Scheuveln

Joa, hou zel k nou begunnen. Ik wol joe der aiglieks niks over vertellen, mor Zwoantje zee: “Hest aaltied wat over mie te plazen, nou vertel dit ook mor es even.” En ze zee der bie, dat ze ook luustern wol, of k ter nait om tou draaide.

Nou, doar gaait e din mor.
Wie binnen aan t scheuveln west, veurege week, de Oldambtrit.
Zwoantje en ik, mit ons baaident. Joa, der deden ook nog n poar aandern mit, mor dij heurden nait bie ons.
Nou haar k dij Oldambtrit vrouger al wel voaker scheuveld, Zwoantje nait.

Och, k wait t nog best. Mit n man of wat achter nkander aan en din eerst stief tegen de wind op noar Termunten, doar van t ies òf, n klòkje nemen mit snert ter achteraan en din weerom, mit n beste poeste wind in de rogge, weer op Nijwolde aan. En onderwegens aal mor moi zeggen tegen bekenden, want vrouger was t ja ain grote femilie.

Nou…. mag k nait geern snakken, ie kinnen mie ja, mor ik kon vrouger wel n oardeg schier stukje scheuveln. Techniek hè, n mooie slag, dat haar k. En doarom kost t joe ook minder muite. Zo’n Oldambtrit, doar haar k vrouger haildaal gain muite mit, k haar t gain spier in de reken. As t mos, din kon k hom mit gemak wel twij moal scheuveln. En nou snak ik nait, want din haar k drij moal zegd.

Och en loater kwam der nait zoveul meer van scheuveln. Ook ja nait recht winters had, de leste joaren. Zwoantje en ik, wie gingen wel es n moal mit ons twijbaaident n endje scheuveln, dat was hail gezelleg, mor t was nait echt scheuveln. Dat kwam deur Zwoantje, k mos heur ja aal weer van t ies ofpakken.
“Komt van dij nije noren”, zee ze aalmor weer. “Doar kin k ja nait op scheuveln, mien enkels binnen te slap.”
En dat was ook zo lu. As ze ston, din ston ze meer mit t leer van de schounen as mit de iesders op t ies. En mor valen. Din kin scheuveln hail vermuiend wezen.
Joa, veur mie, want zai lag ja mainsttied en din mos ik weer ofremmen en heur weer op de bainen zetten.

“Vrouger op mien gewone kouribben, dou kon k scheuveln dat t rappelde”, zee ze. “Van school wollen ze op t lest nait meer tegen mie scheuveln, ik won alles.” Joa, joa, dat kon ze nou wel zeggen, mor dat haar ik ja nooit zain.
Mor dizze winter haar ze heur hoge noren weer inruild veur n poar gewone scheuvels en was ze n dag of wat aan t pebaaiern west, op n vievertje.
Ik nait, k kon t nait wachten, k mos aan t waark.
Ze kreeg de smoak te pakken en dou ze heurde dat de Oldambtrit verreden wör, dou zee ze: “Doar doun wie aan mit, din doun wie de körte, dij van datteg kilometer, dat liekt mie nou schier.”

Nou haar k doar ook wel n moal weer zin aan. Ik haar ja nait traind, mor datteg kilometer, dat mos k ja wel makkelk op mien techniek doun kinnen. t Is net as mit fietsen, dat verleer je ja ook nooit weer. En boetendes kon k ja òf en tou wel even ho holden om op Zwoantje te wachten. Ik zee: “Goud, dat doun we.”
En zo gingen wie doar hìn, veurege week vrijdag, noar Scheemte.

Wat n volk doar en kold dat t was. Dou wie de scheuvels onder haren zee k : “Blief mor even achter mie, din bist oet de wind en as t te haard gaait, din mos t mor even zeggen, din goa k weer wat langzoamer.”
Ik docht, as ze vaalt, din vaal ik der teminzen nait overhìn. Mor dat vuil mit. Ik heurde heur achter mie aankraben en ze zee aal niks.
Gain wonder, docht ik noa n ketaaiertje, ze zel al wel knap mui wezen. En hail veurzichteg begon k n beetje haarder.

Wat ging t weer mooi, mit laange sloagen vloog k over t ies, net as vrouger. “Ik wacht dammeet wel even op die hur,” ruip k over mien scholder.
“O joa?” zee ze: “t Gaait aans best hur.”
En verdold, ze bleef recht bie. Ik nog n beetje haarder vanzulf, mor k begon zo stoareg aan al n beetje te blevven, k wör mui. Zunder training vuil dat nog nait mit.
“Ik dou t wel even weer wat rusteger aan hur”, poestte ik: “Din hest doe t ook nait zo stoer.”
En dou reerde ze achter mie: “Niks der van, wie goan deur!” En doar kwam ze mit n poar wilde klappen noast mie scheuveln en nam ze de kop over.

En ik mit n noodgang achter heur aan. Och lu, wat n boudel. Onderwegens het ze nog vief moal op mie wacht. Ze het mie wel n moal of tiene noa n dikke smak weer op de bainen zet. t Leste stuk het ze mie stöt. En juust dat leste ende kwam ik nog n hail bult bekenden tegen.

Luuster hier noar 27 Zwoantjes, veurlezen deur de schriever zulf