Biesloeter

“Wat ik de leste tied heb,” zegt Trijnko op n zundagmörn, as e mit Ellen aan t kovviedrinken is, “dat wait k nait, mor ik ben regelmoateg doezelg en k vuil mie ook nait slim uutrust. Aiglieks bin k d’haile dag muide.”
“In dat geval kinst beter even bie dokter langs goan,“ roadt Ellen hom aan, “Astoe die din eerlieks nait recht vris vuilst, din mout dij der mor even noar kieken. Wel wait wat ofst onder de leden hest.”
Trijnko schrikt. Wat zol Ellen doarmit bedould hebben? Wat dinkt zai over zien zaikteverschiensels? Hai het zulf ook al docht, dat t best zo’n vrezelke ongenezelke zaikte wezen kin. Mörgen zel e toch mor even noar dokter goan. Trijnko slept dij nacht nait aal te best. Hai prakkezaaiert mor over zien kwoaltje. Hai gooit zuk van d’aine zied op d’aander, mor hai kin nait in sloap komen. Al wied veur de wekker aan is e tou bèrre uut en hai vuilt zuk alweer muide. Om acht uur belt e dokter om n òfsproak te moaken. Om kwart veur negen kin dij hom al bruken. Trijnko diedeldaantjet wat om en zet n kopke thee. “Ik zol mor votgoan,” roadt Ellen, dij zat wordt van t gepoest en t gestèn, hom aan. n Menuut of tiene loater zit e tussen n stok of wat mensen te wachten in de wachtkoamer.
n Vraauw noast hom is om n proatje verlegen. “Ie mouten zeker ook bie dokter wezen, nait?”, vragt ze noar t bekende pad, “Ie zain der nait aal te fris uut. Hebben ie wat onder de leden?” Trijnko knikt mor wat.
“t Is toch nait besmettelk wel?” vragt t minske en schoft n endje bie hom vandoan.
“t Ducht mie nait.” n Zetje is t stil.

“De heer Meierman,” klinkt t uut n luudspreker dij aan de mure hangt, “kamer twee.” Trijnko schrikt op. Het dokter hom roupen? “Wel mout kommen?”
“Meierman,” zegt n man tegen hom over.
“Verrek, dat bin ik.”
Dokter staait hom al op te wachten. Hai langt Trijnko d’haand en vragt noar de klachten. Uutvoereg vertelt dij wat of hom der tou brocht het om noar dokter tou te goan.
“Trek joe mor ais even uut,” zegt dij, noadat e wat aantaikens moakt het op zien computer. Trijnko dut zien goud uut en legt dat op n vrije stoule.
Din begunt dokter hom te bekloppen en te beknovveln. Gain enkel steechie van Trijnko zien grode lichoam slagt e over. “Zuchten.” Trijnko zucht.
“Nog ais.”
Trijnko zucht weer. Hai krigt t al oardeg benaauwd, omreden nou zel dokter hom de fatoale mitdailen doun.
“Trek joe mor weer aan, Meierman. Zo te zain is der niks mit joe aan d’haand. Zo gezond as n vis, zel k mor zeggen. Mor ik wil nog wel even joen blouddrok opnemen.”
Trijnko krigt n baand om d’aarm en dokter pompt dij stief der om tou. Din let e de baand weer ontspannnen. “Doar hebben we t perbleem. Joen blouddrok is oardeg hoog. Doar mouten we even wat aan doun. Ik zel joe pillen veurschrieven. Elke dag aine en den vuil ie joe noa n weke al weer stokken beter. En zörg der ook ais veur dat je n beetje òfvalen. Ie mouten ja veuls te veul vet mittorren.” Dokter drokt Trijnko n pepiertje in d’handen en waarkt hom met zaachte drang weer tou deure uut.
Met t resept gaait e bie d’aptaik langes. n Jonge maaid langt hom n deuske met pillen tou. In huus nemt e der votdoalek aine van in. Ziezo, nou kin de blouddrok zakken. Nou kin t genezensperses begunnen.

