Sonnet 1: Op biesterboane
Op misbult zat n dikke hoane
op drekschop dij der midden in ston
en docht dadde hail best kraaien kon
op dij misbult stoef aan loane.
Zun dij scheen al en ook moane
ston nog aan locht, de mörgen begon,
mor krekt dou hai t tied van kraaien von
kwam de hoan op biesterboane…
den lopiesweg kwam oet de stroeken
n geluud zo allergloependst schier
dat hai zien stem nait duurde broeken
bie trillers dij in n laange slier
ontkwammen aan n sprutter; zunder stoeken
zong vogel doar boven mizze en gier.