Pech

Ik heb n nije schiere boksem kregen. Dat was t plan aiglieks nait, mor tegen mien zin is dat der toch van komen.
Willen je heuren hou of dat kwam? t Kwam zo.
Zwoantje was mit buurvraauw in ons autootje noar Delfziel, om te kieken of doar messchien ook winkels waren, dou de telefoon rinkelde. Hai wol nait meer, zee ze, of ik even komen wol. “Hail noar Delfziel?” vruig ik.
Ik docht, ik mout eerst mor es even waiten wat of der aan mekaaierd nait?
Dus dat vruig ik ook, ik zee: “Wat dut e den”. Wait je wat of ze zee? Ze zee dat e niks dee. “Hou niks? Sluig e die din òf?” zee ik, om n klain beetje dudlekhaid oet n groot stòk technisch onbenul te kriegen.
Ze zee, dat e doodgewoon niks dee en of ik dat nait in ain moal snapde.

Ik mos heur eerst es kaalm oetleggen, dat as ze mie nou persies vertelde, wat of der gebeurde, of laiver wat of der nait gebeurde, din kon ik messchien oetfigelaaiern of t wel zin haar dat ik noar Delfziel hìn vloog.
Woarop zai weer zee, dat ik toch zeker nait van plan was om heur doar te loaten stikken, doar hail in Delfziel.

Ik kreeg n beetje in de goaten, dat t nait veul zin haar op dizze menaaier wieder te goan.
“Vertel mie eerst mor es even wat of der persies gebeurd is doar in Delfziel”.
Ze zee, dat ze eerst even de winkels bie langs wèst waren, buurvraauw zag nog n hail schier mantelpakje hangen en ze haar zulf nog even keken noar n nije jaze.
In tied dat ze dit zee lu, zel t joe messchien nait verboazen, dat ik even in miezulf tot tiene telde.
“Wat gebeurde der dou s doe weer in d auto stapsde”.
Ze zee, dat e t dou dus nait dee en of ik dat nait eerder al begrepen haar.

Geduld lu, is n schone zoak.
Ik begreep inains woarom meesters en juffraauwen t op school zo stoer hebben.
“Dee e haildaal niks, of muik e nog n beetje geluud?”.
Nou ik dat zo vruig, nou schoot heur toch inains in de zin, dat e nog wel n beetje geluud muik, joa.
“Wat veur geluud”. Joa lu, ik wol t geern persies waiten, want ze haar ook al n keer eerder zegd, dou ze pech haar, dat t net vuilde of de motor kantelde. Dou haar ze nog n kilometer deurreden mit n lekke baand, want dat was t.
Joa, wat veur n geluud zee ze dou, t was aiglieks net n geluud wèst wat of ons Flipke muik, as e s nachts blaft om n poar jaausternde katten of zo, mor din allènt zien leste poar blavven, zee ze. Volgens heur ging dat din van..eh..: woe….woe…woe….woe…..niks meer.
“Ik wait t al, hest t licht vergeten oet te doun doust achter dat schiere mantelpakje en dij jaze aanflotterste. Hest zeker weer nait op t zedeltje keken dat ik op t dèsboord plakt hebt mit “licht oet” der op. Most mor even aine vroagen doar of dij die even helpen wil mit startkoabels, of dat aine die even aanstöt of zo”.

En dat lu, dat wol ze nait. Ze zee, dat ze toch nait zo mor n wildvrumde kerel vroagen kon. Veurdat je t wozzen, haren je ja tegenswoordeg mit n kinderlokker te doun.
En of ik nou zee, dat zai toch gain kind meer was en dat ze ja mit heur twijbaaident waren doar in Delfziel, t holp aal niks lu. En dou….en dou ruik ze mie in mien zwakke punt.
Ze zee, dat ze wel even n garage bellen kon. Dij wollen vast wel even laangskomen om heur te helpen.
Ik zag in mien verbeelden al n reken veur mie van meer dan honderd euro.

“Eh,…ik vroag buurman wel even of dij t wachten kin om mit te goan”. Dat von Zwoantje wel n goud idee. Ze zee, dat we t din ook nog wel even “gezelleg” moaken konnen. Winkels waren ja nog laang nait dicht.
En zo lu, ben ik dus onverwacht aan n schiere boksem komen; messchien was n garage toch nog wel goudkoper wèst.

Luuster hier noar 27 Zwoantjes, veurlezen deur de schriever zulf