Wintermörgen
d’Oarde is kold en haardbevroren.
Huverd onder zien widde vacht.
De snijvlokken dwarreln mie om d’oren.
En k doek wat daiper vot
ien kroag van waarme winterjas.
Snij is nog ongerept en puur.
k Vergeet veur even mien zörgen.
En k vuil mie ain mit de netuur.
Op dizze vrouge wintermörgen.

