Spaigelbild
Rieks was nooit riek. Te vraigevochten, te aigenwies om waarken bie n boas vol te holden. Thuus bie zien ollu in Lauderzwaarteveen den aaltied dat stille verwiet. Hai vermiedt, ontwiekt, zuikt de ruumte en vraiheid in de draank. En de drugs. Zunder dij twij blieft aal om hom hìn ellèn, kloten. Lu dij hom der op ankieken. Plietsie het de pik op hom. Mor hai baauwt an zien ontkomen. Scoort n uutkeren. Waarkt zwaart tot der sinten genog binnen om noar Thailand te vlaigen. Doar is t bier gekoop. En drugs binnen der ok. t Parredies, doar gaait hai wonen. En t lokt hom zölfs zien uutkeren met te nemen.
Thaise vraauwen dinken altied dat blaanke manlu riek binnen. Haals over kop traauwt hai. Mor Rieks vaalt t òf, hai is nait riek. Wol worden twij lutje dochtertjes geboren. Mit heur baalkeduustere ogen kieken dij zo tuddeg noar hom op. t Parredies, mit bier en drugs. Totdat de Thaise plietsie hom vangt mit drugs en hai de gevangenis in gaait. Rieks zit zien straf uut, wordt leventslaange onwinskt verkloard. Op t vlaigtuug zet weerom noar Nederland.
Terog bie af. Weer t stille verwiet van zien ollu thuus. Zien Thaise vraauw is hoagels en aaiskt sìnten. Mor hai mist benoam zien twij dochtertjes. Zo as dij noar hom opkeken. Hai wil weerom noar Azië, misschain n noaberland van Thailand. Misschain dat hai doar zien dochtertjes zain kin. Mor zien vraauw wordt gierend maal opnomen en zien dochtertjes verdwienen in n Thais kindertehuus. Hai zugt zie nooit meer.
Dus elke daag liters bier en hail veul wied om zien verdrait de boas te blieven. Hom nait verplettern te loaten. Zwaarvend in Azië vindt hai n zaik en moager hondje. Rieks bringt heur bie n peerdokter, zörgt veur heur. Hai en Adinda worden onòfschaaidelk. Hai moakt heibels mit Versloavenszörg. Dij willen hom enkeld behandeln veur zien versloavens en zölfs veur agressiekedutsie. Hou zo agressie? Doar gaait t hailndaal nait om! Hai het verdrait, het verlet om traumatherepie en dat kriegt hai nait.
Mor Rieks is toai en holt zok stoande. Op camping d’Iembarg mag hai vergees wonen in ain van d’holten chalets. Hai dout der t onderhold, braandt roet vot tusken de tegels, schuurt en schildert kezienen. En hai het noe n auto.
Doagen laange regent t haard boven Europa. Ok boven d’Iembarg vaalt t mit bakken uut de locht. En den kloart t op en is t weer dreug. Rieks stapt zien chalet uut, lopt buten wat rond mit Adinda. Op t laand is n reuzen wotterplas stoan bleven. n Lichtend lok in de graauwe eerde, t liekt wol of d’hemel der deurhìn vaalen is. Spaigelglad is t wotter. Enkeld lutje rimpen woar Adinda drinkt. Rieks zugt de locht weerspaigeld, homzulf weerspaigeld, Adinda weerspaigeld. Zie het genog dronken en kiekt noar hom op.
Rieks staait nog an de plas. Hai zugt d’haile ruumte boven hom weerspaigeld as ruumte onder hom. t Is doch mor schien, zuk n spaigelbild. Gewoon n ondaipe plas, as doe n bietje muite moakst zugst de boom. Mor t spaigelbild is veul staarker. Rieks wordt der doezelg van. En aleer hai t wait staait hai opìns an d’aandre kaande van zien spaigelbild. Opìns heurt hai niks meer, is t stille. Nog juust wol heurt hai Adinda piepen. Zie bleef achter in d’aaldoagse weerld en mist hom. Gaauw riekt hai mit zien aarm deur de wotterspaigel en reept d’hond noar zok tou. Noe stoan zie soam in spaigelbild.
t Is n onwezenleke aandre weerld. IJl, doodstille en aal staait in spaigelbild. Dus bie de camping: eitpecer ed ijb nedlem srekeozeb. En ok rekloames van Amstel en Hooghoudt an de gevel van t cafe binnen in spaigelbild. t Is stille en ruum en Rieks vuilt zok der vremd, zölfs n bietje gelokkeg. Hai jompt de baal en zugt Adinda der geluudloos achter her runnen. Stille bringt zie de baal weerom en legt hom veur zien vouten. Nog es, vroagt zie mit heur holden. En hai jompt nog es. t Is heer zo schier, zo stille, zo ijl.
In tied dat hai Adinda volgt dij achter de baal an runt kommen twij lutje feguurtjes teveurschien uut de verre bosraand. Rieks haar zie eerst nait zain. Mor zie kommen in zien richten. En den zugt hai heur. Kin zien ogen nait geleuven. t Binnen twij Thaise wichtjes. Klaain en flitterg, baalkeduustere ogen en sluug zwaart hoar. t Binnen zien dochtertjes! En wat binnen dij groot worden! Dou hai zie veur t lest zag waren zie nog peuters.
Adinda loat de baal leggen en runt kwispelnd op de wichtjes tou. Besnuvvelt heur, loat heur aaien. Rieks staait mit opensperde ogen, wait nait hou hai t het. n Tsunami van emoties brekt deur ale dieken hin dij hai legd het om zien verdrait in te poldern. Stille troanen wellen uut zien ogen, over zien waangen.
De wichtjes binnen bie hom ankommen. Vuilen heur verlegen mit n pabbe dij zie zo laange nait zain haren. En dij den ok nog staait te grienen. Mor den onhelzen zie hom. En de wichtjes bukken, omhelzen Adinda. Pakken de baal en jompen dij n end vot. Adinda blied der achter her, bringt hom weerom. Nog es en nog es. En Rieks kiekt tou deur zien troanen hìn. Hai vuilt hom riek.
Rieks mien jong, wat doust noe dastoe dien dochters weerom hest? Deur de spaigelbildege weerld binnen dij noar die tou kommen. Zie mouten dien verdrait vuild hebben. Dat doe heur zo vrezelk miste. Noe kinst weer pabbe wezen.
Hai besluut heer te blieven in de spaigelbildege weerld. Want hai wait nait of zien twij wichter metkommen zellen as hai deur de wotterspaigel hìn brekt, terog de aaldoagse weerld in. En t is ok beder dat zie nait metkommen. In d’aaldoagse weerld kriegt hai de Kinderbeschaarmen op zien dak. Dij zellen hom nait geleuven. Hom turen om reden dat hai zien kinders ontvuiert het. En den goan de wichter heer ok weer n tehuus in. Nee, wie blieven in de spaigelbildege weerld.
Heer, an dizze kaande van de wotterspaigel, het hai ok hailndaal gain rek in bier. Of in wied. Zien verdrait is veurbie. Hai het zien twij wichter terog en loat dij nooit meer goan. En dat haar hai altied al zegd: dij versloaven, dij is nait zo belangriek. Dij verdwient noe vanzulf. Dampt vot de ruumte in van dizze stille spaigelbildege weerld.
