Hangboksem, hangboksem

“Kenst mie nait meer?” kwam der van d overkaant van toavel. Ik keek op en zag n man zitten van mien older, mit n penske en n gries sikje.
“Help mie even op stee, ik zai t zo nait” zee k.
“Kloas”, zee e, “Kloas Telkamp van de ULO, waist ja wel”.
Kloas Telkamp, dij kakheuvel van d ULO, zat doar tegen mie over. Ik zat der nait op te wachten. Kloas wachde naargens op, dij was bliede dat e n beetje proaterij haar. En hai begon zien herinnerns op te hoalen van ons tied op schoul. Wie zaten allènt t eerste joar bie mekoar in klazze, in d olle ULO stoef bie t zaikenhoes in Sodom, ook wel Winschoot nuimd.

Mien vraauw haar verlet van n nij blootaarmklaidje en wie waren doarveur dij dag in Sodom aanbeland.
Ik wol nait mit de winkels in, ze vindt t ook wat rusteger zunder mien goudbedoulde weerdeloze adviezen. Wie spraken òf mekoar weer te treffen in bibeltaik, din kon ik doar mooi zuiken noar fotos van Winschoot oet tied dat ik doar noar schoul ging. t Duurde mor even of ik haar mie al begroaven onder n stoapel fotobouken dij ik mitsleept haar noar de leestoavel.
Hotel Dommering, de Venne, dou der nog n daip was. bioscoop Scala: alles woar ik herinnerns aan haar, kwam veurbie.

En nou zat Kloas mie doar aan te gloepen. “Ol ploatjes aan t kieken?” zee e en t duurde mor even of hai luip haildaal leeg. t Bleek dat hai nog hail wat van ons schoultied wos.

Hai kwedelde deur wollen en linnen hìn, mor mien gedachten dwoalden of noar mien aigen herinnerns, dij gek genog veural mit t Grunnegs te moaken haren. Meester Haaijer, die wat kovvie in zien schuddeltje graimde: “Hoho, de kovvie gobbelt mij er over”.
En meester Chris Brugman, net as ik van Blijham, dij zo mooi op de vioul veur ons speulde: “Jullie moeten de laatste lettergrepen niet inslikken, ik kan t zelf al aardig nuiver”. Gekhaid vanzulf.
Mor ook boeten de schoul bie Lunchroom Deiman in de Langestroat, woar t wichtje van de bedainen gain Duuts kon en dou klanten heur vruigen om Eis mit Nuss zee ze: “Mor din smelt t joe ja”. Grunnegs kon ze wel. Meschien kwam oet dij tied mien belangstellen veur t Grunnegs wel weg.

“En din dij baaide boeren oet Blijham” heurde ik Kloas revelen. “Dij zagen der ook nait oet, wat dij aan haren! Dij Luppo kwam aal doagen in n gries pak, met zwaarte glimmende schounen aan. Zummer en winter. Zien moe von zeker dat e der schier op stoan mos in de grote stad. Mor dij aander, dat leek haildaal naargens noar. Mit zien hangboksem mit hupzelen. Hou haitte dij nog mor?
t Was net zo n soort noam. Waist doe dat nog?” Hai keek mie der volmoakt onschuldeg bie aan.

Doar ging mie nou toch n klain lichtje branden. Hai zag n bekend gezichte, aine van schoul van vrouger, mor hai docht dat e n aander veur zok haar. Dij hangboksemjong was ik zulf.

Want hou ging dat in dij doagen. Ik was net dattien worden en mien moe kochde mien klaaier nog. Dij haar t idee dat ik nije klaaier mos veur d ULO, dij vaar joar duurde en doarom mozzen dij klaaier ook zo laank mìt kinnen. Of t ook wat lieken mos haar ze gain idee van. Doarom haar ze mie in d oetverkoop twij dikke striepkoren boksems kocht. Twije veur ain geld. n Grieze en n broene, op de grui. En nou zeg ik t nog hail veurzichteg. De piepen waren noar boeten tou zo n twinteg centimeter omzet en vastnaaid. Mor om t lief waren ze zo wied dat mien schooltas mit tien kilo bouken der makkelk inpaasde. Doarom mozzen der hupzelen aan te pas komen. Hangboksems.

En dat haren Kloas en zien pazzipanten gaauw in de goaten. Dij Sodommers waren ja stadjers, dij zagen der hail aans oet.

“Wat taimke haren wie dou ook nog mor?” zee Kloas tot mien schrik. “O joa: Hangboksem, hangboksem, wel mout doar bie in…..eh…eh… Karin!” En de “eh s” muik e weer net zo laank as vrouger op schoul. Hou laank of t ook leden was, ik vuilde mie der gek genog nog aaltied ongemakkelk bie en keek es om mie tou of aanderen t ook heurd haren.

Karin was t mooiste wichtje in de klazze en dij trok zok van dij hangboksem niks aan, dee nait mit aan dij ploagerij en was doarom ook dail van t riempke dat Kloas noa bienoa sesteg joar weer tot leven wekt haar. Ik denk dat ze doudestieds òfgunsteg op mie waren, Kloas veurop. Dij wol vast ook wel wat begunnen mit Karin, mor dij haar gain oog veur dij knoapen. Ik was in dij tied ook nog nait mit wichter bezeg, mor vond t stiekom wel schier dat ze of en tou even bie mie zat te proaten.

t Wuir stil aan d overkaant van toavel en k zag dat Kloas wachtte op n reactie. Ik vuilde dat mie de kop glène wuir.

Dou vernam ik inains wat loperij achter mie en vuilde ik n vertraauwde haand op mien scholder. “Bist kloar Renko, zellen we noar hoes goan?”
“Hail geern Karin” zee k en ik keek Kloas strak aan.
Op zien gezichte gebeurde van alles. t Begon mit vroagtaikens, dou keek e verbalderd en doarnoa kwam der òfgunst bie. Hai kwam omhoog, draaide zok om en stevelde de leeszoal oet, mit zien slonzege boksem haalverwege t gat.

Ik sluig t bouk dicht mit d olle foto s mor zag nog net t ploatje van t vrougere Hotel Vrijheid. Ik docht: joa, bevrijd van t verleden.

“Joa Karin”, zee k en ik ging stoan mit noar t mie touscheen de vereghaid van n jong van dattien. “Wie goan dammeet noar hoes, mor wie kopen ons eerst nog even aine”.