Troanen in mien ogen
k Docht gainain kin ons schaaiden,
Aan t end tou mit ons baiden,
As n onwiese leufde ik dat t heerns was,
En zo kwam ik maal te pas.
Boeten is de locht helder blaauw,
En optrokken is de mist,
Mor mit troanen in mien ogen,
Dou k nait langer asof,
Nait langer asofst doe van mie bist.
t Verhoal is old en sleten,
Van n vraauw dij heur man mislaaid,
k Wait ik mout die vergeten,
Of ik dat ken, dat wait k nog nait.
Harpel 1987