Tain Vetekt
Regionoale omroup moakte t schierste Grunneger woord van dit joar bekend: ‘Tiepelzinneg’.
Ik docht dat ken ik, lees mor es, zal je t zain.
Ik heb aal ais verteld da’k vrouger nait veul proatte mor k haar toun bliekboar as kind ook n sproakgebrek, as je dat zo nuimen.
Ik kon de RR nait oetspreken.
k Wait nog best dat wie n keer met train votzollen, stoan wie op statsion en om de zoveul tied kwam der n man met n rooie pet op, dij bordje opstak, op zien fluit blies en dan kwam de train langzoam in bewegen.
Dat was ja n machteg gezicht, veul stoom, gefluit en gepoest van dij lokemotief.
Poar moal haar ik dat zain gebeuren en ik zag de man met rooie pet weer ankommen, bordje omhoog steken en fluiten.
Ik wis nou wat der gebeuren ging en ruip hail haard: “Tain vetekt!”
Nou doar is toch niks mis met, mor doar docht mien bruier aans over: “A, jong, leer toch es proaten, t is gain Tain vetekt mor Train Vertrekt!”
Volgens mie zee ik dat, en herhoalde het: “Tain Vetekt!”
Mien bruier kwam nait weer bie.
Zag de leukeghaid der nait van in.
En wér ook noa dij tied regelmoateg pest met mien oetsproak: ‘Tain vetekt!’
Ik kon bliekboar dus nait de RR oetspreken.
Op bepoald mement zag ik n moal n blikken speulgoudtrommel met twij stokken, dat leek mie wel wat.
Ik vruig mien moe : “Moe mag ik een tommel?”
Bliekboar was dat veur mien moe anlaiden veur n goie therapie en zee: “Ast doe trommel zeggen kenst, krigst doe van mie n trommel.”
Ik heb doagen haile dag ‘tommel’ zegt mor trommel kwam der nait oet.
Mien moe weer an de gang: “Most dien tonge rollen loaten, rrrrr.”
Ik mor pebaaiern, dag in dag oet.
Mien moe heurde niks aans meer as dat: ‘Tommel, Tommel’.
Ze wér der tiepelzinneg van.
Het weken duurd en op bepoald mement kon ik de RR zeggen.
Ik schraawde t oet: “Moe mot je es heuren TRRRROMMEL!!!”
“Mooi jong, dat hest goud veur mekoar, wie goan trommel kopen.”
Volgende dag gingen wie met GADO bus noar Stad. Noar Woaterbörg en Oranje op houk van Brugstroat en Hoge Droa trommel kopen.
Toun wie thoas wazzen luip ik trots as n paauw met blikken trommel veur t lief en mor sloan met twij stokken, elk zol t heuren dat ik trommel haar.
Ik geleuf dat mien pa wel es zegt het dat het rusteger was zunder dij RR van mie, kon nou gain oog meer dicht doun.
Mor tis nog veul aarger worden, ben loater bie de muziek goan, heb trommelspeulen leerd op echte trommel en ging thoes oefenen, man de pannen rabbelden zowat van dak òf.
En thoes zat ik altied te oefenen, de marsen deur te nemen, dat kon joa overal met, ook met lepels en vörken, of gewoon met de vingers.
Mien pa von t niks, dij zee altied: “O, jong hol op mat dat tiepelzinneg gedou.”
En mien moe zee dan: “Loat hom toch, hai mot oefenen.”
Ben al joaren bie meziek weg, mor oefen bliekboar nog aal.
Want mien vraauw zegt regelmoateg: “Jong hol op met dat getik.”
