Grunneger in de Raandstad
Wèl kreeg vrouger nait van zien ollu te heuren: ‘Zörg dast n boane bie d’overhaid krigst, din bist de rest van dien levent verzekerd van waark.’ Dat dringend advies kreeg ik dus ook en k heb t opvolgd. Ik kwam bie PTT terechte. Even veur de jongere Grunnegers: dat was vrouger n overhaidsbedrief en is loater privatiseerd en opsplitst in KPN en Post NL. Nou waren de mooiste boantjes wèl in Den Hoag, dus toun ik oetwozzen, rezenoabel en ambitieuzer wer, docht ik wel: doar mot ik noar tou. En dat lukte. Moar t drong rompslomps tot mie deur dat k din ook noar de Raandstad verhuzen mos. Doar mos k nog wel even goud over noadenken. Moar ja, dij A zegt mout ook B zeggen. Dus op t leste ging k der veur. As ondernemende Grunneger heb k de Raandstad vanzulf wel braidvoudeg verkend. Der binnen mooie steden, dörpen en gebieden. Mit n beetje muite kin t kustgebied die t gevoul geven dast op ain van de Waddenaailaanden bist. In t Gruine Haart denkst òf en tou even dast op t Grunneger pladdelaand rondlopst. Den Hoag het Scheveningen, moar wie hemmen Zoltkamp. Rötterdam het n mooie hoaven, moar wie hemmen Delfziel en de Eemshoaven. In Utrecht kinst onder de Dom deurlopen, moar dat kinst in de Stad ook onder de Martinitoren. Amsterdam is n stad mit mooie musea, graachtengordels en meziektempels, moar k bin bliede dat k ter nait woon. As ik mooie schilderijen zain wil, of noar n meziekconcert luustern, rie k der groag even noar tou, moar k rie der aaltied nog veul blieder weer weg.
k Woon nou n poar joar in de Raandstad. t Eerste wat mie opvuil en woar ik vrezelk aan wennen mos, was dat grouten hier. Of beter zegd, t gebrek aan normoal groutgedrag. In Grunnen was ik wend om de haile dag ‘moi’ te zeggen als ik aine tegen kwam, bekend of onbekend. Toun ik dat hier dee, keken ze mie aan mit n oetkiek van: most wat van mie? En ik vuilde heus wel dat ik hier gain ‘moi’ zeggen mos, moar ‘hallo, mogge, goeiedag’ enzukswathìn, moar t huilp nait. Dus dat heb ik aal, houveul muite mie dat ook kostte, òfleerd. Ik heb ter wel even n studie van moakt, want t zat mie nait lekker. En ik denk dat ik ter wel uut bin: wie Grunnegers hebben gewoon ain woord, mor hier hebben ze zoveul woorden, dast nooit waist woar ofst aan tou bist; is t vrundelk bedould, of nemen ze die in t ootje. As k nou in Grunnen kom, is mien populairste woord ‘moi’.
Elke stad en dörp het zien aigen dialect. En dat binnen der nogal wat hier in de Raandstad. Dus veur dat Algemeen Beschaafd Nederlands most hier nait wezen. Nou denk ik nait dat ze doar veul muite mit hebben, want ze proaten t gewoon nooit. Wie Grunnegers binnen zo ongeveer de ainegste Nederlanders dij dat ABN beheersen, want zo hebben wie dat op schoule leerd.
Want loaten we nou eerlek wezen, nait allain d’Hollanders, mor ook Nederlanders uut t noordwesten, t oosten of t zuden van t laand binnen doar nait zo goud in as wie Grunnegers. Heurst aaltied woar of ze vot kommen.
Ik goa regelmoateg noar n restaurant om even lekker van n aaierbaal te groalen. Dit is kureg bedould vanzulf, want ast dat hier bestelst, din krigst n frietei. Nou Grunnegers, wees bliede dat je hier nait wonen en dat de aaierbaal cultureel aarfgoud is en nait de frietei.
Loatst zat ik in n restaurant en n poar toavels verderop zat n gezin. Pa was mit zien kinder bezeg. Hail normoal vanzulf, moar hai pruit net wat te haard, joa hai muik zelfs meer lewaai dan de kinder. Dat was zo’n man dij van zochzulf vindt wat veur n geweldge voader of hai wel is, joa en dat mout vanzulf elkenaine heuren. Op zo’n moment krieg ik staark de drang om even lekker Grunnegs te proaten. Nou wonen der nait zoveul Grunnegers hier, dus din bel ik n femilielid of n Grunneger kennis op. En din kin k even lekker proaten over alles wat mie hier opvaalt en woar dat k mie over verboas en vanzulf ook over de aandere gasten in t restaurant want ze hebben toch nait deur dat k t over heur heb. Joe heuren nog van mie. Moi.
