t Gele toaveltje

t Gele toaveltje ston aaid bie Grootmoe in keuken. Noast t aanrecht mit n gedientje deronder. Bovenop ston t petreuliestel, doar ze heur droadjesvlaais urenlaank suddern lait. Net as heur rode stainpeerkes in paan en dat rook din zo lekker as je keuken in kwamen. Der lag n geroet swilkje overhìn tegen t graimen, mit genog roemte dernoast veur n slaif, etensstamper of aander keukenraif. Onder t toaveltje stonden pannen opstoapeld veur heur hoesholden mit drij dikke jongen.
Grootmoe ging noar t bejoardenhoes en gainain van kinder, dij t toaveltje hebben wol. Veur zeuns was t doudestieds belangriek, wat der op toavel kwam en nait hou moeke dat dee in heur te krap keukentje. As t eten mor op tied kloar was.

Ik vroug aan mien pa, woar t toaveltje bleven was.
‘Oh, dij staait kloar veur rommelmaart in t dörp, aankomend zummer.’
Doar schrok ik van, zo’n old toaveltje mit zoveul herinnerns heurde doar nait. ‘Ik wil hom stommegeern hebben,’ zee k.
‘Wat wilstoe der din mit? Zit ja hoast gain vaarf meer op.’

‘Veur as k domt op miezulf wonen goa, in Stad op koamers. Kin k der mooi mien ainpitter op zetten as k gaauw-gaauw mout. k Zuik der wel n stee veur.’ En zo gebeurde t ook.
Wat heb k der voak n aaike op bakken of n blik nasi op waarm moakt. En nait te vergeten t keesfondu mit vriendinnen bie n glaske widde wien. t Toaveltje dee din gezellig mit.

Ik ging verhoezen en traauwen. ‘Wat wilstoe mit dat gammele toaveltje?’ vroug mien toukomstege man. ‘Zit hoast gain vaarf meer op en geel is ja haildaal dien kleur nait.’
‘Mor dizze zaachtgele kleur is wel mooi en lekker olderwets. Boetendes was e van mien grootmoe en k heb der al wel n stee veur. Hai komt in gaang bie trap te stoan. Kin k der om kerstdoagen en mit Poaske mien pronkprullen op zetten. Ook makkelk veur sleudels en post. Loater liggen vervaast ons leesbrillen en geheurapperoaten veur de greep. Dit toaveltje heurt gewoon bie mie.’

Hai het nou n doalders stee en staait te pronken in gaang. Mor nait mismoakt deur sleudels of aandere rommel, mor ‘milieubewust’. t Glaas gaait noar glaasbak en pepieren taas baargt t ol pepier op, dat ainmoal in moand ophoald wordt. En dij widde plastieken bekertjes? Dij gooi k wel vot. Mien moeke zol ze nog n moal òfwazzen om weer te gebruken. k Kin der meschain nog wel n laampekap veur klaaindochter van moaken. Joa, wereld is hail aans worden en wie binnen mit veraanderd. Allain t olle toaveltje is zokzulf bleven en zo is t goud.
As klaaindochter domt op koamers gaait, het ze al vroagd of ze hom mitnemen mag. Zai zel nait veul koken, ze is meer van terraskes en van eten òfhoalen. En wat ze der aalmoal opzet? Ze zel der in elks gevaal vol laifde veur zörgen en t gele toaveltje blift in femilie. Gelukkeg!