Twij doagen
Gittje kikt oet t glas,
zugt kinder boeten.
Dinkt aan hou t was,
regen tikt op roeten.
Haarm is oet de tied,
vief joar allain.
Mörgen is t weer zo wied,
kin gain rekloame meer zain.
Spinrag in de kop,
ainzoamhaid kin ploagen.
En zai dinkt haardop;
‘Och…, t binnen mor twij doagen.’