Taande Dientje

Mien taande kwam oet n gezin mit elf kinder. Tegenwoordeg is dat n heule koppel, moar vrouger ja hail gewoon.

Mien taande Dientje was psigoloog. Nait dat ze der veur leerd haar, want joa met zoveul kinder, woar hoal je dat geld heer is t nait?
Nee, taande Dientje was as psigoloog geboren. Zai wis aale psigologiese regels oet kop tou te pasen. Zai wis ze op t goie mement te broeken.

Zai is der hail wied mit kommen. Ze wol groag old worden. Goud gezond blieven en n leven as n rieke loes hebben en t is heur aalmoal lukt.
Zai is sikkom 100 worden. Ze traauwde mit de twijlingbruier van Sunterkloas, dij ook aale aigenschappen van hom haar.
Hai was nait slim sproakzoam, hai keek joe aaltied gloazeg en goudeg aan. Hai was vast n laive kerel veur taande. Hai haar de aigenschappen dij taande nait haar en ondersteunde de verhoalen van taande Dientje as ze t over zaike mensen haar of as ze wat van joe gedoan hebben mos. En dat leste kwam voak veur.

In de ogen van mien oomke zag ik den dat t echt neudeg was dat wie de bosschop deden. Je wollen oomke ja gain verdrait doun. t Ston in zien ogen te lezen. Wie mozzen as kinder wel luustern noar taande.
Taande haar dizze man oetzöcht omreden hai net as zai groag n borreltje lustde. Nee, begriep mie goud zai muiken der gain misbruuk van.
Zai bruukten het homeopaaties : lutje beetje moar wel regelmoateg innemen. En noeit oversloagen dat was gevoarlek. Vlak veur nachttied innemen.

Oomke haar n goud leven bie taande. Hai huifde naargens om dinken, dat wér veur hom doan.
Taande Dientje haar zuk schaarp oefent in t opmaarken van dingen dij n gewoon mens nait in de goaten het. Zai kon zomoar inains midden in heur verhoal ophollen en zeggen tegen mien oomke: “Doeko doe most even noar achtern goan. Doe most noar WC”.
Wie hadden niks roken en niks verdachts heurd. Knap van taande dat ze dat zo goud psigologies aanvuilde.
Ze zee gewoon: “Doeko doe most pizzen goan.”
En den ging d’ol slove even vot om doarnoa weerom te kommen mit open schuurdeuren zoas mien taande t verschiensel nuimde.

Wie as kinder wizzen nait wat taande doarmit beduilde.
Doeko was t wel went. Hai kreeg noeit n kleur. Dat kon ook nait want zien kop was altied vuurrood. Asmis mos hai zomaar even zien handen wassen. En den pruit mien taande even over zien femilie. Moar dat dee ze nait laank.

Hai mos ook aaltied bosschoppen hoalen en hai dee dat aaltied lopens bie winkels wied oet de buurt, omreden doar was aaltied alles beter, goudkoper en lekkerder. Hai foeterde noeit.
As kind kwammen wie geern bie taande. Zai haar altied n lekkere appelsien veur joe kloarliggen. Mienent was voak wat gruiner as mien bruier zienent. Dij van mien bruier was aaltied groter, sappeger en lekkerder.
Dat was vanzulf stom touvalleg docht ik vrouger.

Loater kreeg ik in de goaten dat dat kwam omdat hai noar heur kaant vernuimd was en ik nait.
Taande Dientje heur appelsienen wazzen wel twij moal zo groot as dij wie thoes haren. Ons appelsienen kwammen oet België en dij van taande kwammen oet Madrid. Meschain haar oompie, zo docht ik as kind, ze wel mit train ophoald, hai was ja masjinist bie de Nederlandse Spoorwegen west. Doardeur mog taande vergees raizen, wat zai den ook voak en veul dee.

Jammer veur heur dat femilie nait wat wieder oetenkander woonde. Dou heur man ophuil mit waarken kon ze der nog 35 joar van profitaaiern, zai is ja stafold worden.
Zai wol geern gezond eten en zai kon in heur tied al wat wie nou n ‘balansdag’ nuimen. Vrijdoags at zai steevast aaltied vis. Zo vris meugelk en t laifst haar ze dat dij vis smörgens nog in Waddenzee zwommen haar en nat was.

Joa, zai was wizze n goie psigoloog west, zai haar verstand van t wilsleven van de mens.
Zai kon joen wil heulemoal inschoakeln of oetschoakeln. Knap van zo’n menske nait?
“Mien jong” zo begon ze maistied tegen mie, “doe wilst straks wel n lekker stukkie sukkeloa of nait soms?”
Welk lutje dikkertje van 10 joar wil dat nou nait geern?
“Den wilst doe wel even wat veur dien laive taande doun denk ik.”
Den streek ze joe over t hoar en gaf joe n grote tazze.
“Wilst doe even n stukje leverworst hoalen bie slachter Baarghoes, den krigst doe straks ook n stukje op roggebrood heur.”

En den legse ze joe de haalve stad oet, hou je mit veul omwegen aan aander kaant van stad kommen konden.
“Zeg moar tegen hom dat t veur mevrouw Fokkens is den wait hai t wel welk soort dast hebben moust. Denkst mie goud om t geld mien jong? En kiek oet heur t is drok op weg. En bie t spoor stoppen veur rood licht he, dat waist al wel toch? Dou moar kaalm aan en tas bie die holden.”

Zo was ze joe den eerst n haalve dag kwiet en haar zai ook wat rust.
As je weeromkwammen den was t ain en aal lof. As kind stroalden je den heulemoal. Zulfs zo slim dat je nog wel n moal zo stom wezen wollen. En ook nog wel lopend noar n bakker wollen dij schienboar zowat in Azzen woonde. Ze von t nait slim as wie n blokje omluipen om n puutje drop of n lollie te kopen.

Taande was goud veur ons. Joa, taande was n geweldeg goud mens!
Gain wonder dat as je zo’n vraauw hebben dat je sproakeloos worden en t laifst aaltied mit train alles ophoalen willen.
Joa taande was een heul best mens. Moar t is net of ik appelsienen nait meer zo goud verdroag as vrouger. Ik vin der wel ais n smoakje aan zitten.
As ik appelsienen koop den zeg ik der aaltied bie dat ze oet België kommen mouten.