Gezinsoetbraaiden

Hai wait t al persies. As Zwoantje ‘s oavends de gebitbakjes tou kaaste oet pakt, din wordt hai horendol. Want dat is t taiken, dat e der nog even oet mag. Din birst e d haile koamer deur, din bozzelt e van deure noar t achterhoes en weerom tot aan de geroaniums op de vensterbaanke en as e doar aanbeland is, den vörkt e net zo haard weerom.
Din krieg ik zien raimpke van de kapstok òf en gaait hai mooi veur mie zitten en krigt e t haalsbandje over zien gezichtje. t Raimpke wordt aanklikt en wie goan noar boeten.

Van de week was t nait aans. Wie waren even aan t lopen wèst en waren al weer op raaize noar hoes. t Lest èndje mag e din even lös lopen en dat is groot feest veur hom. Hai vloog mit zien baintjes enter en twenter om ons tou en hai leek wel nait wies, zo voamde hai der over. Inains bleef e stokstief stoan. De haals oetrèkt en zien steertje liek achteroet. Ain van zien voutjes haar e van de grond òf. n Katte. n Èndje veur ons oet onder n lichtpoale zat n klain, wies katje en hai haar ons ook in de goaten.
Veurdat wie Flipke griepen konden kromde hai de rugge en schoot as n duveltje oet n deuske op zien prooi òf. Nou haren wie dat vanzulf wel es voaker zain en maistied vlaigen de katten mit n noodgang in n boom en gaait Flipke der onder stoan te lewaaien, mor dizze raaize ging t aans. t Katje bleef stil zitten en bewoog zok nait. Flipke kwam aal dichterbie. O bliksem, dochten wie, zol t katje wel in de goaten hebben, dat e dammeet n beste knaauw krigt? Wie muiken ons al n beetje ongerust.
Dat was nait neudeg. Dou Flipke vlak bie hom was en de bek al open dee veur de genoadeklap, dou sprong t katje hail smui omhoog en gaf ons laive hondje net as Mohammed Ali in zien beste doagen, n dikke japse over de neuse. “Kai”, zee Flipke en hai nam vannijs n roam. Weer: “Kai”. Dou draaide Flipke der mit n wiede boog om tou. Wel zegt dat honden dom bennen?

t Katje was intied weer zitten goan en dee net of der gain honden bestonden. Dou wie in de buurt kwammen, schoot e op ons òf. Steert liek omhoog, “Mauw” zee e en hai was Flipke alweer vergeten. Net of e t roeken kon kwam e liek op Zwoantje òf en keudelde om heur nylonkouzen hìn. Zwoantje is aiglieks wiezer mit katten as mit honden, terwiel dat ik meer n hondenman ben. “Oh, wat bist doe ja n laiverd”, zee ze. Ze was schienboar al vergeten woar dij laiverd ons Flipke op traktaaierd haar.
Ze aaide hom dat t rappelde en t was wel dudelk, ze kenden mekoar aan t wamske en ze waren vòt in ain joar.

Dou wie weer wieder luipen wupde t katje dapper achter ons aan, tot groot verdrait van Flipke, dij der niks van hebben mos.
“Oh, most es kieken, hai lopt achter ons aan, zol t n zwaarvertje wezen?” Lu, ik vuilde de buie al n klain beetje hangen. “Wie hebben al n katte, hur” woarschaauwde ik heur.
“Kinst zo’n aarm daaiertje toch nait omkomen loaten” zee ze.
Ik begreep, dat wieder verzet gain nut haar. “As t hom mor gain eten gefst, omreden wie worden hom din nait weer kwiet.”.

Dou wie bie hoes aanbeland waren dou was t katje nog aal bie ons. Staarker nog, dou wie de deure van t slöt deden, dou wupde hai in ainmoal in hoes. O schrik, ons Mieke, ons poeske, ston stoef achter deure, ze wol der oet. Nou, dij kreeg in de loop ook n beste tik op de neuze en vloog van schrik noar boeten. t Katje wupde in hoes, in ain roam deur noar de koamer en hup, op mien stoule.
En as ie nou mainen, dat e doar weer òf te kriegen was, din hebben ie t goud mis. “Kuus”, zee ik en ik klapde in de handen. “Ksss”, zee e en hai drokde d oren plat in de nekke.
Zwoantje wos n oplözzen en begon mit de puut mit brokjes te rappelen. Dat was òfdounde. Hai vloog noar t achterhoes, achter Zwoantje aan. Flipke zat der mooi bie te kieken in zien mandje en dee net of e niks zag.

Dou e zat was, deden wie hom noar boeten. Kloar. Dat dochten wie. De haile nacht hèt e jaauwsterd om der in te komen. En Flipke mor blavven. Op òfstand duurft e. Wie lagen der wakker van. “Mörgenoavend mout e mor in hoes blieven” zee Zwoantje.
Aanderdoagssmörgens ging ik op tied n èndje fietsen.
Dou ik d achterdeure opendee vloog t ondaaier vot in hoes, gaf Flipke in de loop nog even n kletse en ging bie zien leeg bakje stoan te jaauwsteren. Zwoantje was haildaal oet de kette: “Wat bist doe ja n laiverd, joa, doe magst wel bie ons blieven hur.”

Dou ik de bochte om ging ree der n vraauwmens op n fietse bie mie laangs.
“Poeie, poei, poei” ruip ze “poeie, poei, poei”.
“Ho es even”, zee ik ” bennen ie joen katte kwiet?” Ze bleef stoan en vertelde hou t katje der oetzag. t Was hom. “Din mouten ie even hier de stroat oetfietsen, rechtsòf en din honderd meter wieder bie zo’n wit hoes, want doar heb ik hom….t lest zain…. dou ik doar net laangs fietste zag ik hom doar bie dij mensken in hoes goan.”
Zai bliede, ik ook. Zwoantje huift ook nait alles te waiten.

Luuster hier noar 27 Zwoantjes, veurlezen deur de schriever zulf