Sunnermeerten

“n Haaidense boudel” bromde mien Opa. “Aal dat geschontje bie deur laangs, en noatuurlek haitied onner t eten”.
Opoe wol dat nait heuren. Op bewoarschoul haren ze t der drok mit. Weken veurtied wur der aal prikt op priklap, kleurd en potten vol gluton versmeerd. Juvven haren t drok. Op dag zulf mog e mit noar hoes. n Paddestoul, gezichtje, hoeske of n bloumke. Veul Moekes konnen der thoes voak vot vannijs weer mit aan t waark. t Mos ook ja wel hoast n haaidens feest west weden. As je noar t weer keken, gaf onze Laimeneer der nait veul zegen over. Wel n hail bult regen, hoagel en n baarg wiend. En doar kon aal pepier en plaksel nait tegen.

Op grondschoul was t plakken en knippen doan. Din mos elk zulf mor wat moaken. k Haar zulf docht om mor ains n dikke sukkerbait op te hoalen. Mor dat mog eerste poar joar nog nait. Dat gedou mit n schaarp mèske von Moeke nait goud. Onze Pa zol t wel regeln. Doags veurtied kwam e der mit aan. Wie mozzen mor even noa t eten op waarkbaank ien schuurtje kieken. Mor nog nait aankommen. n Verrazzen dij ons n baarg opleverd het bie t lopen. Nait allinneg n bult slik, mor ook bakkende vaarfhanden en aibels zere aarms. Dij wazzen noa t lopen wel n haalf meter laanger. Twij rode buzzen zagen wie stoan, mit gatjes der ien. Vief literse vaarfbuzzen bleek loater noatied, toun wie wat groder wazzen. n Laange hoge dij veur mie was en n klaaine braide was veur mien bruiertje. Lèste kreeg vot van Pa n fleer aan kop. Der mos tappentien bie kommen om zien handen en n veeg ien t hoar schoon te moaken. Ze wazzen nog nait dreug. Pa haar noamelk van vaarvers n poar buzzen hoald op t allerlèste mement. Doar n meulen en n hoeske op taikend en doarnoa mit hoamer en n dikke spieker gatjes ien haauwen. Allinneg was e noatied vergeten wat vaarf op buzzen te smeren. Mor t kon docht hom nog net. Hai bakte der vot nog even n poar keerskes ien. Aanderdoags wazzen buzzen nog nait haildaal dreug. Ik was orreg groots, omreden ik zulf n hail deuske swaalfke luzivèrs mit kreeg. Mien bruiertje mog gainent. Dij mog voak geern brandjen en haar n moal bie noabers achter t hoes mit t kerkbladje hoast knienhokken ien braand stoken. Noaber, dij der net op tied bie was, vroug Moeke of der male dingen ien stonnen. Of dat boudel op braandstoapel mos. Wie, mien bruiertje en ik haren nait veul plezaaier aan dij buzzen. Nait te tillen, zeker nait aan n stok en ook nait aan t hingsel. Dij wer gloepens hait. En ik wer haildaal nait bliede mit keerskes aansteken ien dij hoge buzzen. t Duurde voak mor even, din sleepte bruiertje bus achter hom aan. Der zat maistied niks aans op dat k zien bus ook nog droagen mos.

t Joar dernoa konnen we vannijs mit buzzen op pad en ons zuske der bie. Dij haar zo’n pepieren kerkje mit van dij rooie roamkes der ien. n Noaber aan t ende van stroat vond n aibels mooi kerkje en kon wel roaden op wat veur schoul mien zuske zat. Wie begrepen t nait.Twij stroaten wieder was t kerkje aal stukkend waaid en verregend. Wie deden t din mor soamen mit mien bus. Noatied ging tas op kop en aal slik op t swilk. Mien jongste bruiertje dij nog veulste klaain was, dailde soamen mit mie. Eerste moal, hai zat er op knijen bie aan toavel, begon e inains iezelk haard te reren. Haar ien ain haand n taaitaai en ien aander haand n lutje tandje. Ik kreeg vot n fleer, “en wat of k hom wel nait geven haar, k mos toch beder waiten”. Oetleg van mie dat e aal n dag of wat mit zien tandje zat te wuppen dee der niks aan of. Mien aander bruiertje wus nog dat t dij knoeter-haarde taai was, dij wie bie domie zien vraauw van aander kerk kregen haren. Pa dee van grammiedeghaid deurtje van kaggel lös en smeet hom der ien. Bromde nareg dat t din ook nait veul gouds weden kon. En wat of wie bie ons aigen domie kregen haren? “Haildaal niks”, zeden wie. Wie zagen van vèr dat der gain licht braandde, t was aal duuster. Wie haren aiglieks rekend op n sìnt omreden wie dochten dat domie doar wel genog van hemmen zol. Pa zee tenmìnse nogaal ains n moal dat domie ien kerk weer n poar dikke bulen mit sìnten haar. Aankommende zundag zol domie t wel maarken, zee Pa….
t Lèste joar van grondschoul heb k mie n dikke sukkerbait hoald en n aibels mooie kat, knien en n vogel oetsneden. Mit twij kammeroadjes haren we ofsproken aiglieks allinneg mor sìnten op te hoalen. En wie zollen op fiets. Wie wuzzen ja woar we weden mozzen. Bie burgmeester, netoares, direkteur van gasfebriek, melkfebriek en wat meesters van schoul. Doarnoa votdoadelk boeten dörp bie n bult boeren laangs. Grode verboazens bie n baarg boeren. Hai, en mit zuks roeg maal weer, haildaal boeten dörp, wie mozzen der mor ienkommen. Mor dat wol we nait, wie mozzen gaauw wieder bie zoveul meugelk laangs. k Kwam strontnat en riek thoes. Ain gulden en twijenviefteg sìnten, ‘n doalder en twij sint’, zee Pa.

Zulf heb k nou haitied groot pelzaaier op dag zulf. Mag groag aan deur luustern en kieken noar aal lutje kiener. Dij gezichtjes, t zingen, dat wat ze moakt hebben, en intied kieken of Pabbe of Moeke dij n èndje wieder in duuster staait der nog is. Mooie laange verskes in vergliek mit wat wie vrouger òfravvelden. Je kinnen stoul der soms hoast bie pakken. k Gun mie de tied derveur, even vroagen hou of ze boudel moakt hemmen. En van wel ze t verske leerd hemmen. Bin zulf ook ja n klaain jonkje west, en doar heb k wel wat van leerd.