Snakkers en aander lu
Bie zömmerdag goan mien vraauw en ik smangs noar Hoaren, t dörp net under Stad, um door n ijsco te eten. t Laifst op n zoaterdag- of zöndagmiddag. En aaltied bie dezölfde zoak op t houkje bie d kèrke. In de Kèrkstroade. t Drokste dail van Hoaren. Veur de zoak hemmen ze n makkelke baanke en wat toavels zet. n Prachteg stee um even te zitten en boetendes hemmen ze der hail lekker ijs. Mor t ijs is veur mie nait t belangriekste. Nee, dat is t oetzicht en dan veurnoamelk in t weekènde. Den dan hoalen bepoalde mensen oet Hoaren, en meschain wel oet de wiede umgeven, heur gram ten opzichte van de ‘gewone lu’. Dan is t in de Kèrkstroade ain grode show van dure en biezundere auto’s. t Is dan net of ze aal hail touvalleg veur t ain of ander deur dizze stroade rieden mouten. En t laifst as t zo drok is dat ze of en tou even stil stoan mouten, zodat mensen aale tied hemmen um heur speulgoud te bekieken en te luustern noar t gegrom van de swoare motoren en de dikke oetloaten. En gainain van dij lu kik oet ziet. Nee, gewoon liek veuroet kieken en net doun of t aal hail gewoon is.
De leste moal dat wie der warren gung ik noar binnen um d ijsco’s te hoalen. Mien vraauw zöchde zuch in tied n stee op d baanke. Dou ik even loater weer boeten kwam zat ze te proaten mit n al wat oldere kirrel, moager en nait al te groot. Ik gung der bie zitten. Kirrel muik eerst n wat vrömde indruk op mie. Dat kwam meschain deur zien laange grieze hoar dat nait echt bie hum paasde en dat dunneg tot op zien scholders hong. Hai zat ook n ijsco te eten. t Was waarm, en n stroaltje ijs luip hum bie zien kinne langs. n Haile vrundelke en opgewekte man, vernam ik al gaauw. Hai vertelde dat e lopend oet Stad kommen was en op weg was noar zien dochter in Eelde. n Haile tippel. Dat dee e wel voaker. Bie zien dochter wast dan even stoede eten en dan weer mit de bus op hoes aan. “En as mien dochter ais n moal nait in hoes is, dan heb ik d sleudel van heur hoes wel in de buutse. Aaltied goud.” Der ontstön wieder n hail mooi gesprek tussen hum en mien vraauw over van alles en nog wat. En dat wie al meer dan viefteg joar traauwd warren von e geweldeg. Zien vraauw was al laank overleden. Doar muik e ook aaltied laange wandeltochten mit. t Was zon gesprek dij zo mor ontstaait en in joen kop zitten blif. Ik vruig hou old of e aiglieks was. “Wat denken joe”, zee e. Non wait ik, dat as mensen dat zeggen, je aaltied n beetje oppazen mouten. Ik zee: “Achtenzeumteg.”Zien oogjes begunden te stroalen. “Twijennegenteg,” zee e, “en ik hait Theo.” n Biezundere man, mit n prachtege en vermoakelke menaaier van vertellen.
In tied dat wie zo aan de proat warren, huil ik t verkeer natuurlek ook goud in de goaten. En tussen aal dat luxe geweld zag ik n vraauw op n oale rikkebok van n fietse aankommen. Ook al dik in de zeumteg, doch ik. Zie har n gruin bloeske mit körte maauwen aan, n wiede rok en pladde leren schounen. Heur grieze hoar in n ainvoudeg kört model. Gewoon rechttou rechtaan. En heur fietse was dan wel old, mor nait goudkoop west. Zie har n soort oetstroalen van gewoon, sjiek, intelligentie en nog wat. Ik kön t nait benuimen. De echte ‘klasse’ zal k mor zeggen. En totoal gain aandacht veur de dikke auto’s um zuch hèn. Ik kön t nait noaloaten um n vergeliek te trekken tussen Theo en dizze vraauw op heur fietse en de snakkers in heur opgepoetste blik.
