Zeuventeg joar op fietse

Wat mout je as mensk veul leren. Dat bedocht ik mie net, dou k even n zetje op d’hometrainer zat.
Kroepen, lopen, fietsen …
Gedachten gingen trogge in de tied: Oorlog, vatteg-vievenvatteg. Ondanks dat t kopen dou betuun was, kreeg k op mien viefde, zesde joar n lutje fietske van mien ollen. n Deurtrapper! Der zat ook gain rem op, as je stoppen wollen, den huil je d’baaide bainen gewoon stief! Hail trots laip ik in t begun mit fietse aan haand noar schoul, honderdviefteg meter wiederop. t Terraain achter d’schoule beston oet twij stokken van ongelieke hoogte. Direkt achter d’schoule was t ongeveer tachteg cm hoger as de rest. Ik zette mie schrap bie de schaaiden en lait mie den noar beneden rollen. Dat gaf nuver gang en mien baide lutje baintjes gingen vanzulfs mit in t ronne! Zo leerde ik evenwicht hollen en noa n moal of wat plat op de bek, kreeg k t ding oareg schier in de macht. Mooi man, mieters mooi! Dou k dat kon, stoof k al gaauw t haile plaain over. En vloog k over t laange bospad noast de schoul de Noatuurschoon in. Wat was k doar wies op! Op stroate fietsen gaf ook gain perblemen. Auto’s reden der hoast nait. En wat kon je doar haard!
Op n dag stoof k vanòf t schoulplain d’stroate op en joug mit n bloudgang noar hoes. t Zel wel etenstied west wezen, vast? Ons dam haar aan baaide zieden n muurtje van zo’n datteg cm hoog. Haar voar zulf metseld. Joa, ons voar kon alles! Even te haard ree k van stroate dam op en vloog aan d’linkerzied tegen t doar opmetselde dail. Boven over t stuur op kop in d’sloot! Fietse boven op mie en d’kop vol kreuze! Bah! Mien taande, dij op veziede was, het zok sikkom dood lacht. Doar was k goud kwoad om. Bie t older worden wuiren de fietsen aal groter. k Was in dij tied n echt lutje bunzeltje! Aal meer oetperbaarn wat kon….. Zo haar k fietse van n oomke stiekom pakt en zat k mit mien linkerbain deur t frame te stampen dat t n lust was! Op mien 12e mit n kammeroad noar Dieverbrug, woaras wie aaid welkom wazzen bie Freerk en Hillechien Jonkers. Mien voar het doar in d’oorlogsjoaren onderdak had, dou e deur de Movven aansteld was as putjegroaver. Voak bleven wie doar zo’n drij weke en vraten d’lu alle proemen van d’bomen!
Dou k verkeerntjederij kreeg, en wie mit ons baaide in n lutje tentje kampeerden, was t meer lopen as fietsen, mor dou we traauwd wazzen en t lutje goud der bie kwam, wuir t fietsen ook weer populair. Lutje jong, ons twijde, leerde op de camping t fietsen van zien zuske. k Zai t nog zo veur mie!
Prachteg!
En de vaardoagse in Drenthe. Wat n gezelleghaid! Tuurlek! Dat was loater! Hevve ook joaren doan.
Mien kammeroad, n geinponum eerste klas, stapde doar n moal op n wildvrumde kerel òf en vruig: ‘Hou ist?’
‘Moet ik u kennen? Ik zie het niet, wie bent u?’ ‘Nou moust ais heuren Annie … bin k zo old worden? Hai zucht t al nait meer!’
En tegen de man in kwestie: ‘Dust ook mit aan de vaardoagse?’
‘Ja, maar wie bent u?’
‘Bedenk die mor ais goud! Komst der ain dizze doagen vast wel achter!’ En vot was e!
‘Konst dij man?’, wol zien Annie waiten. ‘Nee, mor k heb hom wel an t denken zet!’, zee e mit grode grijns op zien smoel.
Ale aander drij doage kwam d’kerel bie ons om te polsen wel of hai was. Zien vraauw von t slim flaauw en wol, dat hai vertelde, dat t n grapke was. Mor Kees haar der meer lol aan om hom dat te onthollen!
De vieventwintegste vaardoagse ligt mie ook nog vris in t geheugen. Trix en Claus reden dou mit! Wie zaten op n gegeven moment achter n boerenwoagen mit aal witte fietsen der op! ‘Wat stelt dat nou veur?’, zee k tegen moeke. Domme vroag, zai wos dat ook ja nait!
Bleek dat baaide aanwezeg wazzen noar aanlaaiden van t jubileum! De fietsen op de woagen wazzen veur heur en heur gevolg … reservefietsen. Claus wuir onderwegens oetdoagd deur Jannes van der Wal veur n potje dammen. Noa drij zetten zette Jannes hom al mat!

