t Is n aarmverdrait…

t Is nog nog vroeg as t ol mìns heurt dat t boeten haard waait, nuzzeld ze nog even lekker tussen heur waarme wóllendekens.
Ze is dik negenteg en al joaren weduwvraauw. Roem twinneg joar leden is heur man oet tied kommen. Ze het mit hom n zwoar leven had, t was aaltied mor kraben en knooien. Nog ale doagen het ze wìnst noar hom en wordt ze allineg wakker, stee noast heur in bèr nog steeds kòld en leeg.

Heur ainegste kiend is verhoesd noar t westen, woar zien vraauw vandoan komt en ien t begun, dou baaide klainzeuns nog luddek waren, kwamen ze geregeld even bie heur opoe laangs.
Mor leutjekiender worden groot en kriegen heur aigen bezegheden. Ook zeun kreeg aander dingen aan kop en zee veur telefoon ‘Wie kommen aander week nait moe, k heb aanswat te doun’, en t ol mìns was sneu en zee ‘tot over twij week din mor’.
‘k Zel joe wel even bellen, moe’ en dat dee e ook, mor t bezuik wer gain twij, mor drij week loater en tegenswoordeg kommen ze ains in de zes week n poar uur laangs.

As kiender dij dag tegen vief uur weer vot binnen gaait ze even ien heur koale veurkoamer zitten, woar ze zigt het op stroat. Ze zait dat klainkiender van heur overburen noar heur grootlu goan veur wat slik of n poar buuscenten…
Dij tied het t olmìns had. Heur klainzeuns kommen hoast nait meer, dij hebben aanswat aan kop. ‘Zo gaait t’, denkt ze en steekt haand op noar heur beurman. Hai kwam geregeld even bie heur laangs veur n kop kovvie en mouk aaltied even n proatje mit heur.
Heur zeun haar buurman vroagt òf e zien moe wat in de goaten hollen kon en dat wol e wel. Ale mörgens keek e even over nije schut of keukengedienen open waren om te waiten of ales ien order was.

t Ol mìns kiekt om as buurman binnen komt. Ze vroagt hom n poar foto’s aan muur te moaken ien heur nije koamer van t tehoes. Heur kiender kommen pas over n week om t lèste te regeln en din haar zeun ook n aanhanger, woar lèste spullen ienkinnen dij mit mouten noar t westen.
Buurman pakt t deuske mit foto’s en vragt, “En dij aander deus mit dij fotoliestjes din, buurvrouw?”
“Dij gaait nait mit”, zegt t ol mìns.
“En joen man zien stoul en dij antieke klok van joen ollu?”, vragt e.
“Dij ook nait. Kiender vienden t te vol en der hangt genog aan muren, volgens schoondochter”, zegt ze mit kloet veur haals en kiekt tou roam oet. Ze zigt heur buurman noar auto lopen en dat e t deuske mit heur leven op achterbaank zet. Hai dut kovverbak open, gaait noar binnen, pakt stoul, klok en deus vol mit herrinneringen en zegt, “Nou het joen zeun t hoes van joe al op noam stoan en nou mout e dizze spullen ook nog hemmen? Dat dòcht ik dus nait… Kom buurvraauw, wie goan joen koamer gezelleg moaken!”
Ze kikt hom mit troanen in ogen aan en pakt hom bie aarm en soamen goan ze op pad.

n Joar loater lopt heur buurman ien t snij, laangs t tehoes woar e drijmoand eerder nog bie t ol mìns op bezuik was.
Ze woonde doar alweer n joar ien tehoes op daarde verdaipen en keek aal doagen, verzonken ien gedachten noar t kerkhof woar heur man ligt.
Gain wait wèl der net nog bie heur wèst haar, ainzoam ien t verleden. Zuster zee dou, dat t aledoagen zo was en t haar veur hom gain zin meer om noar heur tou te goan.

As e even loater in t centrum van Delfziel lòpt, heurt e ain zien noam roupen. Hai kikt om en zigt t olmìns heur gezelschapsdoame van kerk, dij ale weken bie heur op kovvie kwam, noar hom tou kommen.
Hai vragt heur of ze nog wel es bie buurvraauw komt. “Ach jong, wais dat dinnait?”
Buurman kiekt heur verboasd aan en ze verteld hom dat ze drijmoand eerder is overleden.
“Doar heb k ja niks van lezen in kraant”, zegt e.

n Zetje loater staait buurman allineg op t kerhof bie t graf van n man woar t ol mìns ooit mit traauwd was. n Man dij zai verzörgd het tot zien dood tou, n zeun mit haar, dij net as zien moe zuneg deur t leven ging, n zeun dij ales wat ze haar van zien moe kreeg…
Noast t ol mìns heur man, ligt op n nij graf, onder t snij, n blomstuk mit n paars lint der aan en buurman leest mit n kloet veur haals, noam dij op t bordje ien de lözze grond staait…
Hai denkt trug aan de woorden van buurvraauw heur gezelschapsdoame …
“t Het ook nait in kraant stoan. Ik mós t ook vernemen oet kerkblad dat ze oettied kommen is!”
“Dus joe binnen ook nait op heur begroavenis wèst?”
“Nee jong… t Is n aarmverdrait! t Ol mìns is in besloten kring cremeert…”