Wat spreken wie doch yn malle taal
Pestoor van Soaksumhoezen aargerde hom aan gewoonte van kerkgangers om onder preek al te kerk oet te bulen. Dou ain van heur mit kakkennood der veurtiedeg oetnaaien wol, en pestoor hom weerom raip, draaide man hom om en vroug aan verbalderde pestoor:
‘Ick will wthgaen und schiten eens. Wiltu mit?
‘Ik wil oetgoan en schieten ains’. Dit hait n MOL-konstruksie. (Modoal waarkwoord, onbepoalde wies, liedend veurwaarp.
Ien 1707 kreeg redger bie n rechtzoak ien Bavvelt kifkederij mit domie van Tinaalng. Dou domneeske heur mit de zoak bemuien wol, stuupte redger heur tou:
‘Brui weg ghij votse, wat hebt ghij hijr te doen, of ik geef u een voet in den aers!’
Predekant ien Simonswolde, Oost-Vraisland, vergeleek t leven mit n swienebloas:
‘Spiera en Kaïn zunt beide in de helle en wenn je neet anders worden, dan koom je by heur. Man jy denken, ik heb nog wal tyd, man jy denken neet dat jou leeven als een swyne-blaase is: wanneer man daar mit een spelde in stekt, ‘pup’ zegt he en de wind is ’t er uit, en zoo is ’t ook mit de zeele, ja ’t is jou zoo gebrekkig as ’t glas in de vensters.’
Ter Laan: Verslag van n ontkommen van drij manschoppen van t Napoleontische leger oet de Russische hel: n Grunneger, n Veelnk en n Vrais.
Vraizen is mor septiel vòlk, Veelnks is staark vòlk.
Sien Jensema: Aine Jeud tegen d’aander:
‘Twij vraauwlu – ain veur t waark en ain veur verdievendoatsie! t Kon ja nooit mooier!’
A. S. de Blécour: Kerĕl, hier hèbben âl ’n pāk elenden wèst in ’n Dam, ik zeg joe. Mien aoll’ voader, dei het nòg beleefd, dāt boudĕl ovĕrstroomd is mit störm weer.
‘k Huif joe ans niks te zèggen ās ‘k vertèl,
dāt dou ’t zòlt woatĕr weer wègluip,
bleven panheerns hier op ons heeg hangen.
Benauwde boudĕl.
Duut van Goor: Ien t verhoal ‘’De Olle Grieze’’ van Duut van Goor komt plietsie de Weerd op Grootmaart aan. Op stee van Olle Grieze is n daipe koel. Martinitoren haildaal ien grond votzakt! De Weerd wol mit zaikteverlof noar hoes. Mor eerst ging plietsie Woltman mit hom mit om te kieken. Zai kwammen op maart en…
‘Mekaairt die niks, de Weerd,’ zee Woltman.
‘Hai IS vot! Goa moar gewoon weer aan ’t waark, heur!’
Pieter Keuning: Boer en dioak Menkveld komt bie Berend van der Klei op zaikenbezuik en dioak Menkveld vragt hom:
‘En hou is t nou mit joe op berre? Maag ie doar nog zo’n beetje liggen mit vree ien t haart?’
Simon van Wattum: Vraauw tegen man): ‘Baange bist, doodsbaange veur boeren.
Mor dit zeg ik die: As der wat van komt en dat zel wel, want boerenzoad dut t altied, en t wordt n jong, den leer ik hom hoaten, zo hoaten dat gain aarbaaider ooit weer veur n boer op knijen huift.
Verloren zeun, op zien haimstee weerom. Nederlandse vertoalen, 1951: ‘Vader, ik heb gezondigd tegen de hemel en voor u.’ Deur n onbekende vertoaler oet Griepskerk vertoald:
‘Pabbe, wat ik doan heb, har niet wezen moeten.’
Belcampo: J.S. Bach haar verzöcht of e ien Der A-Kerk op t Schnitger-örgel speulen mog. Doar mos kerkeroads- vergoadern eerst stief over vergoadern:
‘Seln wie hom doar wel bie loatn, zo’n vrumde strosnieder!’
‘Met ain krom tougriepm kenne haile boedel verrinnewairn.
Tisn Snitker!’
‘Het Stad achttiendoezend doalder en vief stuver kost’, riep de rekenmeester van het college er tussendoor.
‘Haai het doar zonne lange raaize veur moakt. Dat mut ja slim begrootlek wezen veur de jong. Ik docht wie mosn hom een kaans gunn’n. Moar bie het minste gekroak of gekrachtzel, vot met dei keerl. Wie hebt ja gain verlet van zoks. Wie hebt ja ons Fokkemoa. Dei speult meroakel.’
Hannes Flesner, zanger oet Oost-Vraisland:
Mallör sitt up’n lüttjen Stäe, as Opa al aan Oma see.
Mallör sitt up’n lüttjen Stäe, dor kin ji nix aan doon!
Ter Laan: Ien Oostpoller onner Spiek woonde n boer dij mit n gloepend mooie poedie traauwd was. Woar ze vandoan was, wis gain ain. Op n oavend haar ze tegen heur man zegd:
‘Mags mie vannacht nait aankomen.’
