Taande Miene heur pronk der dalen

Woar taande Miene ook kwam, ze zörgde steevast veur leven in de braauwerij. Heur plezaaier en lol in t leven waarkten zo aanstekelk, dat je der aal gauw in mitgingen. Op elk feestje was zai de gangmoakster.
Dou heur òldste dochter traauwen ging, wer d’haile femilie en vrundenkring nuigd om t groots mit te vieren. t Ging der ollerwets gezelleg aan tou. Ons was van te veuren vroagd of je ook n stukje doun wollen of n laid zingen. As je mor n biedroage levern deden!
Taande zulf haar ook wat op t pergram. Der wer n toavel en n stoul op t podium zet en doar ging ze mit heur roem 100 kilo gezelleghaid ais even goud veur zitten. En dou begon ze ‘Ziet gij daar die pronk der dalen’ veur te droagen. Vot bie eerste regel kreeg z’aal n doavernd applaus en d’haile tent lag in n deuk. Wat n sukses, docht taande en dee der nog n schepke boven op. Ze haar nait deur dat lu in zoal heur onder t toaveltje deur in t kruus kieken konden. t Was wel n directoire mit elastiek in de piepen woar ze tegen aan keken, mor toch …

Ain van dochters schoot noar t podium en zee: ‘Moeke schoam ie joe nait? Knijen bie mekoar! Mensen kinnen joe tot Jeruzalem aan tou kieken.’ Kwam ook gaauw n klaidje over toavel en taande kon vol overgoave deur mit heur veurdracht. Veur rest van oavend zat stemmen der goud in en was femilie n mooie anekdote rieker.

t Wordt veurdroagen as ain dij stuttert, de r nait zeggen kin, n militair, n börgmeester, of as ain dij der haalf in steken blift en t op n liepen zet.

Ziet gij daar die pronk der dalen.
Die verheven popelboom.
Ziet hoe fier en fluks hij straale.
Bij het schitren van de stroom.
Lente adem doet hem leven.
Heeft hem kroon en bladerentros gegeven.
En een minnend vooglenpaar.
Koos van al deez boom in ’t ronde.
Deze boom tot bruilofts sponde.
Wijde hem het echt altaar.