Vertraauwen

Vertraauwen is, as je ain wat vertellen en dij mag t nait deurvertellen aan n aander, teminnen dat was de lezing van juvvraauw, klas vief binnen inmiddels n joar opschoten.
Vertraauwen zoas juvvraauw zee was n groot goud doar mozzen wie goud omdenken…

Om ain en aander oet te duden har ze n veurbeeld en wèl je stoan achter n kander en de veurste sloet zien ogen en let zuch achterover valen zodat dij der achter staait hom of heur opvangt.
Vertraauwen ien klazze was groot en juf was groots op de kiender ien klazze.

Soavends thoes was bruier Jan ien keuken zien pankouk aan t eten dij e vannommerdag nait meer op kon.
Ik vruig hom of e wis wat vertraauwen was.
“Joa n scheet loaten as je ien schieterij binnen”, mit zien andwoord was e dudelk n joar oalder dan ik.

Goa hier mor stoan den leg ik die oet wast doun most. Sloet dien ogen en loat die mor valen, ik goa achter hom stoan en veur ik om griepen kon en docht dat gaait nait goud, klapte hai mit de kop op t kokosmatte.
Jan har dou e mit muite omhoog kwam de oafdrok van kokosmatte veur de kop stoan.
Mit veul gesputter kon e nog oetbrengen, “Doe solst mie toch opvangen!”
“Joa ik har t ook aanders docht!”
“Ik zol die nog ains vertraauwen”, waren zien woorden en ging noar boeten om t ain en t aander te verwaarken, rest van pankouk heb ik opeten.

Vertraauwen komt te vout en gaait te peerd.