As Drentenoar in Grunnen, hebben de bozzen mie aaid slim aantrokken. Veuraal in Drenthe! De natuur, de rust….. nou ja … en veuraal t fietsen mit ons baaide deur de bozzen en de haide. Gain dikke poesten wind, zo as in t Grunneger laand mit de wiedse vergezichten! Nee, as t aits kon: Drenthe!

Nou wie older worden en elk n Harley Trapson mit ondersteunen hebben, komt Grunnen meer in! t Gedou mit t fietsenrik achter op de knobbel en dij ekstroa autoritten lokt nait meer zo. En k mout zeggen, dat Oost-Grunnen der n stuk mooier op worren is! n Rondje Oldambtmeer – al gaauw 25 kilometer – is ook prachteg op bepoalde tieden. Ja, nait t haile joar … sums heb je noa t waarm eten gain zin om ook nog n moaltiedje muggen te versnoapern!
Mor wel meer rust onder t fietsen! Lest op n rondje Hondshalstermeer kwamve van Scheemde noar Nijwol – over t padje langs t Zieldaip – mor vaar tegenliggers tegen. Dat heb je nait in de bossen in Drenthe. Doar binnen de poaden n hail stok braider!
Mien zwoager oet t westen, oareg optimistisch, maik tiedens alweer n Drentse vaardoagse ais de opmaarken: ‘Joh, wat is het hier toch prachtig fietsen! Wat mooie brede paden, je kunt er met de auto wel over! En je voelt hier niets! Geen wind, geen regen …’ ‘Nee’, zee ik, n beetje sarcastisch. ‘Veuraal nait op zo n zunnege dag as vandoage!’ An dij opmaarken wordt e nog voak n moal herinnerd.
Zo as zegd, vinden wie t in Oost Grunnen nou ook wel schier. Al haren wie veurege weke in Wedde nog wel even de pest in. Doar haar n ze op stroate schreven, dat je 30 mozzen. Ons opvouden gebood ons dij regel op te volgen. Stoand op de pedoalen konve t mor net hoalen! d’Ondersteunen van ons Harley Trapson schaait bie 25 oet, aans vaal je onder de kategorie snorfietsen en den mout je n helm droagen. De leste 5 kilometer wazzen doardeur aarg zwoar en wie haren aan elke hoar zowat n zwaitdruppel! ‘Hou kinnen zai joe dat nou aan doun!’, raip moeke en sprong noa de hoalde limiet onmiddelk van t fietse veur n kovviepauze! Op n bankje tegen de bozzen was t goud biekommen.
‘Goavve weer?’, vroug ze noa n ketaartje en wie schoven d’kont weer op t zoadel. ‘Verrek’, raip ze even loater. Nou mouten wie zesteg!’ En weer stampten wie ons t zwait op pokkel! Postend en zwaitend zatve wat loater alweer op n bankje. ‘Dat is ja nait te doun, wel bedenkt nou zowat?’
‘Oldjes pesten, aans niks’, was mien antwoord. ‘Mor steur die nait! As ze ons bekeuren willen, kinnen wie bewiezen dat wie de snelhaid wel reden….. Doe hast datteg en ik ook!’ ‘Zo ist mor net! Zellen wie nog even bie d’hoaven kieken, hou drok of t is mit de boten van Pieter
Dekker?’
Zo zegd, zo doan… n Gevulde kouke en wat energiedraank deden de rest. In ain ruk trogge noar Scheemde.
‘Wat binnen wie riek, datve dit nog doun kinnen he?’, zee ze bie thoeskomst!
‘Joa’, zee ik. ‘En dat noa zo’n zeuventeg