Seupel

Ik vuil mie nog aal n beetje seupel. Ook gain wonder, want k bin de haile week krank west. Dat was aiglieks n beetje Zwoantje heur schuld, want dij het mie aanpoot.
Eerst begon zai mit griep en dou kreeg ik t. Dou zai zaik was, was k ter al n beetje baange veur en om besmetten te veurkomen haar k heur veursteld, dat zai mit heur griep mor zo laank op de bank sloapen goan mos.
Joa, zeg nou zulf, as we aalbaaident van de bainen komen, din is t ook ja n dikke toezeboudel in hoes. Mor dat wol ze nait. “As toe baange bist dat k die aanpoot, din gaaist doe zulf mor aargens aans liggen.” Wat n verstand nait.

Mor dou ze deur haar, dat ik t laifst n beetje veurzichteg wezen wol, dou begon ze mie te pesten.
Ze kroop in bèrre aal wat dichter noar mie tou. Ze kwam alderdeegs op mien helfte! Mit t gezichte noar mie tou. En mie mor aanblevven vanzulf. En ze wol nait meer noar rede luustern. “Goa toch op dien aigen helfte liggen. En draai die teminzen om.”
Dat leste dee ze nait, mor ze ging wel precies op de grens liggen mie aan te kwaalmen. Joa, t midden van t bèrre kinnen wie hail goud zain, omreden wie hebben mit n stompke potlood n streepke op t holt van t ledikant zet, precies in t midden. Din kriegen we doar teminzen gain hikhakkerij om, verstandeg nait?

Nou ja, aal mit aal was t ja gain wonder, dat ik t ook te pakken kreeg.
Aanderdoagssmörgens, wol ik, veerdeg as aaltied, de bainen noast t bèrre zwaaien.
En k wör mie doar doezeleg! En zwaiten, nait normoal meer. Ik docht, dat is mis en goud ook. Ik wos nait hou gaauw k weer onder de dekens kroepen mos.
“Wor wakker” ruip k: “k Bin zaik.” “Hè?.” “k Bin zaik” ruip k, nou wat haarder. “Din haarst mor op de bank sloapen mouten. Komt mie goud oet, din huif k die ook ja gain stoete te smeren, kin k zulf ook ja nog even liggen blieven.”

En dat was ook zo lu. Ze zol t ook ja nog drok genog mit mie kriegen, dij laiverd. Want joa, k was nou ja zaik en as je zaik binnen, din mout je verzörgd worden. Je mouten de thermometer hebben, drinken, veul drinken mit n twijbak en eh… fruit.
De pille mout ter heer en din mout ze noar t aptaik veur medisienen. En eh, ja, kiek… k wos vanzulf ook ja nait of k mie wel goud redden kon mit mien gemak en mien gerak en zo. En meschien trilde k wel zo, dat ze mie vouern mos. Meschien mos ze mie wel vastholden, as k noar de WC mos, of nog aarger, meschien mos der wel bie t Gruine Kruus zo’n stoule hoald worden, woarop je joe stoef noast t bèrre ontlasten kinnen, woarnoa je joe haalf sevveloos van de slapte weer in bèrre wurgen.

En… of ie t leuven willen of nait, mor dou k doar es aal zo over noadochde, dou wör k aal zaiker. Roar he?
Noa n zetje docht ik, dat t wel es tied wör veur n kold washaandje veur op kop.
Nou haar k nog gain kopzere, mor as je dat veurkomen kinnen is t ja beter, nait din? En n beetje appelsienesap zol ook wel goud wezen veur de patiënt. Klaaine slokjes vanzulf. Ik stötde Zwoantje nog es aan.
“Wakker worden, der mout wat gebeuren.” Noa wat gemottjer ging ze der òf. Ze haar noatuurlek best in de goaten, dat k neudeg hulp hebben mos.

Verdorie, nou haar k toch vergeten heur om n washaandje te vroagen. En ze was al haalverwege de trappe. t Begrootde mie ook om heur weerom te roupen, din toch mor beter even pebaaiern vol te holden. Ik ruip heur nog wel wat aans noa. “Dij ol schoolbèlle, dij nog in t schuurtje ligt, dij kinst wel even pakken en bie mie hìnleggen, din kin k der even mit rappeln as k wat neudeg heb.”
Of ze mie nog heurde wait k nait, ze zee in elk geval niks. Joen stem wordt ook n beetje trillereg en zacht hè, as je zo zaik binnen.

Ik heurde, dat ze beneden de radio aan dee, gelukkeg nait te haard, want dat kin je din nait hebben.
Wat lag k doar toch vredeg. Lekker waarm, ik gapte nog es even en k dee van ellende de ogen mor es dicht. Ze zol nou toch wel gaauw komen om mie te verzörgen. Dij laiverd haar veur zokzulf noatuurlek even wat kovvie zet, ze zol t ook ja zo drok kriegen. Kovvie, ik mos der nait aan denken, dat staait joe din toch zo tegen.

Noa n ketaaiertje kwam ze inderdoad weer noar boven. Ik wol net even zeggen, wat of k t laifst t eerste wol, dou ze zee: “Ik bin wat loat, ik klai mie gaauw aan, want k goa ja noar Stad mit buurvraauw bosschoppen doun, der staait nog kovvie kloar.” Ze greep wat klaaier, schoot de douche in en even loater heurde k de boetendeure dichtklappen.

Och, kovvie smuik toch wel goud.

Luuster hier noar 27 Zwoantjes, veurlezen deur de schriever zulf