Sloapen

Konden ie van de zummer mit dat waarme weer wel in sloap komen?
Of lagen ie soms ook d haile nacht te blevven op bèrre?
Nou ik wel, mien laive tied, dat was mie ja n bezuiken.
Elke oavend veur t noar bèrre goan even in t blode lief boeten lopen, om n beetje òf te koulen, din gauw n sikkom kolle douche en in t nust. Zwoantje sluip al laank, onder n haile dikke dekbèrre, aans kon ze nait sloapen zee ze, ze mos wat over hebben, aans wol t nait lukken.
“Bist din nait waarm?” vruig ik in mien onneuzelhaid. “Bist gek, din sloap k ja en as
k ainmoal sloap,dat waist ja, din sloap k ja overal dwars deur hìn, din verneem ik ja niks, ook gain waarmte”, zee ze. Joa, dat deursloapen kon k mie nog goud herinneren van dou de kinder nog klain waren.

Mor goud, ik ging op mien vrij steetje op bèrre liggen en zo haalf onder n dunne loaken perbaaierde ik in sloap te valen. In t begun dou wol t nog wel en ik wur al recht n beetje dodderg, mor dou wör mie de kussen stoadegaan bloudhait en mien kop dus ook. Eerst mor es de kussen omkeren, schiere deuk der in haauwgen en opnij perbaaieren. Net dou de ogen mie zo’n beetje dichtzakten heurde ik hom: Bie….biebie…..verdorie, n vriendje. Opslag weer kloar wakker vanzulf.

Hou kon dat nou, k haar van t veujoar ja boven overal muggengoas moakt.
Joa, t kon Zwoantje niks schelen, dij baisten prikten allìnt mie mor en heuren dee ze ze ook ja nait as ze ainmoal sluip, mor ja, ze haar zegt: “As toe zo’n schietnood bist, as toe zo’n hekel hest aan zokke klaine baistjes, den most doe dat mor doun, zunde van t geld.” Ik haar dou nog zegd, dat t mooi was, dat zai ook n moal om de sinten dochde, mor dat der wel muggengoas kwam. En nou haar ik t veurmekoar en toch n vriendje.
Ik dee t licht aan en och, heden, aalpmoal ongedairte, in de haile sloapkoamer. Dat kon allìnt mor…. en ik vloog noar t roam. Joa hur, Zwoantje haar t roam mit dij regenbuie van vanmiddag vanzulf even dicht doan en dou ze hom weer openzet haar, haar ze t muggengoas der nait weer veurdoan. Vergeten?
Loaten we t doar mor op holden. Ik reet t goas noar beneden, kreeg mie n zokke oet de kaaste en begon de vriendjes dood te haauwgen.

Nou wait ik nait of ie waiten wat der gebeurt as je van dij dingen doodsloagen, mor ik kin joe verzekeren, dat der op joen mooie witte muren oareg schiere vlekken kommen. Nou kon mie dat op dat moment nait veul schelen, k wol allìnt mor sloapen.
Dou ik doar n haalf uurtje rondbandiesd haar, zag k gainend meer zitten en ging k weer liggen, noast Zwoantje, dij van de zojuust pleegde massamoord niks vernomen haar. Ze lag nog aal tot d oren tou onder de dekbèrre en was bezig n haile dikke boomstam middendeur te zoagen.

Afijn, ik ging weer liggen en k perbaaierde t weer.
Nou begriepen ie messchien wel, dat zo’n vriendje n hail klain baiske is. Ze kinnen zok ook mooi verstoppen, in de gerdienen en zo. Din zain je ze nait en je heuren ze ook nait. Om kört te goan, ik mos der dij nacht nog vief moal òf om zo’n gloeperd dood te sloagen. En dou was k deur mien sloap hìn.

Dou Zwoantje ‘s mörgens wakker wör, lag der n zedeltje op toavel. Ben aan t vissen, haar k der opschreven. En dou k tegen n uur of tiene weer in hoes kwam, nam Zwoantje mie vot mit noar boven en luit mie de muren en t plefond in de sloapkoamer zain. “Hou kin dat nou, guster zat der nog gain vlekke op en nou overal. Zol t muggestront wezen?” en ik zag dat ze gauw even noar t roam gloop. “Nou kin ik de haile boudel weer sauzen”, want dat dut ze aaltied zulf, ik ben doar gelukkeg te klonterg veur.

“Och”, zee ik, “astoe zo’n hekel hest aan zokke klaine vlekjes, den most doe dat mor doun, zunde van t geld”.
Ze keek mie aan of ze even wat bekends heurde, mor ze zee niks meer en ik, ik ben op bèrre kropen en k heb nog lekker n poar uur sloapen.

Luuster hier noar 27 Zwoantjes, veurlezen deur de schriever zulf