Roare vogels
Zundag 14 juli 2024
‘Quatorze juillet,’ schot mie ongewild deur gedachten.
Mien wekkertje wist tiene noa vieve. Hou k ook draai en wurg, sloap blift vot en as k, kloarwakker, n ketaaier loater bainen noast bère sloa, heur k noast mie n grommelg:
‘Roare vogel.’
Ik kotsebaal fluusternd, omreden dat matineuze diskuzzies zinloos binnen, terogge:
‘Vrouge vogel.’
Beste lezers, k moak joe op dit vrouge punt in t verhoal al vast klouk, dit wordt n verhoal over vrumde vogels. Mor ook n verhoal over mìnsen.
Baaide honden kieken versteurd, as deur van heur sloapkoamer open gaait. Allendeg Meiske is bliede mit mien vrougkomst. Heur etensbakke is leeg, kattebakke is roekboar vol.
Bie t mörgenritueel heurt n körte honden-snuvveltocht deur toene. Bie t open van boetendeur slagt Wietske aan.
‘Stil doe,’ sis ik tussen tanden deur, ‘moakst mìnsen wakker.’
Reden wordt snel dudelk, wie binnen noamelk nait allendeg. Wie binnen in goud gezelschop, Ilse is net as ik vrougopstoander. Zai zit op n klaain kleuterstoultje veur broudhok. Deurtje is open en as t Wietske lewaai verstomd is, heur k heur zachies zingen. Zai zingt veur t nije leven en veur broudhen Moeke. Vief lutje, gruine aaichies hebben persies op t òfsproken mement noa 21 doage schoal opend en oetgang verlaind aan vief donzege kukenkjes. Moekes adoptiegezinnetje het z’in alle kleuren, van geel tot gries en swaart, zulvens aine mit n borstbefje. Prachteg om te zain hou wies moeke mit heur kroost is en hou zulfstandeg t grut zok aan de wereld toont. Noa n snelle hap mouten zai weer rap terogge onder t vailege lief van Moeke.
Ik denk:
‘Hou zollen lutjen t ervoaren, datter n twijde mouderklouk op körte òfstand mit zit te koekeloeren.’
t Is n mooi begun van de dag, mor k wait ook dat t n drokke dag wordt. Schilder het beloofd, zai komt diz’kanten op om onze levensboom nij leven in te bloazen. Noa t succes van Wiekster boom – wie konden hom ja nait mitnemen – mout der n nije boom kommen. Dit moal is t plan, wie planten boom in hoes. Swaart op gruin, pazend bie nije keuken.
Datter snommedoags nog meer veziede aanschoeven zel, zel dij pret vast nait drokken.
Al veur 8 uur is t haile hoes al in rep en ruier. Ik bin al doagen euvel aan, regenwotter van leste tied het n groot gat in nije oprit sloagen. Euvel is snel deur schoonzeun vonden, n lekke riolerensbuis.
’t Is snel verholpen,’ stelt hai mie gerust, ‘k mout allendeg even wachten tot Praxma open is en k zet joe der zo n nij t-stok tussen.’
Reden genog veur n klaain feestje en om negen uur zit de haile femilie te genottern van Arinekes baksel, toart mit kaarzen en n toefke kloproom oet spoitflèze.
Om haalf elf heb k t hoes veur miezulf. Veziede is vot, Arineke bie de super en ik besloet mit Wietske aan de sjaauw te goan. Mit zicht op ‘Toukomst’ zai ik dat Wietske op achterpoten zitten gaait en noar boven kikt.
‘Dij zugt ze vlaigen,’ denk ik.
Op t zulfde mement zai k boven t hoge hennepveld n grote vogel veur de zunne langs vlaigen. n Ooievoar. Veur twijde moal mout ik Wietske tot de orde roupen, zai wil der achter heer. Ook omdat t zicht op ‘Langpoter’ heur deur t korenhoge gruingewas ontnomen wordt, blift t bie ain terechtwiezen.
Weer terogge op t haimstee, zai ik dat Arineke ook thoes is en bodschoppen noar binnen sjaauwt. Zai het t zichtboar had.
‘Gekkenboudel was t in de winkel.’
Zai komt de konkluzie, mìnsen binnen toch mor roare vogels.
‘Ik heb net ook n vrumde vogel zain.’
Zokse opmaarkens kommen as vanzulf. Woar je nait mit opgruid binnen…..n Ooievoar blift veur mie nog aaltied n biezundere verschienen.
Om haalf aine mout Arineke weer op pad. Schilder het gain vervoer. Mit n ketaaier hìn en n ketaaier weer terogge mout zai om 1 uur toch hoast wel weer op t haim wezen. t Wordt haalf twije as zai zok meldt. Vroag woarom zai zo loat is, bliekt nait relevant, zai het n old poezenmandje van zolder neudeg. t Slagt onze diskuzzie dood, want zai is al weer vot. Reden wordt mie noa n zetje dudelk. Schilder het onderwegens n lutje vogeltje van de weg plukt en zit nou mit ongeloksvogel in handschelp in auto te wachten.
‘Welke roare vogel dut nou zokswat,’ denk ik, ‘loat de netuur …….’
k Mout miezulf terechte zetten, laankleden zöchde ik wegkaant en bospad ook òf noar dode, haalfdode daaier. Veur mien versoameln opgezette daaier.
Gusteroavend heb k mit plezaaier noar EK-finoale keken. Nait allendeg omdat Spanje won, mor ook omdat ploaggeest van t haile Nederlandse volk, penaltyversierder Harry Kane wizzeld wuir. Mien braif van 11 juli aan hom het doar vervast gain rol bie speuld.
As k noa òfloop Engelse speulers mit tonen in aaske t veld òflopen zai, besef ik, dat mien (veur)oordail over Kane nait veur t complete elftal geldt. Gelden kin.
En òf en tou mout ik eerlieks erkennen, datter in miezulf ook regelmoateg n vrumde, roare vogel hoest.
Net binnenkommen:
Bericht schilder, t muske vlogt al weer.
