Moeke het mie der goud veur
t Is benaauwd stil in de wereld, overaal zit d’boudel op n glieve. Fietsen en n stapke rond mag nog, mor wieders is bienoa alles dicht. Zundag 15 meert het ons regeren besloten dat vanwege corona ales dicht mos. Krougen, winkels, sportakkemedoatsies, d’haile wereld ligt zo’n beetje stil. Onveurstelboar! Gelukkeg binnen de supermaarten nog wel open en kinve nog voldounde bosschoppen kriegen. Dammeet goan dij meschain ook nog wel dicht! En den?
‘Joa,’ zeg ik onder t kovviedrinken, ‘den moutve op n holtje bieten!’ En woar hoalen wie dij den weer vot?’
De ainzoamhaid slagt tou. Wie binnen der baaide nog, mor as je allenneg binnen, is t nog minder. Bezuik roaden ze vanwege de besmetten ook òf. Gain verjoardoagen, kroamveziedes en begraffenizzen mit volk der bie. Veuls te gevoarlek! Doar zit je din, potje op aarm, veur t roam en d’femilie veur t venster te loeren noar weer zo’n wonder.
Tiendoezenden binnen al besmet en ook al doezenden oet tied kommen deur corona.
‘Ik kin t woord hoast nait meer nuimen,’ zeg ik. ‘Vervelen slagt tou. Wat mout je nou wel aal doun? Je binnen ja net n gevangene in aigen hoes!’
‘Kiek ais om die tou,’ bromt moeke fel, ‘waark zat! Gerdienen der veur vot, kasten leeg, stovven, zwabbern en stofzoegen. Begun vot mor!’
Bliksem, docht ik, haar k mie de bek mor holden. Nou het zai mie der veur. ‘Ast mor waist, dat k nait zo vereg meer ben!’ jeuzelde ik.
‘Ik zeg ook ja nait, dat alles tegeliek mout. Begun mor mit t aanrecht.’
‘Eerst nog n kopke kovvie,’ opperde ik, om nog wat oetstel te kriegen. Dat mog.
‘Nou ales oet de kastjes en d’boudel hemmeln. Hier hest n sopke.’ k Heb t waiten: stief en stram mos k mie boeken, draaien en keren op knijen. Aal nait zo slim, mor t weer omhoog kommen was oareg zwoar. Ain haand op t aanrecht en d’aander oetstoken noar moeke en joa verdold: nog net gain toakel neudeg!
‘Wie willen t nijs even zain,’ opper ik, om even oet te poesten.
‘Zel nog wel aal t zulfde wezen. Ik goa nog even deur!’
Op t nijs zingen en applaudisseren ze veur alle haarde waarkers, dij de coronaslachtovvers biestoan. Tof, dij lu verdainen t! Bedruifd, dat ze nog mor n zetje leden noar t Malieveld mozzen om der n beetje bie te kriegen en nou as helden bestempeld worden. Schandoaleg aigenlieks! Op heur ken je ja aait baauwen!
Zulf bin ik de leste weken aal wakkerder worden over t waark wat moekes heur haile leven oet t stro zet hebben. As ik doar mien verwondern over oet, zegt moeke: ‘Ach man, dat is ja niks, dat heb k mien haile leven mit plezaaier doan, mor bie t older worden kin k wel wat hulp broeken. Jammer, mor t is nait aans. k Heb die ja!’Al 55 joar mien grode laifde, nou mit moeke en schoonmoeke: mien heldin!
