De breekfiets
Nog gain dag ston ik ien kringloopwinkel te pronken of ik waas al verkocht.
Dat haar mien olle boas vast ook nait docht. Dij bruukte mie al joaren om zich te verploatsen van zien stoa-caravan noar de wc en weerom. Sums drukte hai mie ien auto en ree hai op mie deur n poar drokke stroaten, mor t was noeit ver.
t Zol mie es verwondern wat veur leven ik nou kriegen zol. t Stel dat mie kocht was zo enthoesjast, ik kon wel es n oaventuurlek leven kriegen.
Ze sleepten mie op achterbaank van n klaain VW’tje. Ik keek es over leuning achter mie en doar ston ook nog wat onder n zwaarte douk. Dat kon best es n moatje wezen ien n jongere uutvoeren. Op veurbank heurde ik lovende woorden. Ze waren nog al ien heur sas met mie. Ik heurde ze grode plannen moaken.
d’Eerste rit ging noar Amsterdam. Auto wer onder dak zet bie de grode femilie en ik en mien moat onder de douk werden uutloaden en ien mekoar zet. Dat wil zeggen, mien moat klapte hier en doar wat uut en mien veur- en achterende werden op mekoar schroefd. Fietspomp kwaam uut auto en wie kregen elk wat lucht ien de banden. Hai ging op mien moat en zai beklom mie.
Wat haren ze n schik met n baaiden. k Heb mien veurege boas noeit zo laggen heurd as dizzent. Ze haren ook wel bekieks. Mien moat was n dure, zag ik wel: n echte Di Blasi. Doar was ik heulemoal niks bie met mien roestege veurkommen uut t joar nul, mor t mog de pret nait drukken.
Ik hobbelde over fietspoaden, kaaien en bruggen, ze laiten mie heule stad zain, parkeerden mie bie t Woaterlooplaain en laipen maarkt over. Mien moat en ik bleven met n dik slöt aan mekoar vast op ze wachten. Ze namen de tied. Op n duur zag ik ze weer aankommen. Ze hingen een groot gevoarte aan mie en doar ging t weer hen. Zo’n 25 kilometer loater stonnen wie weer bie auto en ging t stel noar de grode familie te eten. Wie bleven zo laang ien auto wachten.
Volgende ritten waren noar Arnhem, Utrecht, n Hoag, Scheveningen, ze hemmen mie n baarg steden zain loaten. Ien Bergen, n Hoag en Scheveningen heb ik lekke banden had. Gaven ze niks om, ze pebaaierden eerst te lappen, mor as t nait wol laipen ze gewoon noar eerste de beste fietsenwinkel en doar kreeg k den n nije. k Heb ook al es n nij wiel kregen want ik lait al meer spoaken los en den wiebelde t wiel. Ze reden met mie deur bossen, op n dag reden ze wel 40 kilometer, k wis nait wat mie overkwam. t Mooiste von ik de raais met de boot noar Schiermonnikoog. Ik mog as handbegoage met omdat ik breken kon. Mien moat dij allain hier en doar uutklappen kon, vuilde zich wel n echte fiets, mor omdat er heul klaain kon mog hai ook as handbegoage op kar.
Wat is t doar mooi, wie reden over schelpkes, zaand, host n beetje deur wotter, en deur t bos. En wat zo mooi is, onze boazen hemmen altied n hail baarg lol. Sums gieren ze t uut van t laggen, want ze moaken de gekste dingen met en ze zeggen dat dat deur ons komt. Aaldeur heur ik t: ‘Wat hemmen wie toch al n plezaaier van dizze fietskes had.’
Nou zeg nou zulf, is dat nait mooi? Het kleurt mien olle dag.
