Postcode

Hou is t toch meugelk, zeden wie tegen mekoar veurege week, dou wie op televizie n pergram zagen over touval en over veurspellende dreumen.
k Wait nait of ie t ook zain hebben, mor der was bievubbeld n stòkje bie van n man, dij dreumde dat e zien rechterbain broken haar. Aanderdoags was e op ledder bezeg zien hoes wat te vaarven. Hai komt te valen en wat denk je, hai brekt zien linkerbain. Terwiel dat e dreumd haar dat e zien rechter brak. De man zee, dat dat woarschienlek kwam omdat e op zien verkeerde zied sloapen haar. Singelier nait?

Zwoantje en ik waren der dik van onder de indruk. Dou wie aanderdoagssmörgens aan de kovvie zaten, dou zee Zwoantje: “Ik heb toch wel zo roar dreumd. k Heb dreumd, dat wie n hail smak geld wonnen haren.”
Ik wos nait wat of k heurde, ik geleuf dat k spierwit wur, want Zwoantje zee: “Wat hest wel, wat kikst ja roar”.
Ik zee: “En ik heb dreumd dat k mie n haile dikke nije auto kochde!” Zwoantje reerde: “En vanoavend vaalt ja dij Postcodelötterijkanjer pries! Den ridt dij dikke vrachtwoagen mit aal dij lampkes ja aargens n stroate in en belden ze aan bie de lu dij wat wonnen hebben. Kinst ja nooit waiten”. Wie deden doar al joaren aan mit en nog nooit gain droad wonnen vanzulf. En dou wurden wie baaident stil, t ainege geluud kwam van ons ol regelateur, dij de tied vottikde.

Ik docht, wat of ik wel nait aal doun kon mit n poar meljoun euro. Ik mos t vanzulf eerst mit Zwoantje dailen. Dat was ja nait aans. Mor din nog, t verstand bleef mie der hoast bie stilstoan. Wat kon k doar aal wel nait mit doun? n Nij allozie? n Òfwasmesien? n Facelift veur Zwoantje? n Nije plof? n Nije auto? Vekaanzie? n Nij hoes? n Ailand veur de kust van Schotland? Visstokken? n Nij gebit? Of alles touglieks?”
t Draaide mie aal deur de kop hìn.

“Ach” zee ik noa n zetje “Dat is toch aal flaauwekul, wie winnen ja toch nooit niks, wie hebben guster ja dij film zain en doar bennen wie op liggen goan en joa, din dreum je zowat hè”. “Joa”, zee Zwoantje, “ik geleuf der ook nait in, mor t is toch wel apaart. Dij lu dij dat aal leuven dij moaken zokzulf wat wies”.
Der wur wieder d haile dag nait weer over proat.

Wie haren gain plannen, dus ik ben mor s even om t hoes hìnlopen. Zwoantje was binnen wat aan t haisteren. Ik zag deur de roeten dat ze de boudel wat aan t oprumen en schoonmoaken was. Haar ze van de week al doan, mor t mos zeker n moal ekstroa.
Dou heb ik t mos tussen de tegels van t pad noar de veurdeure oethoalt. Dat wur ook neudeg tied. Och, en dou k toch bezig was, dou heb ik de boudel wat schoonspoten en schrobt. k Ben beetje aan t snuien west, zodat je wat beter bie de veurdeure komen kinnen.
Deurbèlle heb k ook nog moakt, dij was ook al n dag of wat lebait en k heb der n wat zwoardere boetenlaampe in draait, dat was k toch al n zetje van plan. Zwoantje hèt de roeten nog schoonmoakt, de spinnewebben bie de veurdeure vòthoalt en ze hèt frisse bloumen op toavel zet.

Dou wie ‘s oavends t eten achter de knopen haren, hebben we ons tegen de gewoonte in vot douched en schier goud aantrokken. Ik docht, waist wat, ik dou es even n strikke om. Woarom nait es n moal wat aans. Dat dochde Zwoantje ducht mie ook en ze haar n mooi blootaarmklaidje tou kaaste oet hoalt. Dout t donker wuir, zee ik: “Wie kinnen de boetenlaampe wel even aandoun, even kieken hou of dat liekt, nou e meer licht geft”. “Joa en loat hom den mor even aan, dat is ook ja vaileger, nou der zoveul inbroken wordt de lèste tied”.Tegen ons gewoonte in, haren we de gedienen dizze raaize open loaten, apaart nait?
Noadat ik nog n moal of wat perbaaierd haar of de deurbèlle t wel dee, gingen wie veur televizie zitten te kieken. Dou t òflopen was, dee ik de strikke òf, t kneep toch wel n beetje en Zwoantje schoot weer in heur slovven. Wie gingen op tied noar berre en wie hebben nait weer zo maal dreumd.

Luuster hier noar 27 Zwoantjes, veurlezen deur de schriever zulf