n Dag of twije loater zitten ze noar tillevisie te kieken. Der is nait veul deegs op. Trijnko kraabt zuk wat op de kop.
“Hol toch op met dat gekraab,” mottjet Ellen. “t liekt wel ofst de kop vol piejoters hest.” Wat is dat nou? Doar jeukt t hom ook op t lief. Din doar ook mor kraben.
Ellen zugt t. “Dij jeukerij mag van dij medesienen komen,” maaint ze.
“Hou kin dat nou?” is Trijnko verboasd, “dij pillen binnen toch allain mor tegen d’hoge blouddrok.” “Dat binnen de bieverschiensels. Dij krieg je aaltied. Dat staait op n pepiertje dij in t deuske mit dij pillen zit.”
Trijnko hoalt uut t medesienendeuske n braifke te veurschien en begunt te lezen. ‘Bijverschijnselen’ staait er.
“Het gebruik van dit medicijn kan jeuk veroorzaken, die in sommige gevallen over kan gaan in huiduitslag. In dat geval onmiddellijk de arts raadplegen,” leest e. Doar heb je t al. Nou geneest e van zien hoge blouddrok, mor nou krigt e der eczeem van. “Ik bel votdoalek dokter,” beslot e. “Onmiddellijk de arts raadplegen, staait der.” “Bist nou haildal gek,” antwoordt Ellen. “Hest ja allenneg mor jeukte. Van eczeem is ja nog gain sproake.”
Trijnko let zuk weer in de stoule zakken en leest wieder: “In sommige gevallen kan in het begin hoofdpijn ontstaan.” Hoofdpijn? Kopzere dus! Joa, nou e zuk t bewust wordt. Hai is wel slim zwoar in de kop de leste doagen. Tegen de piene aan, loat we mor zeggen. Ais even lezen of der ook wat opstaait van zwoar in t heufd: “De eerste dagen zal de gebruiker zich wat zwaar in het hoofd kunnen voelen, maar dat is van voorbijgaande aard,” leest e. Gelokkeg dat gaait in elk geval over. Bah, nou het e ook alweer jeukte op t lief. Kin e toch nait beter dokter even bellen? Mor Ellen is doar ja tegen.
Hai gaait mor weer tillevizie kieken. Mor noa n zetje wordt de kopzere slimmer, maint e, en de jeukte let hom nou ook gain mement met vree. Foi, en wat is e weer muide. Net of t van dij pillen slimmer wordt. En nou mout e ook nog housten.
Wat n ellende! Hai vuilt zuk ja hartstikke zaik. Zol der nog meer op dij biesloeter stoan? “Andere bijverschijnselen kunnen zijn: prikkelhoest, vermoeidheid, misselijkheid en braken.” Hai het t nog mor net lezen of hai wordt haildal nait goud. Doar heb je de mizzelkhaid al. Hai zel zo wel overgeven mouten.

“Ik goa op berre,” zegt e tegen Ellen. “ik vuil mie ja zo lammenoadeg. Mörn ben ik as ain van d eersten bie dokter.”
Ellen kikt hom noa. As e noar berre is, leest ze t braifke nog ais. En din het ze t deur. “Hai krigt alles ja wat op t pepiertje staait. Wat is e toch n aanstelder. Dat krieg je van mensen dij nooit wat hebben,” laagt ze in zukzulf.
Aanderdoagsmörgens wil Trijnko dokter bellen, mor Ellen legt de haand op tillefoon.
”Zolst dat nou wel doun, mien jong?” zegt ze laif, “Dokter laagt die vanvast uut.”
Trijnko kikt heur verboasd aan.
“Hest doe nog al dij klachten van gusteroavend?”, vragt ze din.
Verrek nee, nou e der goud bie noadenkt, is der gain ain van dij klachten over. Zulfs zien muideghaid is vot.
Zollen dij pillen din toch helpen? Het e zuk gusteroavend din toch aansteld.
Ellen laagt.
“Ik goa in toene aan t waark,” zegt e din..