Vos en Peerd
(foabel noar n sprookje van Grimm)
Peerd van boer wer old en kon waark nait goud meer doun. Boer wol hom bloots laanger holden as e zain lait hou staark of hai nog was. ‘Hoal mie mor n laiw din kin k zain dastoe nog staark zat bis … en nou vot mien staal oet!’
Peerd laip bos ien. t Was hom baang te muide. Ien bos kwam peerd n vos tegen en dij vroug peerd woarom of hai kop hangen lait. Peerd zee: ’Grienderghaid en traauw goan nait haand ien haand. Mien boas is vergeten dat k hom joarenlaank mien beste krachten geven heb en nou k sikkom niks meer kin, jagt hai mie vot. k Mag allinneg blieven as k hom nog n laiw thoesbrengen kin en hai wait wel dat k dat nait meer kin’.
‘Dat is ja wat’, zee vos, ’mor doar wait ik wel road tou. Goa mor ais laankoet op grond liggen en dou mor net ofstoe dood bis.’ Peerd dee dat en vos ging noar laiw tou. Hai zee tegen laiw: ’Doar ien bos ligt n dood peerd, n lekkere kloef veur die.’
Laiw ging votdoadelk mit. Dou zai bie peerd kwamen zee vos: ’Dit is ainks gain goud stee om peerd op te vreten. Waist wat, k zel hom mit steert aan die vaast bienden en din trekstoe hom zo noar dien hool.
Din kinstoe hom doar lekker oppeuzeln.’ Dat ging deur. Mor wat dee dij slimme vos? Hai bon mit steert van peerd laiw zien poten aan nkander. Dou klopte hai peerd op scholder en zee: ’Goa mor stoan en trek mor stief aan. Laiw zit goud vaast en doe kins hom zo noar dien boer tou slepen.’ Zo gebeurde t, hou of laiw ook brulde om lös te kommen.
Dou boer heur aankommen zaag, bekroop hom haart en hai zee: ’Nou magstoe bie mie blieven en zels t goud hebben op dien olle dag.’ Peerd kreeg van dij dag òf aan goud vouer tot zien dood aan tou.
