Ruumte
Hai zat op n baankie in t paark.
Veur zien vouten speulde de wind ploagend mit bloaderen dai heur vastigheid verloren hadden en nou overleverd warren aan de grillen en grollen van de wind tot ze heur leste rustploatse zollen vinden in de kolle en nadde grond.
Zo vuilde hai zok ook.
Twai weken leden wazze stopt mit waarken en dat was n stoere dag veur hom west.
In de tousproaken wui e zo ophemeld dat e soms docht dat t over n aander ging en e dr glad wat verlegen van wui. Tuurlek hai wos ook wel dat t dr bie heurde en dat minsen dai weggoan aaltied de hemel inprezen wuiden. t Was net as bie begroafenissen, allineg gingen dai echt noar boven, gelokkeg was t veur hom nog nait zo wied.
Noa n moand of wat den wazzen ze hom vast aalmoal vergeten en dat dee hom wel zeer noa viefenvattig joar waarken bie dezulfde boas.
‘Nou krigst de ruumte om te genietn’, hou voak harre dat de loatste tied noit heurt.
Ruumte?
Hai wol huildoal goin ruumte.
Zien waark zörgde veur vastighaid in de dag en gaf hom het gevuil dr bie te heuren. En dat was nou vot, hai wui dr onzeker en soms kwoad van.
Twai leutje eenden harren roezie en zatten mekoar mit veul kaboal achternoa om even loater achter de horizon van n betonnen brugge te verdwienen. Aans mozze dr om laggen mor nou wui e dr glad wat vegrèld om.
‘Dus hier bist, ik heb die overaal zöcht.’
Verschrikt draaide zien heufd opzied en keek in t laggende gezicht van zien zeun.
‘Kirrel ik krieg zon beetje n hartverzakken, wat dust doe hier zo vroug?
Ik mos nog even wat noar ons ma brengen en dai zee dast doe hier in t paark wast.’
Zien zeun keek hom bedenkelk aan.
‘Gait t wel goud mit die pa?’ En hai legde haand op zien scholder dai in loap van de joaren bonkeg en smaal worden was.
De stilte van de mörgen vulde zok mit gekwetter van eenden in de verte mor t leek of pa verdronken was in de viever van zien aigen gedachten.
‘Ik mout dr aan wennen dak stopt bin mit waarken miejong, ik kin mien draai nog noit rècht vinden.’
t Was even stil.
‘Komt aal gou pa, t mot even winnen mor kist nou de dingen doun dai echt belangriek binnen’
Hai keek zien zeun onneuzel aan. ‘Wat bedoulst doarmit miejong?
Weer was t eem stil en t leek alsof zeun twiefelde om zien zin oaf te mokken.
‘Dou ons ma in zoikenhuus lag hast bienoa goin tied om op bezuik te goan. Hest nait mitmokt dat dien klainkindern heur zwemdiploma huilen en houlaank is t leden dat wie echt tied harren om mit mekoar te proaten?
Dr is veul aan die verbie goan pa omdast aaltied drok hast mit dien waark.’
n Grode wolke dreef veur de zönne en muik de wereld, woarin voader en zeun stil noast mekoar zatten, donker. Gain van baidend kon de juuste woorden vinden, t warren baiden al goin proaters mor nou vuilde t extra stoer.
Zien zeun nam zok op. ‘Ik mout wieder pa, mout Eline noar zwemles brengen, wie heuren nog van mekoar’ En hai verdween uut zicht over t grindpad dat bezaaid was met eendestront.
Dai nacht kon e moeilek in sloap kommen. Dou e aindelieks sluip, zagge zukzlulf achter t buro zitten woar e viefenvattig jaor achter zeten har. Zien buro was vastschoefd aan de vlouer mit dikke roestige schroeven en ook haizulf zat vastliemd aan stoule. Noast zien buro ston ain printer dai zoveul lewaai muik dat e dr pien in de kop van kreeg. Uut de printer kwam pepier. Nait ain velletje mor tientallen en doarnoa aal meer. Dr was zoveul pepier dat e zien vouten noit meer kon zain en de stoapel wui aal hoger en hoger. t Was nou al bie zien knaien en waasde verder noar zien buuk. De stoapel drukte zo stief op zien lichoam dad e muite har mit oademen en het swait stroomde aan alle kaanten uut zien lief. Hai perbairde zok lös te rukken mor hai zat zo vast dat e gain kaande meer op kon. Mit hels geroup perbaide lös te kommen tot e nat van t swait wakker wui en in t bezörgde gezigd van zien vraaw keek. ‘Wat is dr wel mit die. Draaist en ropst d eul bourel bie mekoar, hest dreumt?’
Dou ze eem loater mit zien baidend in de koamer zatten keek e es noar zien vraaw. De rimpels in heur gezigde, heur hoar dat dunner en gries worden was, t was net of e t nou veur t eerst zag. Hai heurde hou ze lagde en zag de blik in heur ogen woar e destieds zo op valen was.
En veur het eerst vuilde hai weer de kriebels in zien buuk dai e ol zo laank nait meer vuilt hat.
Dou e de volgende mörgen thuus kwam van zien wandeling in t paark zwaaide e mit n grode enveloppe. ‘Hebben we de stroatpries wonnen?’ zee zien vraauw mit laggend gezicht. Hai keek heur kureg aan en zee ‘Ik heb ain raize noar Spanje boekt. Volgende week vertrekken we, mor eerst goan we uut eten mit de kinder en as we trogge binnen, meld ik mie aan bie de biljartclub en….. ho ho wat is dr mit die gebeurd, ain ding tegelieks, lopst diezulf haildoal verbie’ zee zien vraaw ze mit n laggend gezicht.
‘Wie hebben nou de ruumte om van ons leven te genieten laiverd en dat goan we du doun ook’
En mit n ondeugende blik in zien ogen sluig e zien vraaw op heur achterwaark, dai zuchtend heur heufd schudde en van van kleur verschoot.
‘Wie mouten zulf de slingers ophangen laiverd dat dut gainaine veur ons.’ En even loater zag ze hom floitend de toene inlopen woar de zunne deur n dikke wolke hin brak om heur licht braiduut de wereld in te sturen.
