Stiekelswienen!

bie nacht en ontieden binnen ze op jacht
en eten wat ze op hun pad zo tegen komen
want, ze hebben vanzulfs gloepende smacht
en vind t tussen bloaden, stroeken en bomen

regenwörms, roepen, spinnen en slakken
vinden ze op hun pad
ze eten alles wat ze in loop kinnen pakken
en dat is noa dat ook nog hail wat

zetst n schurreltje wotter veur hun kloar
den bennen ze die doar dankboar veur
hebben t ook zo even veur de winter zwoar
en dörst, as ze snachts bennen in de weur

stiekelswienen bennen kwetsboar bie wegen
zain bie t oversteken gain gevoar
veur hun is t din ook n zegen
as d’overkaant al gaauw is doar

zo helpst ze mit de komende winter deur
en ast ze lopen zugst in de moaneschien
den dust t en gefst hieraan geheur
en denkst; lang leve de stiekelswienen!