Rommelmaart

Goan ie der ook wel es hìn, lu? Noar zo’n rommelmaart? Wie aans nooit, mor veurege week was t n moal zo wied.
Zwoantje, mien laive vraauw, haar noamelk wat op t pergram, wat ze geern hebben wol en dat kon ze naargens kriegen. Ze was ale winkels òf west, gelukkeg zunder mie.
Want wat wol ze hebben? Hol joe vast: n stoule. Nou vroagen ie joe meschien òf, of ze naargens n stoule kriegen kin? Mor ze wol n hail apaarte stoule: aine veur boeten. n Stoule veur achter t hoes. Nou hebben wie doar wel n poar van, mor doar kin ze nait goud op zitten. Ze zit doar nait lekker op. Zo as ze zulf zegt: “Ik kin t nait goud ofrèkken.”

Want lu, der is gain boetenstoule, woar Zwoantje goud in zit. Wie hebben alles al perbaaierd. Plastieken, holten, iesdern, dikken, lutjen, staailen, platten, hogen en legen, ze kin der nait in zitten. Goud begriepen, ze zit ter wel in, aans mos ze ja d haile dag stoan, mor ze zit nait lekker, zegt ze din. Ze zit ter meer óp as dat ze der ín zit. En dat wil ze zo geern hè, der lekker inzitten. En nou vroagen ie joe meschien oaf: woaróm kin ze der nait in zitten. Joa lu, houwel t joe faitlieks nait aangaait, zel k veur t goie begrip der toch even, mit instemmen van Zwoantje, wat over zeggen.
“Mag elk wel waiten hur, kin mie niks verschelen!” zee ze nog. Dat komt deur heur figuur. Of beter nog, deur heur model. Of meer nog: deur de verholden tussen boven en onder. Heur bovenstok is n oardeg endje laanger in verholden tot heur onderstok zeg mor. Roegweg zegd is heur funderen te kört. En de muren binnen wat te hoog optrokken. Ze is zeg mor n beetje n boetenmodel. As ze n minirokje aan doun zol – dut ze nait hur – din zoI gain aine t vernemen. t Hangt heur onder de knijen.

En omdat ze nait lekker in onze toenstoulen zit – wie hebben van dij mooie witten – en omdat aandern ook nait lekker zitten, mos der mor n olle gewone stoule heer. Zo aine woar je de kuzzens even oetpakken kinnen en dij wieder boeten stoan blieven kin. En n ol stoule is ook ja nait duur. Dij mag noa n poar joar ook ja verröt wezen. Kin ze ja weer n ander hoalen.
En nou je dit aalmoal waiten lu, wait je ook, woarveur wie lest noar de rommelmaart in Eelde west binnen. Want Zwoantje holdt nait van haalf waark en wie hebben dus vot mor veur de grootste maart kozen.

Nou, stoulen genog doar. En doarom haren wie ook sikkom de haile dag neudeg, omreden Zwoantje mos in elke stoule even zitten. En voak lu, zitten de mensen, dij heur handel doar aanbaiden zúlf op zo’n stoule, dus ie begriepen wel, dat t doar in Eelde n haile vertonen was.
As ze weer aine zag, dij der n beetje op leek, wurgde ze zok bie de koopwoar langs om der bie te komen, juig de koopman of koopvraauw oet de stoule en schoedelde zok der in. En din was t noa n zetje: “Hè nee, hier kin k nait goud in zitten hur” en doar achteraan woarom nait: “Te hoog, te leeg, te kört, te daip, te haard, te zaachte, te staail, te plat.”
Haile schieren von k ook: “Hè, k mag hom nait lieden.” En: “Hè,t vuilt nait goud aan.”
Bie aine ging t mis. Der zat n hail klaain soeterg kereltje op. Dou Zwoantje der op zitten ging en zok even wat hìn en weer schoedelde ging t verkeerd. Krak, der deur. Ik kon mie nog net verstoppen. Loaten wie t ter mor op holden, dat dat nait deur heur gewicht kwam, mor deurdat dij stoule allent mor iepenkrietjes verdroagen kon. Hou ze t regeld het, dat wait k nait, mor t het in elk geval gain geld kost.

Of t lukt is? Joa, t is deurgoan. Ze het op dij haile grote rommelmaart aín stoule vonden, dij heur paasde. Aine mit kuzzens der in mit bloumkes der op. Nog n schiere. Zeuven euro. Gain geld. t Is n echte boetenstoule worden. Meschien staait e doar nog wel op parkeerploatse. Want hij paasde nait in ons luxe woagen.

Luuster hier noar 27 Zwoantjes, veurlezen deur de schriever zulf