Kees Scheet en Peerd Hendrik

Kees zat n beetje veur zuch oet te kieken. Lekker in t zunnetje en mit zien rugge tegen t oapenhoes aan. Het speet hum dat dit nije oapenhoes gain dakgeude har. Den in de dakgeude van t oale hoes, liek boven de regenpiebe, har e zien vaste stee had en zuch t beste op zien gemak vuild. Der was wel n prachtege speulploatse kommen, mor dij was veurnoamelk veur de jongere oapen. Taauwladders, schommels, klimpoalen en dat soort dingen. Mor joa, doar har Kees Scheet gain behuifte meer aan. Dij was de leste tied meer van t ‘kaalme aan’. Hai har gain zin meer um overal in of op te klimmen en te juchtern en um hèn en weer te slingern aan stukken taauw. En zo kwam t dat Kees zuch biezetten nogal verveelde.

Willem, de oppazer en verzörger van de oapen, de grode vrundelke kirrel mit zien dikke board, har dat wel in de goaten. Hai har der al swoar over noadocht en t kön weden dat e non wat vonden har. Over n week of wat was Willem noamelk joareg en hai doch dat doar meugelk de oplözzen lag. Hai wus nog nait van hou of wat, mor meschain zol t wat weden um Kees dan n moal mit te nemen noar zien hoes. Gewoon op ain dag hèn en d aander dag weerum.

Willem har t der ook mit d directeur over had. Dij begreep wat t prebleem was en har der gain bezwoar tegen as e Kees veur ain nacht mitnam. “Ast aal mor goud regelst en oetkikst dat dij Kees van die gain male streken oethoalt, den ik wil noatied nait heuren dat der gedou west is”, zee e. Non, dat kön e wel aan Willem overloaten. Dij was ja ook mit d haile oapenfemilie op vekansie west! Mit t traaintje van de daaierntoene. En dat was oeteindelk ook aal goud goan.

En zo begunde Willem alles veur te beraaiden. Dat vuil nog lang nait mit, mor op t leste doch e dat e der kloar veur was. Net op tied, den s aanderdoags was e joareg en dan zol t gebeuren. Hai vertelde t ook aan Kees, en aan de reactie van Kees kön e zain dat e t begrepen har. Teminnent, doar vertraauwde hai dan mor op.

Dag der op lainde Willem de fietse van zien buurvraauw. Aine mit n kinderzitje. In t begun van de middag vertrok e richting daaierntoene. Bie t oapenhoes nam e Kees even apaart en trok hum een roze trainingspakje aan. Willem was kleurenblind, dus dat t pakje roze was, doar kön hai ook niks aan doun. In de boksem har e n gat knipt veur Kees zien steert. t Was nog wel n hail gedou um dij steert deur dat gat te kriegen, mor noa wat gepriegel t kwam toch veurmekoar. Het pakje was der veur dat lu nait vot in de goaten harren dat Willem n oape achterop zien fietse har. Hai dee Kees ook n tuugje um woar e hum mit aan t zitje vast muik. Kees was zien wilde hoaren wel n beetje kwiet, mor man kön ja noeit waiten wat e underwegens veur wilde ideeën in zien kop kreeg. Hai trok Kees de kapuchon over zien kop en dou was t tied um te vertrekken. Kees keek der hail onwenneg bie, mor vond t schienboar ook wel mooi.

Zie reden de daaierntoene oet deur de achteringang en over de parkeerploatse veur t personeel. Doar stön nog aaltied t traaintje van heur vekansie. Dat was nog n haile toustand west, den net dou ze der weer de daaierntoene mit inreden, luit de motor van de lokomotief t afwaiten. Eerst n haarde knal en dou nog wat gesputter, veul rook en…stilte. Niks meer. Stukkend. Mit n trekker hemmen ze t spul noar de parkeerploatse sleept. Het ding was echt kepot en nait meer te repareren. Meschain was dat mor beter ook, den der kwam aaltied veul rook van of en stinken dat e dee! Nait te zuneg! Willem stapde van d fietse of en mit zien baaiden bekeken ze t spul nog even. “Mooie tied was dat, Kees”, zee Willem, “jammer dat der niks meer mit doan wordt”. En dou wör t tied um te vertrekken. Willem stapde weer op en doar gungen ze.

