Sicilioanse rente
Noa schrieversoavend verkeerde ik ien twijstried. Oavend was laank, hoast elk dij n stukje veurdroagen mog, nam meer tied as ienpland en ik haar dörst. ‘Mor aal dij swienerommel din, en dij e-nummers,’ zee mien innerleke Gutmensch. Gutmensch verloor t spuldje zo gaauw as ik t stuur omgooide en tegen middernaacht aansloot ien de rieg ‘knorrende baisten’ veur de grode M. n Shotje cafeïne om wakker te blieven achter t stuur, loog mien innerleke òl vent.
Morzo snoof mie ien dij rieg auto’s ain veurbie. Op fiets. Hai barricadeerde dij poal mit zien brieke Burgers kerelsfiets, gooide zien laange aarms ien n slim soeterg jaske lucht ien en bèlkte tegen de moateg betoalde bongel aan aanderkaant proatpoal. Dou gaf hai n trap tegen dij poal aan en bèlkte nog wat haarder.
t Kwam mie der noar veur ik kon deurrieden, mor om nou over dizze kerel en zien fiets hìn te joagen, was mie net wat te roar. Terwiel dat kerel prommelnd zien tied nam om n peukje te pielen, Burgers ienklemd maank zien bainen, keek hai om hom tou. Of hai nooit denken kind haar dat ien dij auto’s mìnsen zaten, kreeg hai mie ienainen ien de smiezen, lait fiets tussen zien bainen valen en swaalkte op mien auto tou. Votdoadelk was ik vanzulf wat kwiet aargenswoar op achterbaank dat hoogneudeg zocht worden mos, mor hai tikte dranzerg tegen t roam. Swait ston hom veur op kop. Ik begreep dat hai om hail aanswat as n shotje cafeïne verlegen zat en kon mie heugen hou daklozen oet mien buurtje ien Stad iendertied geern wat zuits aten. Ik nam mie veur om hom din mor n ijsco te kopen en draaide t roamke n luk beetje open.
‘Wil je kipnuggetsss met sssoetsssure sssausss voor me kopen? Ssse willen mij niet helpen asss ik op de fietsss kom, ssslaat nergensss op. Hier heb je geld, ik wacht je daarssso wel op.’ Mit elke s spitterde kerel aldernoarst. As ik docht haar dat zien jaske soeterg was, din haar ik dat verfrommelde tientje nog nait zain dat hai mie ien auto schoof.
‘Mor ik bin vegetariër!’ piepte ik nog. Kerel en zien Burgers waren al om t houkje. Van dij M. Ik wol zo gaauw meugelk van dat groeterge braifke van tien òf en vuilde mie hoast schuldeg dou ik doarmit betoalde bie n wichtje mit nuvere noagels aan kassa. Dou ik t puutje mit kipnuggetsss en mien aigen drinken kreeg, ree ik deur noar kerel en drukte hom t puutje en wat wizzelgeld ien handen.
‘Dit isss wel preciesss genoeg wisssssselgeld, toch? ‘t Isss voor iemand andersss en die wordt altijd heel sssjagrijnig alsss ’t niet preciesss klopt,’ sjanterde hai. Dat was ja vanzulf: nait morzo n gebruker op n Burgers was hai, mor hai laip ook nog es veur ain dij wat hoger ston ien t kartel. En bie dijgene haar ik nou n schuld van om en noabie de twij euro, wat mit Sicilioanse rente gaauwachteg deelkwam op n haalf miljoun mit n moand of wat.
Ik trapte t gaspedoal ien en nam mie veur ien t vervolg te luustern noar mien innerleke Gutmensch. Gain grode M meer veur mie. Veurlopeg verteun ik mie nait ien de Veenkelonies – zulfs nait op n schrieversoavend.