Zo voader zo zeun
Ik wait nog wel dou ik n joar of twaalm was dat ik n lampenradio en n ploatenspeuler kocht haar veur vief gulden.
Ik was der ja aibels gelokkeg mit, ik haar de haile boudel boven op mien sloapkoamer stoan en t ding haar gain tied om oaf te koulen.
De radio was van Blaupunkt en haar aan de veurkaant zo’n kaddeoog, je mozzen altied even wachten totdat t ding op temperatuur was.
Mit n stekkertje aan de achterkaande haar ik der ook nog n ploatenspeuler op aansloten, n broene bak van Philips, je konnen der wel tien ploaten tougelieks op leggen.
As ik hom n beetje haard aanzette konnen je de muziek op stroade heuren, der zat best nog wel n beetje lewaai in.
Ik haar nait zoveul ploaten en doarom was t voak toch wel de zulfde meziek dij ik draaide.
Zo was ‘House of the rising sun’ veroet mien favoriet moar noast de Animals was ook Fats Domino en Deep Purple The Kings enz. te heuren.
Op n zundag om n uur of elm was ik weer ais in de weer mit mien meziek, dit schienboar tot grode aargernis van mien voader dij mit n bult lewaai de trap op boundern kwam.
“Ist nou ais oaflopen mit dij herrie”, bulkte hai, “ik kin miezulf ja nait meer denken heuren. Man, man en as t nou den ook nog versounleke meziek is, de kraaien valen ja dood van t dak oaf”.
Ik kon t ja nait helpen mor ik mos der wel om laagen zoals dij man doar ston.
“Moust der ook nog om laagen” zee hai, “ik perbaaier beneden ook meziek te luusteren moar mit dat gejank van die heur ik der niks van”.
Draaigend stak hai n vinger op en zee, “Ast doe dat geblér nait zachter zetst zodat ik de Schneewals versounlek heuren kín den kom ik weer noar boven en ik trek die de lampen oet dat ding en den kist in t vervolg zulf zingen goan”.
Hai draaide zug om en stoof met dezulfde gang weer noar beneden as dat e boven kommen was.
Wieselk draaide ik t geluud moar noar beneden want maistieds dee de oalheer wat hai zee, en ja n radio zunder lampen doar haar ik ja niks aan.
Inwendig von ik mien pa moar een kultuurbarboar, want ja, dat meziek was nou ainmoal de toukomst en de Silvera’s en Doris Day doar luusterde ja gainain meer noar … behaalve mien pa vanzulf.
Ik schrief hier eind joaren zestig begun zeuventeg en moak n sprong in de tied vievendaarteg joar loater…
Ik was net op baanke zitten goan mit n kop kovvie en haar n spaigelploatje opzet met meziek oet de joaren zeuventeg.
Inains wor ik overspould deur n bult gedreun en heur verder niks meer, de laampe aan t plevon slingerd gevoarlek in de weer en de mìnsen dij op stroade lopen kieken verschrikt om zuch tou.
‘Dij rötjong’, denk ik, ‘houvoak heb ik nou al wel nait zegt dat hai dij herrie nait zo haard zetten mout. As t nou den ook nog versounleke meziek is moar t is n aaintoneg gebonk dat toerloos deurgaait, der word ook nait bie zongen ofzo t is nait aan te heuren, vreselk gewoon’.
Mit n hellege kop bounder ik de trap op.
“Ist nou ais oaflopen mit dij herrie”, bulkte ik, “ik kin miezulf ja nait meer denken heuren. Man, man en as t nou den ook nog versounleke meziek was, de kraaien valen ja dood van t dak oaf”.
Schoapachteg laagt jong mie tou.
“Moust der ook nog om laagen”, zee ik, “ik perbaaier beneden ook meziek te luusteren moar mit dat gejank van die heur ik der niks van”.
Draaigend stak ik de vinger op en zee, “As doe dat lewaai nait zachter zetst den draai ik de stop der uut, den kist in t vervolg zulf zingen goan.
Ik draaide mie om en ging weer noar beneden.
Dou ik weer op baanke zaat was het hail schier rustig in hoes en dou ik een beetje oafkould was haar ik t gevuil van n dejavuu.
Ik besefte mie inains dat ik vievendaarteg joar leden t zulfde mitmoakt haar. ‘De tied herhoald’, zug docht ik, ‘zo voader zo zeun, wel wait wat mien zeun over vievendaarteg joar tegen zien zeun zegt’.
Ik kin t spieteg genogt nait meer tegen mien pa zeggen, hai is veul te vroug aan n zaikte overleden, over vievendaarteg joar den bin ik vieventachteg docht ik, wat gaait de tied toch haard, wel wait mit n beetje gelok kin mien zeun t nog wel aan mie vertellen.
