Plof

Van de week lu, binnen wie der es even n dagje op oet west.
En nou kinnen ie nooit roaden hou of wie dat doan hebben. Wie binnen vot west mit ons plof. Want wie hebben nog n plof, zo’n stoomflotter, wait je wel.
n Ol Zundapp. Dij heb k al joaren en k dou hom elk joar nog weer in de verzekern.

En zo hail òf en tou, as t ons aanvlogt, din goan wie der nog even op oet op ons plof. Want din bin je toch boeten, mor je huiven joe nait in te spannen zo as op fietse.
Ideoal mit waarm weer, wat ie. Noadail is wel, dat je der ja n helm bie op mouten. Wie hebben nog n poar van dij degelke witten, mit n braide grieze strepe der over en mit n eerliekse leren raime onder ons kinne deur.
Elke twij joar moak ik doar veur Zwoantje n goatje bie in, mor doar willen we t nou nait over hebben.

Om nait verkolden te worden in de gulle wind, woar je joe ja aan blootstellen, hebben wie n poar van dij laange broene leren jazen in d’kaaste hangen. Dij doun wie din veur de gelegenheid aan.
Moar dou k ze weer oet d’kaaste hoalen wol, zee Zwoantje: “Vuil die es veur de kop kerel, t is ja veuls te waarm veur n leren jaze, kiek mor op thermometer.”
Ze haar wel n beetje geliek lu, houwel t bie ons achter t hoes aaltied waarmer is as ze op de berichten zeggen.
Goud, wie zollen der dus op oet in ons gewone blode zummergoud. Ik mit open schounen, n dunne broene striepkoren boksem en n wit bezoen aan en Zwoantje mit kleppers aan de vouten en n nij bloot aarmklaidje aan.
En vanzulf onze helms der bie op.

Mor eerst mos de plof nog aan de loop. En omreden hai mor ain of twij moal in t joar lopt, mos doar even wat veur gebeuren. As e zo’n zet stoan het, din mout e wel even aanstöt worden.
Aander joaren ging ik der op zitten en Zwoantje ging steuten, zo haard as ze kon. En din zetde ik hom gaauw in t waark.
Mor Zwoantje bedankte der dit moal veur. Want lu, veureg joar kaalfde t n hail klaain beetje verkeerd òf…
Zwoantje huil loater bie hoog en bie leeg vol, dat ik hom te gaauw en veuraal mit n gloepstreek in t waark zet haar, zodat zai van de bainen kwam en heur elleboge oet t potje schoot.
Nait woar vanzulf.

“Loop ter zulf mor achteraan,” zee ze.
Mor dat wol ook nait, omreden zai mos den ja veur op de bok en dat duurt ze nait.
Dus der bleef mie niks aans over om mor as n haalfmale bie de plof aan te runnen en der din mit n boge op te wuppen.
Onveurstelboar is dat toch, nijermoodse auto’s mit aal dij electronica goan elke klapscheet stokkend, mor mien Zundapp van vatteg joar old dut t ieder bod weer.

En zo zaten wie der din even loater op.
En elk joar vaste prik. Zwoantje kin heur vouten nait zulf op de noar boeten klapte steunen zetten. Ze zit aal wat mit de vouten in de lucht te spinhakken mor kin nait vinden, woar of ze ze kwiet mout.
Din hebben wie aaltied n oetvoeren van t Gulden Schot, wat vrouger op televizie was.
Ik kiek achteroet en zeg: “Hoger, noar veuren, nee aander veurkaante, nog hoger, zakken, vuur!”
En din staait ter ain vout op.
Din aander kaante nog.
Eindelk konden wie toeren.

Wie draaien din aaltied even n proefrondje. t Gaait mie din benoam om de bochten.
Zwoantje mout eerst even weer in t slag kriegen, dat ze mithangt in de bochten, want as de plof noar links overhangt, din mout zai dat ook ja doun en veuraal nait d’aander kaante op, aans vlaigen wie ja oet de bochte.
Want gewichtsverdailen is belangriek op zo’n stoomflotter. En as k noar Zwoantje heur gewicht kiek, din heb k zulf ja nait zoveul meer te verdailen.
Noadat wie din veurzichteg n poar rondjes reden hebben, kin t grote waark begunnen en zo hebben wie din de haile middag deur ons mooie Westerwolle toerd.
Machteg mooi man.

Luuster hier noar 27 Zwoantjes, veurlezen deur de schriever zulf