Lege dop

Jonges wazzen orreg lamlendeg. Haren aigenliek haildaal gain zin ien speulen. t Was vreselk waarm. Orreg benaauwd,” zwol wel wonweer kommen” docht “Hoas”. t Was apmoal dunderknuut watter vloog. t Jeukte aldernoarst op kop en aarms. Wat mozzen ze no ais doun… t Duurde gelokkeg nog mor annerhaalf week en din was t grode vekaansie. Doar haren ze zin aan. Piet zien Pa kon eerste twij week n grode zummerhoes ien Drìnt kriegen van collegoa. Doar was hai orreg wies mit. Allinneg vonnen Pa en Moeke t niks dat Piet allinneg was. Zuskes zollen zuk baaid wel redden. Piet zien Pa was op bezuik west bie ollu van ‘Hoas’ en ‘Snöt’. Of dij baaid nait mit konnen. Bert zol noamelk mit zien ollu noar boetenlaand. “Haildaal noar swaarte duustere woud ien t Duutse laand maank baargen”, wis Piet. Jonges moggen mit as ze goud oppazen en gain ondeugd oethoalen zollen. Volgens Piet ston t hoeske haildaal midden ien bos maank zaanderge verstoevens. Nörg haitte dat doar en der wazzen ook nog dunen mor gain zeewodder. Joa, en din duurt annerhaalve week orreg laank. Z’ haren apmoal zin ien vekaanzie. Mor nou konnen z’eerst wel ais noar t hoeske van Sien ‘kont’ goan. n Lùtj’hoeske aan boetenkaant dörp woar Sien, n olle vrijgezelle dainstmaaid woont. Heur bienoam was omreden heur smale pestuur mit n braide batterij. Jonges huifden dat thoes nait zeggen. Din kregen ze gewis straf. Piet docht dat Sien achteraan stoan haar dou onze Laimeneer batterijen oetdailde. “Was niks aans meer over as dizze, mor joe konnen der wel goud op zitten”.
Bie hoeske stonnen wat bomen en ‘Snöt’ wis dat ien ain der van n holtdoef nuzzelde. En hai haar bie zien aaierverzoameln gain holtdoefaai. Meschain konnen ze wel bie t nust kommen. Bert von t mor niks. Dij haar gain aaierverzoameln. Wat of dij doef der wel nait van vienen zol as z’ hom zien aaier ofhoalen. Triesteg toch. Zollen doeven ook janken? Doar haren ze nog noeit over noadocht. En doar wollen ze t no aigenliek nait over hemmen.
Bie hoeske wees ‘Snöt’ boom aan. Ze zagen t nust en der zat gain doef op. Aan onnerkaant kon je gewoon zain datter twij aaier ien lagen. Allinneg nust zat wel op n maal stee ien boom docht ‘Snöt’. “Nee hur”, zee Piet ” doar kinnen wie zo bie, dat vaalt best mit”. t Wer aan aal kaant bekeken en ze wazzen ter nait over ains. “Gain perbleem”, zee Piet ” ik hoal ze wel op”. “Loat mor mooi” von ‘Snöt’ ”veul te gevoarelk”. Piet was aal onnerwegens. Eerste poar meter gingen orreg rad en dou wer t wat stoerder. Hai mòs n poar moal om boom hìn noar aander takken. t Vail nait òf. Nog mor n poar meter. Beneden hailen jonges oam ien en zagen aan onnerkaant dat t nait kon. Piet bèlkte “ kin makkelk”.

Mits kwam doef aanvlaigen. “Mout k hom dommee ook mitnemen” raip Piet. “Dou doe mor veurzichteg” zee ‘Snöt’. t Was te loat. Piet glee mit bain van tak en bleef ien vörk van tak tegen boom hangen.
Hai zat muurvaast en kon gain kaant oet.