Lu harren niks deur. Dij zaggen bloots n kirrel op n doamesfietse mit n kind achterop. Teminnent, dat dochden ze. Willem stopde even loater veur n rood licht. Noast heur kwam n sportwoagen mit open kabbe en mit n man en vraauw der in tot stilstoan. Kirrel achter t stuur was al wat older. Zai har laank lichtblond hoar. Kees har nog noeit van dat laange blonde hoar van zo dichtbie zain. Hou zol dat vuilen? Langzoam stook e zien aarm oet en wuilde mit zien laange vingers even deur t hoar in heur nekke. Zie doch zeker dat heur kirrel dat dee en keek zien kaande op. Mor dij har zien baaide haanden aan t stuur. Dou keek ze noar rechts. Liek in t gezicht van Kees. Dij trok zien lippen op en mit n braide grimas luit e zien grode gele tanden zain. Het wicht schrok zuch hailemoal kepot en begunde vrezelk te gieren. Begriepelk ook wel. Kirrel schrok zo van heur haarde gejauwster dat e n beste stroale gas gaf en zo deur t rode licht ree. Hai wus ja ook nait wat of der gebeurd was. Zie gierde nog aal en muik wilde meneuvels mit heur aarms. Even loater ree d auto n ziestroade in en vot warren ze.

Willem schrok ook. Hai draaide zuch um en vruig op dröge toon: “Wat hest t oetvreten Kees? Hest die toch nait misdroagen”? Hai wus netuurlek ook wel, in tied dat e dat vruig, dat e gain aintwoord op zien vroage kriegen zol. Kees har zien lippen al weer trugge doan en keek Willem mit zien grode broene ogen onschuldeg aan. Willem zee wieder mor niks en vruig zuch of woar of e aan begund was. Ik bin joareg, doch Willem, en dit kön wel ais n haile biezundere verjoardag worden.

Dou ze even loater de stad oet warren was t nog n ketaaiertje deurtrappen veur Willem tot ze der warren. Hai woonde nog aaltied in t hoes woar e in geboren was. t Was aiglieks n klaain boerderijtje, dij e van binnen hailemoal verbaauwd en moderniseerd har. Der lag n beste labbe grond um tou. Achtertoes har e n grode schure baauwd mit n staal veur zien peerd. t Peerd haite aiglieks Hendrik, mor Willem nuimde hum aaltied gewoon Peerd. Peerd Hendrik dus. Een groot Belgisch peerd mit n lichtbroene vacht en laange lichtblonde moanen en steerd. n Prachteg en laif baist.

Zien baaide oldere zusters warren der al. Willem wör feliciteerd en kreeg van aalbaaiden n poar nadde smokken op zien waangen. Zie harren toarde mitnomen en ook al kovvie zet. Dou ze even loater mit mekoar aan toavel zatten begunden ze over Kees.

“Wat ja n laive oape”, en “woarum hest hum klaaier aantrokken en hou hait e?” En zo gung t mor deur. Zie harren ook bananen en appels veur Kees mitnomen, den Willem har heur netuurlek wel verteld dat e n oape mitnemen zol. Kees har t goud noar zien zin. Zeker dou d oldste zuster Harriëtte hum op schoot nam. Harriëtte haite aiglieks gewoon Haarmke, vernuimd noar opa Haarm, mor dat von ze n male noam. Zie vuilde zuch aiglieks n beetje meer as n aander en dee zuch aaltied, op heur menaaier, beter veur as dat ze was. Zie har t, um t zo mor ais te zeggen ’n beetje hoog in de kop’. Non, dat dus.

Kees kroop lekker tegen heur waarme lief aan. En deurdat Kees zuch op dizze menaaier zo op zien gemak vuilde, gebeurde dat woar Willem aiglieks al n beetje baange veur was: Kees luit ain van zien befoamde scheten. Hai knetterde der over. Harriëtte har eerst hail nait in de goaten wat of der goande was. Kees keek heur groots en laifdevol aan. En dou drong t tot heur deur. Zie vloog umhoog. Kees kön zuch nog net aan t toavelklaid vastholden en sprong mit grode boge bovenop de toavel en dou op de laampe boven d toavel. Harriëtte luip rood aan en ruip: “Doe smerige rötoape. Doe smerig swien!”

Tinie, Willem zien aandere zuster, vuil bienoa van heur stoule van t lagen. En dat kön Harriëtte netuurlek ook weer nait velen. “Hol toch op mit dien gelaag”, ruip ze.

