Wolven

Wait nog goud dat mien gehakbalen zo lekker roken. Zai mie, sikkom twij joar leden, nog ien keukentje stoan. Mien man dij komt om haalfain smirregs van t waark ien hoes om te eten.
k Ston doar te koken en schrok mie lam! Aan linkerkaant achter mie haar der wat bonkt bie t open keukenroam. Dou k over linkerscholler hìn loerd haar, haren doar twij dikke honnepoten tou keukenroam keuken ien stoken. k Hapte noar oam. Dat schrikachtege zit bie ons ien femilie. Het niks oet te stoan mit dat k n vraauw bin!
Bleef hail verzichteg kieken. Zuitjesaan kwam doar n honnesnoet te veurschien. Poar tel loader stak n honnekop keuken ien. Hai haar n spitse snoet. Op kop gruide weelderg hoar. Zien lichte ogen zagen der griezelg oet. Pupillen stonnen boven ien kop. Hai keerl! Ston te trillen ien keukentje. Veur mie t kookstel, aan linkerkaant aanrecht mit kastjes en loagen mit lebels, mezzen en vörken.
‘Ankie,’ zee k tegen miezulm, ‘doe dikke hampel, woarom hes keukenroam ook zo wied openzet?’ t Was n knoap van n hond, vervaast n hedder. Dij snuvvelde, kwielde en smakte. Ien tussentied gloop baist mie aan mit van dij male vroagende ogen. Zien blik ien ogen dij mog k nait lieden. Laist was k noar roam tou sprongen en haar dij dichtsmakt. k Duurde t nait, duurde ook nait noar koamer tou vluchten. Hond baang moaken leek mie ook gevoarlek tou. As dat verkeerd oetpakte, kroop hai misschain haildal keuken ien. t Leek mie beste tou om mor deur te goan mit koken. Misschain was hai mor zo vertrokken.
Ien ainen, zunner bie noa te dinken, stook k n luzivèr aan. Dij smeet k zien kaant op. Mor luzivèr ging oet en kwam nait wied. Male gedachten schoten deur mien kop hìn. k Wer draaierg en vuilde mie luddek worren … Dit was vanzulm gain hond! Dit was n wolf dij aargenswoar grìns overstoken was! Mit trillende hannen smeet k nog n brannende luzivèr noar hom tou. Dij ging ook oet. k Zaag dat houken van baist zien bek krulden. Hai lagde mie oet. Dou stak k ale lucivers ien open deuske aan. Smeet haile deuske noar roam tou. Brannend laag dij onner roam tegen muur aan. Der kwam rook òf. Wolf trok mit kop en proestte. n Poar klodders snöt schoten mien schone keuken ien. Keerl, wat smereg.
Mien worrels en eerabbels kookten. k Dochde, as k ais n eerabbel noar zien kop tou smiet. Din rit hai der wel oet. Mor k braande mien vingers en zaag t nait meer zitten …
Ien ainen, onverwachts, lait baist hom deelsakken. Vot wazzen poten en kop. t Was zoak om verzichteg noar t roam tou te lopen. Op slaag dee k roam dicht. Doar laip wolf over blaikveld.
Ien koamer tillefoneerde k mien man op. Hans nam nait op, mor hai kon der zo weden. Eten was ja kloar: gehakbalen, worrels en eerabbels.
Schraivend vil k Hans ien aarms. ‘Hes hom aal zain, jong, ien toen?’ was mien vroag, ‘nee? n Wolf, mien jong…!’ Dou keken wie baaident deur t roam hìn en vrachteg, doar laip hai op blaikveld. ‘Nee, maags ter nait noar tou, Hans,’ zee k, ‘nait doun!’ k Keek kaant op van ons bomen en stroeken. Wie wonen boeten t dörp en hemmen doudestieds n houkje bos aanplant. Gewoon op klaai. Mit aal dat gruin wazzen wie vervaast nog nait van dij wolf òf. Noa t eten laip Hans mit biel ien haand noar outo tou. Hans bèlkte zo haard hai kon en hoastte hom om ien outo te kommen.

Anerdoags bie eten koken haar k roam op n klain gliefke stoan. Wie haren wel veur n week eten ien hoes. k Huifde der nait op oet. Hans kon zo kommen. Din konnen wie eten.
Dou eten doan was laip Hans mit overge kliekjes noar blaikveld tou. Doar kieperde hai paan leeg. Dou Hans noar t waark tou was, zaag k wolf bie etensresten stoan te vreten. Vlaais was ter nait bie, haren wie oppeuzeld.

Achternoa bekeken kinnen wie ons òfvroagen woarom wie plietsie nait ienschoakeld hemmen. Wel n daag of vief het wolf om t hoes tou lopen. Aal dij tied kwam k nait ien boeten.
Weken loader deden wie n male vonst. Ien ons òl hut, ien stroekerij, hemmen wie zien kedoaver vonnen. Hai was dak van hut opkropen bie n bult branhòlt omhoog. En wolf was deur dak hìnsakt. Hai kon der nait meer oetkommen. Op dak liggen verdreugde plestieken ploatjes dij overaal scheurd en kapot binnen. Wolf is haildal achter ien toen begroaven.

Op heden, twij joar noa ons eerste wolf, lopt ter aner wolf om t hoes tou! k Heb ter stoer mit, allernoarst. Mor aan anerkaant heb k ook n plan! As Hans tegen etenstied thoeskomt zel k hom ales oetstukken. As wie eten doan hemmen, mout Hans etensresten ien òl hut leggen. Deur goaten en scheuren ien dak trekt etenslucht noar boeten tou. As ons nije wolf eten rokt, zel hai dak van hut opklaauwstern. Din is t bingo en kukelt hai deur dak hìn! Op dat stuit is wolf veur mie en goa k hom tam moaken. Bin wel baang. Mor zai zeggen dat wolven baanger binnen veur minsen as wie veur heur. En woarom zel t mie nait belukken? Hans was ook n wildeman. Dij heb k ook tam kregen. As k wolf kriegen kin, krigt hai n haalsbaand om en komt hai aan raim. Din goan wie lopen. Misschain krigt Hans ook n haalsbaand. Mout dij ook mit aan raim … Mor gekhaid, larriefarrie! Wil eerst even mit Hans proaten wat wie doun goan. Mor stel die ais veur dat Hans nijschiereg wort en dak van hut opklaauwstert … Dat Hans kieken wil of dizze wolf ook aal ien hut zit … Doar krigs wat van, van dij gedachten. Stel dat Hans opvreten wort … Dat zol n ramp weden. Dommit is hai der nait meer. Zit k hier allinneg mit wolven om t hoes tou … Zo wied maag nait kommen. Op dat stuit mout k hier mien haile levent achter vaaier muren touhollen. Dat zol nait te verdroagen weden, k bin gain zit-op-de-kool.
Mor bin der zat van, goa noar keuken tou! n Minsk mout wat ommaans hemmen. Din het n minsk ook gain tied om te prakkezaaiern. En keukenroam dou k ook open! k Mout vrizze lucht hemmen!