“Help mie jonges” kwam der benaauwd oet. Grode konsternoatie. Wat mozzen ze no? Hou kregen ze Piet doar oet? Hai zat recht overìnd mit aarms om boom. Zai zollen kieken of Sien n ledder haar. “Wat of ze doar wel nait mit mozzen” wol Sien waiten. Ze schrok zuk n ongeluk dou ze t heurde en bounderde vòt mit noar boom. Z’ haar gain ledder. Of Piet zuk doar nog wel hollen kon. Piet raip dat t gain perbleem was, hai kon gain kaant oet. Bert docht dat ze boom meschain mor omzoagen mozzen. “Noatuurelk nait, doe slaif” zee Sien, “bìstòe haildaal maal”. Sien ging op draf noar boer Haarms dij tillefoon haar. Haarms zol votdoadelk branweer bellen. Dikke vief menuten loater heurden z’ ien dörp datter braand was. t Was mor even dou ston branweer mit n haile optocht bie hoeske van Sien. Dit was toch n eernsachtege zoak. n Dikke kwoajong boven ien boom dij der nait oet kon. Laange ledder werd oetschoven stoef bie Piet. Kwam ain van branweer ledder opkroepen. Hai kon eerst weer omdeel veur n zoag. Der zaten n poar dikke takken ien weeg. t Duurde aal mit aal n lutje tien menuten en dou kon Piet bie ledder omdeel. Beneden was hai haildaal abuus en kon niks meer zeggen. Plietsie dij der ientied ook biekommen was, wol nog wel even mit Piet en jonges proaten. Bistoe jong van onz’ olderling haar e vroagd. En dat mit dij dikke snouk, wastoe dat ook nait ? Zoon grode jong dij zol toch beder waiten. Zai zollen mor ains rad moaken dat ze veur plietsie aan op bero kwamen. Branweer ging nog even bie Sien op kovvie.
Plietsie stuurd’ elk noar hoes din t feest was doan. Mit schrik ien bainen gingen jonges op n draf noar bero. ‘Hoas’ docht dat ze meschain wel ien t hok stopt werden. Piet kon wel janken van aal ellèn. Dat hòm dat no weer overkommen mos. Der was ook haitied wat mit hom.
“Konnen wel ains bezoekingen van ons Laimeneer weden”, docht hai. En t haalve dörp zol der noatuurlek weer van waiten dat dij hampel van olderling weer ondeugd oethoald haar. Pa zol doar vast nait bliede mit weden. Dij haar hom aal ains n moal draaigd dat hai hom veur ien kerkeroadsbankje zetten zol as hai deurging mit zien fiebelekwinten.
Plietsie was net even veur z’ aan bie bero. Dij was op ploffiets. “Vrouger haren ze n swien mit piel en boog”, pebaaierde ‘Snöt’ nog even. “En wie hemmen gain aaier, zulfs gain lege dop”. Hai docht dat dij doef vaast en zeker n boom wieder haar zitten lagen. “k Heb last van mien zenen, t lief dut mie der zeer van”, zee Piet. n Aander plietsie dee deur lös en ze konnen votdoadelk mitnkander noar ketoor van komsoares. Dij keek over bril ain veur ain noar jonges dij op rieg annerkaant bero stonnen. t Was aibels stil. En dou mòs Piet mor ais vertellen hou t goan was. Dij hotterde t verhoal haildaal deurnkander. Ze kregen n zwoare preek van komsoares. En as der nog n moal weer wat gebeurde din konnen zai aal woensdagsmirregs op plietsiebero strafwaark moaken. En as ze din toch n doeveaai wollen din mozzen ze mor noar Kloas Baalk goan. Dij haar n hail groot hok mit doeven. En dou konnen ze noar hoes. Boeten keken ze nkander ais aan. Dat was orreg mitvalen. t Begon zachies te druppen en lucht was orreg duuster en draaigend. Elk ging mit lood ien stevels noar hoes. Pa keek swaart dou Piet keuken ien kwam. t Dunderde en bliksemde mit geweld en boeten smakte t wodder mit bakken op stroat. Mooi weer was even doan.