Twij tanes weerom vonnen

k Wis dat k nog n tane haar. Taan Gees mos n tachteg joar weden. Van n neef kreeg k heur adres. k Haar taan Gees viefteg joar leden dou k klaain was mor n moal of wat zain. k Schreef heur n braif en zette mien tillefoonnummer der onner.
Op n oavend belde dij òl tane mie op.
Dij eerste moand noa ons eerste tillefoongesprek belden wie nkanner mit regelmoat op. Dizze tane was n zuster van mien moeke. Wie sproken òf dat k op n moandag bie heur kwam. Taan Gees woonde ien midden van t laand. Deur heur traauwen was zai doar kommen te wonen. Heur man, mien oom, dij was aal n poar joar te tied oet.
Taan Gees woonde ien n leutje hoeske tussen twij dikke hoezen ien.

Dou k nog mor tien menuten bie heur ien koamer was kwammen eerste verhoalen lös. Mit heur noabers hier, grode gezinnen mit n bult kiener, haar zai t swoar te verduren. Aan baaide kaanten haren zai n springkuzzen stoef bie tane heur hek stoan. Dat betaikende dat taan Gees n bult last haar van belken en gilpen. Kiener stonnen mor aal te daanzen en te hippen. Ook wer der voetbald. Baal knapte mit regelmoat tegen tane heur roamen aan. As kiener t hek over klaauwsterden om baal weerom te kriegen vernailden zai tane heur salvioas, begonioas en tudeltoanen.
Nog aaltied was zai nait kloar mit kloagen. Heur verdrait dat dee mie pien. Achter heur toen laag n lap gruinlaand doar schoapen en ponnies rondsjaauwden. Taan Gees vertelde mie dat doar n daaierntoen kwam.
‘n Daaierntoen?’ zee k verwonnerd, ‘Dat kin ja nait! Ale daaierntoenen ien t laand hemmen t stoer om kop boven wodder te hollen. No zellen zai hier n nije daaierntoen baauwen …?’
Ien ainen heurde k kiener veur t hoes proaten. Tane wees op klok aan muur en trok neus ien kroes. ‘Zai binnen weer vrij van schoul,’ zee zai. Dou heurde k opzied van t hoes ook n poar hoge stemmen. ‘Doar bis doe kloar mit, taan Gees,’ zee k, ‘wèl wait wat veur daaiern doe nog achter t hoes krigs. Stel die ais veur … n poar euliefanten dij trompeddern. Dat kinnen dij baisten goud en haard!’
Zai laip noar radio tou en lait mie heur koptillefoon zain. As t heur te maans wer, ging zai meziek lustern mit koptillefoon op. Ien ainen knapte der n baal tegen t roam aan. k Hapte noar oam en mien haart ging te keer. ‘Woarom kommen joe nait noar Grunnen tou te wonen, noar Beem of Ten Boer?’ vroug k heur. Zai gnivvelde wat. ‘Is t doar din aal rusteg? Woar kins nog ien rust leven ien ons drokke kikkerlaand?’ k Von heur n laive vraauw.
Op t ìn van mirreg wazzen kiener aan baaide kaanten weer vot. k Bleef bie taan Gees eten. Noa t eten heurde k kiener weer voetbalen. Wie zatten gewoon te wachten of ter n baal tegen t roam aankwam. Noa n zetje werren kiener ien hoes roupen en was t rusteg. Ien tussentied wer t veur mie hoogste tied om weer noar hoes tou te goan. Dou k op punt ston te vertrekken, vroug taan Gees of zai misschain n poar doag bie ons kommen mog. k Belde mien vraauw op, vroug wat dij der van von. Mien vraauw zee dat zai n bèr opmoaken ging. Wie hemmen n hail dik hoes en roemte zat. Kiener binnen groot en binnen deur oet.
Tane kreeg heur raaistas en pakte dij ien. Zai rommelde ien kaast en kreeg heur knip. Dou konnen wie vot. Onnerwegens ien outo haren wie ter over hou schier t was dat zai mien moeke weer zain kon. Mien moeke woonde bie ons ien. Baaide zusters haren nkanner ien gain joaren meer zain.
Dij week bie ons ien hoes wol tane nait meer noar heur aigen hoes weerom. k Belde ain veur ain kiener van tane op. Stukte dij oet dat heur moeke bie ons ien hoes wonen wol. Mien nichten en neven vonnen t schier veur heur moeke. Zai wizzen hou stoer dij t haar mit heur noabers. Kiener van tane brochden ale bullen en spullen van heur moeke noar ons hoes tou. t Hoes van tane wer te koop zet. Mien moeke en heur zuster babbelden hail dag mit nkanner over k wait nait wat.
Op n mirreg wol taan Gees mie wat vertellen. ‘Wais doe laiverd,’ zee zai, ‘dat dien moeke en ik nog n zuster hemmen dij nog leeft? Dat is dien taan Mattje. Zai is dou mit heur man Harmen noar Overiessel vervoaren. Hai kwam doar vot.’
Hail voag kon k mie dij baaid heugen. k Wis aal nog dat k mit heur noar kermis tou wèst haar ien Stad. ‘Taan Mattje woont allinneg. Oom Harmen leeft nait meer. Doe kins wel n daag noar heur tou goan! k Zel die Mattje heur tillefoonnummer geven, laiverd.’
k Keek mien vraauw aan. Der ston hier nog n grode koamer leeg. As Mattje hier ook wonen wol din zol dat makkelk kinnen. Nee, niks ston mie ien weeg om n òfsproak mit taan Mattje te moaken.
k Kreeg ons opschriefboukje en n pìn. ‘Wat tillefoonnummer het zai, taan Gees?’
k Schreef t nummer op en laip mit opschriefboukje noar tillefoon tou. k Vuilde mien haart kloppen dou k taan Mattje heur tillefoonnummer ientikte. Wat spannend om zo doalek n stem te heuren van ain dij zo dulek bie ons heurde, mor schane genogt vergeten was deur mie, moeke en mien gezin …