Willem begreep dat de laifde veur Kees n beetje over was. Hai tilde Kees van de laampe òf en luip mit hum tot koamer oet. Over zien scholder zee e nog: “Non begripst zeker ook woarum ik hum Kees Scheet nuim. Ik breng hum even noar de schure en bin der zo weer. Vernuver joe in tied wat.”

Dou ze de koamer oet warren trok Willem Kees eerst zien trainingspakje oet. “Zo”, zee e “dij is nait meer neudeg Kees. Dij kan bie de vodden.” Willem luip mit Kees op d aarm de achterdeure oet en stak over noar d schure. In d schure wees e Kees op n soort holten baauwsel pal noast de peerdenstaal. t Was n hok dij e veur Kees timmerd har. Underin har e n dikke loage stro legd en bovenin har e n soort hangmat moakt. Kees mög kaizen: sloapen in de hangmat of in t stro. Het was n mooi hok worden, kompleet mit n dak en, hou kön t ook aans: n dakgeude en n regenpiebe. Hai zedde Kees op de grond en zee: “Bekiek t aal mor goud Kees. Ik loat die hier even allain, mor ik bin der zo weer. Ik hoal Peerd even op.”

Willem verdween deur de grode achterdeure. In t gruinlaand achter d schure stön Peerd bie t hek op hum te wachten. Peerd was overdag hoast aaltied boeten, teminnent ast n beetje schier weer was. As Willem weer bie hoes kwam van zien waark in de daaierntoene broch e Peerd noar zien staal. Peerd zag Willem maistied wel aankommen en dan luip e mor alvast noar t hek. Willem muik zuch n beetje zörgen um Peerd, umreden Peerd de leste tied n beetje lusteloos was. Zien ogen stönden n beetje dof en hai stroalde waaineg levendeghaid oet. t Zölfde as e bie Kees zain har. Meschain könden baaide daaiern mekoar weer n beetje oppittjen.

“Moi Peerd”, zee Willem, “hou ist mien jong?” Hai dee t hek open, klopde Peerd even op zien zied en pakde d haalster. Mit zien baaiden luipen ze noar d schure. “Ik heb ook aine veur die mitnomen. t Zal mie benijen wat ofster van vindst”. Peerd heurde Willem proaten, mor of e der wat van begreep? Zal wel nait.

Kees har intied zien nije hok ais goud bekeken en was in de dakgeude zitten goan. Netuurlek liek boven de regenpiebe. Hai keek ais goud um zuch hèn um te zain wat of der aal te beleven vuil. Non, dat vuil swoar tegen. Joa, vanof zien stee keek e zo in de lege peerdenstaal, mor of e doar wat aan har?

Der klonken swoare kloppende loopgeluden. De grode deure gung open en hai zag Willem mit n vrezelk groot baist noar binnen kommen. t Peerd netuurlek woar Willem over verteld har. Peerd luip mit hangende kop zien staal in en bleef stoan woar e stön. Kees zat der mit verstand noar te kieken. Noa n zetje kreeg Peerd hum in t oog. Hai tilde nijsgiereg zien kop op en keek d oape liek aan. Kees was swoar under de indruk van Peerd. Van zien grode broene ogen, van zien mooie vacht en aal dat blonde hoar. t Leek dat wicht in dij auto wel. Peerd kwam noar hum tou en stak zien neuze noar hum op. Hai snoof. Kees stook hail langzoam zien aarm oet noar Peerd en legde zien haand op zien kop. Peerd en oape muiken nog aal gain geluud en keken mekoar allain mor aan. Willem stön der stomverboasd noar te kieken. Hai doch: Hou kan dit en wat gebeurt hier? Kees vuilde zuch as t woare hail rusteg en trankiel worden. En as Kees dat gevuil over zuch kreeg… Hij trok zien aarm weer trugge en ging der ais goud veur zitten um ain van zien mooiste scheten te loaten. Deur dizze nije regenpiebe lukde dat wonderwel. De scheet klonk as n soort gehoel. Werkelk hail mooi! Peerd schudde zien grode kop n moal hèn en weer en knipperde even mit zien ogen. As of e zeggen wol: n mooi geluud veur zo’n klain baist, mor paas op, ik kan ook geluud moaken! Hai hoalde daip oadem en briesde op volle staarkte. Een haard geluud woar Kees toch wel van under indruk was. Hai wör sikkom tot de dakgeude oet bloazen en vlokken schoem vlogen hum um de oren. Prachteg!

