Verdronken vlinder

Ook al is t nait meer dan n voutòfdrok in toene, t lutje vievertje, doar heb k n bult diverdoatsie van.

Wotter trekt.

Hou dat kommen is, doar mout ik noar roaden. t Het vervast niks te moaken mit t schoemende òfvalwotter, dat deur strokertonfebrieken op t Pekelderdaip loosd wuir en bie ons veur t hoes langs stroomde. Daipswaal was gain speulterraain. Vizzen en aander daaier konden doar onmeugelk leven. Sloot en wiek waren persies tegenovergesteld. Doar was t wotter helder, kwoakten kikkers en zwommen stekelboarskes. k Angelde heur mit n bonestok, sollegoaren en n rode wurm oet de sloot. Zunder hoak. n Viskeman bin k, ondanks de wieze lezzen van mien voader, den ook nooit worden. Te ongedureg. Om dij reden is bootjevoaren ook nooit mien hobby worden.

En toch trekt wotter.

t Beeld van t heldere wotter in t slootje achter op Komnijsterwieke, woar daaier en planten in alle rust ongemuid leven konden, het mie n leven laank begelaaid. Meschain kin k beter zeggen, achtervolgd. Vanòf t mement, dat wie op de Wieke kwamen te wonen, het t veurbeeld van dat hoast parredieselk stokje netuur oet mien jeugd mie op de nekke zeten.

n Onwies grote toene, doar mos meer meugelk wezen as allendeg n grasveld en wat bloumpaarkjes. Of tiedens n heldere moannacht Loena zok der mit bemuid het en n vloud aan viever-ideeën over mien heufd stört het, kin k nait meer achterhoalen. De sloot oet laankmanstied wuir n ronde en joaren loater ombatterijd tot n rechthoukege viever. n Kunstmoateg stokje netuur, dij veul plezaaier opleverde, mor voaker nog aargernis en kopschraben. Want t evenoaren of zulvens mor in de buurte kommen van mien ideoale wotterpertij mit leventege vizzen in helder stromend wotter, bluiende mor ook zuurstofproducerende wotterplanten bleek voak, te voak n onberiekboar doul.

Noa onze verhoezen twij joar leden, begon d’olde dreum vannijs op te speulen, mor k dus tegenover vraauw en femilie gain woord hebben. Den kon k n gobbe verwietens over mie hìn verwachten.

‘As k nou ais wat klaainer begun,’ zee k twij joar leden vezichies tegen miezulf.

Wie binnen intussentied wat verder in tied en t meroakel het ploatsvonden. Mien vievertje leeft. Mit n boomstronk as brogge tussen wotter en laand, zodat wottertiekjes, salamandertjes, pad en kikker of wel den ook deur t wotter trokken wordt, derin en deroet kin. En mit ain fonteinkruudje, dij bie elke zunnestroal broest van leven en brobbels.

Dat tiekjes en torretjes de weg nog nait vonden hebben, dut niks aan t plezaaier van mien heldere viever òf. Dat kikkers wel kwoaken in t Kieldaip, mor oet vrees veur t snelverkeer de weg nait oversteken duurven, kin k goud begriepen. Dat zok leste tied wat droadalg in t 60literbakje ontwikkelt is allendeg mor n goud taiken, n taiken van gezond wotter. In vaktoal: der is evenwicht in t vievertje. Of en tou draai k mit n stokje wat alg oet de viever en dat leg ik onder n stain.

Eerguster luip k tevreden deur mien toentje. Ston bewonderend onder mien mooie vlinderboom. n Swaarte ridder dij mit zien laange spiesen al hoast boven beukenhoag oettorent. Hai is gastheer van hommels, iemen en vlinders. Dagpauwogen en Atalanta’s binnen n sieroad in toene, n toonbeeld van fleur en kleur. Flower Power in toene en sikkom 60 joar noatied veur mie nog aaltied n symbool van vrede en anti-oorlog.

As k mie n slag draai, zai ik in t lutje vievertje wat bewegen en k mout op knijen om oet te visken dat doar n dagpauwoog sparrelt veur zien leven. Hai haar netuurlek dörst, zag t heldere wotter en zit nou vast in droadalg. As k hom vezichies oet zien dodelk vangnet hoald heb, leg k hom nat, mit kepotte vleugels op raand van hek in de zunne. k Hoop, dat vlindertje t redt en as k zo noar hom kiek, schait ik miezulf veur twijde moal terogge in de tied, noar ìnde 60- er joaren en heur t laid van Boudewijn de Groot.

Zo te staarven op t wotter mit dien vleugels van pepier
Zo mor drieven, noa t vlaigen in de wolken drifst doe hier
Mit dien kleuren dij vervoagen
Zunder zuiken, zunder vroagen
Eindelks veur aaltied rusten
En de bloumen dijst doe kuste
Bloumen woarop doe hest zeten
Alles kist nou wel vergeten
Op t wotter wiegst doe hìnneweer
Zo te staarven op t wotter met dien vleugels van pepier.