Zeuven brogjes van Dale
Bie t eerste brogje aanbelaand
kuier ik en overdenk de dag.
Wat moak je zo’n dag veul aan kaant,
wat áin dag wel nait vermag.
Bie de twijde brogge aankomen
besef ik mien gelok,
middenin dit laand zunder bomen.
Wotter en gruin aan ain stók.
Op de daarde kiek ik in t wotter,
der gruit rondom wat snoukeblad.
Maank kreuze n ainzoame dotter
en n doeker nimt n sputterbad.
Noa t vaarde brogje heur ik geluud
van auto s dat aal deurgaait
en n pomp mit n beregensfetuut.
n Trekker mit n mesien, zo braid.
Bie de viefde overvaalt mie de grootshaid.
Grote kaampen laand tussen de wieken.
Veul van t zulfde: mais, eerappel, bait,
ìndloze onnetuurleke gewasfebrieken.
t Zesde brogje drokt mie op t gemoud.
Roem laand zunder hak of smak,
of dit nou echt zo mout?
Gain daaier vuilt zok hier op zien gemak.
Bie t zeuvende brogje lees ik
deur Jan J. Boer hier zo mooi bezongen,
over t getjoedel van de laiwerik.
Veurgoud deur de ruumte verdrongen.