Oapen en peerden können netuurlek nait lagen, mor t leek der hoast op of dat hier wel gebeurde. Kees pebaaierde ook um t briesen van Peerd noa te doun, mor dat lukde veur gain meter. Hai flabberde mit zien vingers over zien lippen en bluis wat, mor nee, t was niks.

Peerd draaide zuch wat meer noar Kees tou en luit Kees op zien rugge klimmen. Kees von t prachteg. Baaide daaiern harren gain oog veur Willem. Dij besloot um ze mor even allain te loaten en luip weer op hoes aan. Kieken hou t mit d vraauwlu was.

Harriëtte was in tied van de schrik bekommen en mös aiglieks ook wel um lagen um t veurval. Zie begreep netuurlek ook wel dat zon baist of en tou n moal aine rieten luit. Zölf dee ze dat ook wel, mor zie zörgde der dan wel veur dat n aander dat nait vernam! Stel die veur! Tinie stön in d keuken in n pane mit eten te reuren. t Rook lekker. “Wat bist aan t moaken?”, vruig Willem. “Stopvaarve”, zee ze, “doar bist ja zo gek op?” Joa dat klopde. Willem was gek op stampot broene bonen. En dou vertelde hai wat òf der net gebeurd was tussen Kees en Peerd. “t Leek wel n soort van laifde op t eerste gezicht”, zee Willem. Non, dat wollen ze wel es zain! Mit zien drijent luipen ze noar de schure en keken deur t glas noar binnen. Kees lag op zien lief bovenop Peerd. Zien bainen hongen aan weerszieden van t grode peerdenlichoam. Mit zien vingers lag e te wuilen in de laange blonde moanen. Zo te zain von Peerd t aal slim plezaaieg.

Noa t waarme eten kreeg Peerd n dikke aarm vol heu, wat wöddels en n emmer vris woater. Kees kreeg ook wat te drinken en n stuk of wat bananen en appels. “Genotter der van jonges en tot mörgen”. Willem knipde t grode licht oet en dee de deuren op slöt.

Aanderdoagsmörgens was Willem al op tied in d schure. Peerd lag laankoet in t stro. Kees lag op zien rugge tegen t lief van Peerd aan. “Moi jonges”, zee Willem, “binnen joe de nacht n beetje goud deurkommen?” Antwoord kreeg e nait mor zie keken baaiden goud helder tot de ogen oet. Zo te zain was t aal goud goan.

Noa t brood eten broch e Peerd noar zien kaampke laand en stapde hai mit Kees in d auto um weer noar de daaierntoene te rieden. Noa dat gedou van guster mit dij lu in dij sportwoagen leek fietsen hum gain goud idee meer. Hai wus netuurlek nait wat of der gebeurd was, mor dat Kees wat oetvreten har, doar twievelde hai nait aan. Dat wicht was nait veur niks zo over heur toeren west.

n Ketaaiertje loater ree Willem de parkeerploatse van de daaierntoene op en parkeerde zien auto vlak bie t traaintje. Kees har de haile rit wat dreumereg veur zuch oetkeken, mor bie t zain van t traaintje kwam der inains n loze blik in zien ogen. Dou Willem hum tot de auto oet hoald har bleef e stoikstief stoan. Net of e swoar aan t noadenken was. Hai trok Willem aan zien boksempiebe en begunde meneuvels noar de kepodde locomotief te moaken. Willem begreep der niks van. Mor Kees was schienboar nogal zeker van zien zoak. Hai begunde te bloazen en flabberde mit zien vingers over zien lippen, terwiel e noar de locomotief wees. En dou wör t Willem dudelk. “Begriep ik t goud Kees, dastoe bedoulst dat Peerd Hendrik dizze traain ook wel trekken kan?” Kees begunde te springen van opwinden. Hai keek de oape vol bewondern aan en zee: “Ik zal die dit zeggen Kees: doe bist nait meer ain van de jongsten en nait meer zo smui as vrouger, mor in dien kop ist aal nog dik in ödder. Dit kön mor zo n hail goud idee weden. Ik mout der eerst nog ais goud over noadenken, mor t liekt mie wel wat.”

