op slag haar dij kurendriever gain proatjes meer. As ter n wicht kop nait bie les haar haauwgde Ludo mit pladde haand op heur toaveltje. t Wicht schrok wakker en grinnekte.
Larrie maggelde schoulbord vol, vervaast om zain te loaten dat hai wat ien mars haar.
Noa n week was leroar Duuts en Ingels weer op schoul. Ludo en Larrie konnen weer aan aigen toaveltjes zitten te leren. Mor t zat schoul nait mit. n Daag of wat loader kreeg leroar dij Nederlands gaf n zummergriepke. Dat kwam vanzulm van t waarme weer.
‘Loaten wie Ludo en Larrie mor weer veur klas zetten. Nederlandse lezzen geven dat is heur wel touvertraauwd. Mor as t noatuurkunde was din dee k t nait,’ zee Blikveld, ‘veuls te veul meneuvels.’ ‘Doun,’ zee leroar dij gimmestiek gaf en hai grinnekte, omreden hai t apmoal aal weer veur hom zaag. Doar stonnen zai weer. Larrie gaf les. Ludo hil odder. t Ging apmoal weer goud op n poar schoonhaidsfouten noa. Zo was Ludo op eerste daag oareg verbraand en bèlkte hai te haard. n Daag loader schudde hai n deugennait zo wild hinneweer dat knopen van dij kereltje zien boezeroen òfknapten. Dou hai nog nait lustern wol, stuurde Ludo hom noar hoes tou. Mor op Larrie, doar was haildal niks op aan te maarken. Vief doagen was leroar Nederlands zaik. Vris en monter kwam hai weer op schoul. Ludo en Larrie konnen zulm weer lezzen volgen.
Twij week loader schreef moeke Smodsma n braif aan hoofd van schoul. Zai schreef Blikveld dat zai groots was op heur jonges. Dat zai der op rekend haar dat dij wel wat kriegen zollen veur ien spoarpotten … Aal gaauwachteg kreeg moeke tillefoon van Blikveld. Hai von dat zai veur heur beurt proat haar.
Hai haar aal laank besloten dat jonges mit Kerstdoagen n banketstoaf kregen.
‘Kriegen zai elks n stoaf?’ vroug moeke Smodsma.
‘Nee, gewoon ain stoaf veur baaide jonges. Mor zo wied is t nog nait. As Ludo en Larrie no op t ìn van septemmer bie mie thoes kommen. Din kinnen zai helpen mit abbels plukken ien abbelhof. Dij laange Ludo dij kin wel bie hoogste takken kommen. Dij leutje kin heur din van grond opzuiken. Din geef k heur ook n puut mit abbels mit noar hoes tou.’
‘Wat n bliedmoakerij,’ was t antwoord, ‘doar wor k even stil van … Ludo en Larrie zellen wel blied weden dat zai plukken magen! Bedankt Blikveld, oet t daipst van mien haart!’
‘Geern doan,’ zee hoofd van schoul en legde hoorn op hoak. Hai von t schiddernd hou laif dij vraauw baaide noamen van heur zeuns oetsprak. Dat kons nait van aal dij aner pa’s en moekes zeggen. Doar wazzen gounent bie doar damp van òfsloug, zó verbraand wazzen dij op heur kiener. Nee, doar kon hai nait goud over. Wazzen der mor meer zukse moekes as vraauw Smodsma. Din was t n hail aner wereld.