Swerelds beloop

Dij zotterdagoavend was t zowied. Laank haar t duurd, mor endelk haar ze heur eerste klaainkind in heur aarms. Ze haar zo laank twieveld of t ooit zo wied kommen zol. As oldste van t gezin haar ze toch d’eerste wezen mouten mit klaainkinder?
Heur zeun haar heur laank wachten loaten. Nait dat t heur beslizzen wezen mos, mor heur verlangen was zo groot west. Wat was ze bliede dou de kinder heur vruigen hou ze t vinden zol as ze oma worden zol. Eerst docht ze nog dat ze heur vroagen zollen of zai t wel goud von, mor dou bleek dat t nije leven al drij moand aan t gruien was. Endelk zol t din gebeuren, de tied was nou dichterbie kommen. t Was òf te tellen.
t Was inains asof ze heur aigen zwangerschap weer deurleefde. Dat was ja zo’n gelukkege tied west, de zummer van 1960. Wel zwoar mit ale bepaarkens. Spannend ook. Wis zai wat ter gebeuren zol? Zie haar t ja nog nooit eerder mitmoakt. Mor t was l ook wel schier, aal dij aandacht dij je kregen.
Heur schoondochter haar t ook nait makkelk had. Alhouwel, zai hof gain haide zummer deurleven. In de winter zwanger wezen is toch aans. Och, elke zwangerschap brengt leuke en minder leuke dingen mit zoch mit. Je willen flink wezen. Tanden op mekoar. Je willen t toch zulf? Aigen schuld dikke bult. Of toch nait? Òf en tou haar ze groag even schraiven wild. Van vreugde, van verdrait, van aangst. Wat zol der gebeuren, wat haar t leven in petto. Ging t apmoal wel goud?
‘Nait aan dinken. Gaaist toch moeke worden? Nou din?’ Weer heurt ze de stem van heur moeke: ‘t Is swerelds beloop, kind. t Komt eerder as de honderddoezend.’
Moeke. Hou groag haar ze nog even mit heur proaten wild. Heur dailgenoot moaken van dizze grode bliedschop dij ze nou deurleefde. Ook swerelds beloop, docht ze. Geboren worden en staarven. Leven ontvangen en verlaizen. Aaltied mor flink wezen. Aaltied mor doun asof. Alles is allenneg mor vreugde.
Ales is goud. Doun asof je ales aankinnen en naargens last van hebben.
Swerelds beloop is ook dat je kieken noar aandern, hou dij t doun. Mor je kieken aaltied noar de boetenkaande. Wat d’aander vuilt, doar wordt nait over proat. Mor is dat wel goud zo? ‘t Is toch díén leven. Doe most díén leven ook deurleven van dag tot dag.’ Ook heur zeun mos zulf beslissen wanneer t zien tied was veur swerelds beloop. Weer docht ze trugge aan heur eerste keer, nou datteg joar leden. Zai was bliede en verdraiteg west.
En nou, datteg joar loater weer swerelds beloop! t Leven van ale dag, mit klaaine en grode mielpoalen. Mor dit was nou weer n mielpoale veur heur. Zie keek noar t blonde kopke op heur aarm. n Helder troantje vuil op t klaaine veurheufdje van heur eerste klaainkind. Swerelds beloop!

Omtoald oet: Levensfase 10