Hai broch Kees noar t oapenverblief en luip dou noar zien koamertje in t hoofdgebaauw. Hai schonk zuch n kop kovvie in en gung der ais goud veur zitten. Eerst mor ais zörgen dat e in zien kop alles op n riege kreeg. Hai belde ook wat lu op veur wat informoatie. Oeteindelk zedde Willem zien computer aan en muik e n fersounlek overzicht van alles wat der doan worden mös.

t Was al dik in de middag dou Willem zien plan kloar har en der mit noar de directeur gung. Hai vertelde hum eerst hou of t aal goan was. Over t wicht in de sportwoagen en over zien zuster Harriëtte. En netuurlek over hou oft mit Kees en Peerd Hendrik goan was. Directeur heurde t aal mit verstand aan. Bie t verhoal over Harriëtte en dat Kees dou aine rieten luit sluig e zuch op de knijen van t lagen. En dou vertelde Willem wat of der dij mörgen op de parkeerploatse gebeurd was. En ook dat hai t idee van Kees, den zo mög e dat toch wel nuimen, oetwaarkt har. Willem legde zien pepieren op toavel. Directeur pakde ze op en zee, dat e der goud noar kieken zol. Hai zol wel contact mit Willem opnemen as e alles goud bekeken har.

In de kommende weken nam Willem Kees of en tou veur n nacht mit noar hoes. Hai maarkde dat t Peerd en Kees goud dee as ze mekoar weer even zaggen. Mit noame Peerd was werkelk opknapt en har zo op t oog veul meer energie. En Kees ook. Hai klom biezetten zölfs in de klimtaauwen van t oapenhoes.

Noa n week of wat vruig directeur of Willem even bie hum kommen wol. Hai zee, dat e goud over alles noadacht har en dat hai t n geweldeg plan von. “Wie doun t zo astoe, of meschain mout ik zeggen Kees, het veursteld het.”

Achter t oapenhoes was nog n lapke grond woar timmerlu in de weer gungen mit t baauwen van n peerdenstaal. Den t kön netuurlek nait dat Peerd Hendrik elke dag hèn en weer noar de daaierntoene mös. Veur Kees was in de nije peerdenstaal ook weer n soort van hok baauwd. Kompleet mit dakgeude en regenpiebe netuurlek. Het was noamelk de bedoulen dat Peerd Hendrik en Kees Scheet as het woare gungen ‘soamenwonen’. Dat ze overdag en ook s nachts bie mekoar warren. En ain van de woagentjes van d oale traain wör hailemoal opknapt en aanpaast. De waarksoamheden duurden um en noabie twij weken.

En dou was zo t wied! De grode dag was aanbroken! Peerd wör noar de daaierntoene hoald en veur de woagen spand. Hai zag der prachteg oet mit zien splinternije tuug van broen leer mit aalmoal klaaine belletjes.

Kees mög op Peerd zien rugge zitten. Willem stön noast de woagen en har de teugels in d haand. Hai klakde n moal mit zien tonge as taiken veur Peerd dat e begunnen kön te lopen. En terwiel Peerd n moal haard briesde, spande hai zien grode lief en trok e t spul veur de eerste moal deur de daaierntoene. Der zat nog gain volk in de woagen, den zie wollen eerst kieken hou of t aal gung. Gewoon n proefrit as t woare. Alles ging persies zo as de bedoulen was.

En dou möggen de bezuikers van de daaierntoene in de woagen. Het was n groot succes. En hoast elk en aine wol op de foto mit Peerd en Kees. Het was ook wel n hail apaart gezicht: dat grode peerd mit dij oape op zien rugge.

t Wicht van de rode sportauto kwam der touvalleg ook aanlopen. Zie wol ook op foto. Dou ze mit de rugge noar Peerd en Kees stön, stak Kees zien aarm oet en wuilde even deur dat mooie blonde hoar. t Hoar vuilde goud mor nait zo goud as de moanen van Peerd. t Wicht draaide zuch inains um en keek liek in de broene ogen van Kees. Dij huil zien lippen stief op mekoar en keek heur zo laif meugelk aan. Zie bedoch dat dit zeker nait dezölfde oape weden kön as dat lèlke monster dij ze achter op dij fietse zain har.

Zie gaf Kees een aai over zien kop en zee: “Moi laiverd”.

Kees stroalde der over terwiel e zuch stief aan de moanen van Peerd vast huil.

Meer lezen over Oape Kees en zien pazzipanten? Kiek dan ook op: https://dideldom.nu/kees-scheet-en-de-versierde-wolf/ en https://dideldom.nu/n-anna/