Opsporing verzocht
Zai ston wat te dreumen veur t glaas. In tied puulde z’aan n poar dreuge bladjes en n knikt blomke. “Joa”, bedocht zai heur, “wat woon k hier toch mooi”. n Schier toentje dij heur Fré aanlegd haar vief joar leden. Schane dat hai t mor ain zummer mitmoakt het. Noflek achter hoes zitten maank bloumkederij. Mor leste tied was t toch aans. Zai wer toch wat schieterg. n Moal of wat haar zai n pergrammoa zain op tillevisie over inbreken. Benoam bie bejoardenwonens. Doar was zai nait gerust op. Bie heur ston schuurtje lös van t hoes en was ook n gankje achter laangs. En dij hoge stroekerij wer t ook nait beder van. Dat t sloapen wol nait zo best leste tied. Meschain mos zai der ais over proaten mit dokter. Net dou zai roam dicht doun, wol heurde ze n hoop gebèlk. Verschrikt kikt zai noar achter bie t schuurtje. Vernijs heurt zai ain bèlken. Kèl in hoed holt z’heur vaast aan t kezien. Vrezelk, schrik slagt heur om t haart. “Nait doun, nait doun, nait schaiten. Ik geef joe aal mien sinten”, heurt z’ain roupen. In ainen zigt zai achter deur t gankje buurman strampeln mit handen omhoog. t Haart stoekt heur in haals. Deur stroekerij zigt zai hou hai achter zien hoes staait. Zai heurt ain schaiten en buurman vaalt laankoet achter coniferen.
Dirkjan wol nait om bosschop mit zien moeke. Hai was vrij op wonsdagmirreg en din wol e speulen. Mor moeke wil gain jonkjes van vief joar allinneg thoes hemmen haar zai zegd. Dirkjan docht dat e din zolaank wel even bie Opa weden kon. Zien Opa was n dikke kammeroad en mog hailtied groag wat maaljoagen. Niks was hom te gek. En as moeke bosschoppen doan haar kon zai hom wel weer ophoalen.
Dou zai doar kwammen wol Opa hom net in rookstoul nuzzeln. Even n mirregsloapke. Dat kon e mooi vergeten, Dirkjan haar aner plannen. Moeke zol nait laank votblieven. Opa keek ais noar n glundernde Dirkjan dij te huppen ston. Din mos dat mor. “Wat binnen de plannen”, wol Opa waiten van Dirkjan. Dij docht van boefke speulen en haar zien knappertjespistool mitnomen. “Lang mie dat ding mor aan”, zee Opa, “din zol ik die wel kriegen.” Mor dat wol Dirkjan nait, Opa zol boef weden. En dou begon t feest. Deur t hail hoeske hin. Achter zien Opa aan dij op pantovvels deur t hoes stoof. t Wer aal spannender en in ainen reet Opa veurdeur oet. Dirkjan was even verbalderd mor vloog der geliek achter heer. Hai zag nog dat Opa achterom runde noar t gankje tussen wonens. Achter hoes op t grasveldje kreeg hai Opa te groazen. Baaid mozzen eerst even oetpoesten op t gras.
“Mie ducht”, zee Opa, “dat wie eerst mor ais wat drinken goan. Kerel, ik bin glad achter de poest.” Hai wisde hom t swait van kop. Net dou hai in t ìnne kommen wol zag e
deur coniferen n haark aankommen in lucht. “Wat zellen wie no beleven”, zee Opa en keek in t blaike gezicht van buurvraauw. Trillend as n rusk luit dij haark zakken en greep hom bie aarm. “Is ales goud mit joe”, zee n bibberstemke. Zai was haildaal oet stuur. Opa en Dirkjan brochten buurvraauw mor even noar hoes. Graauw en gries om kop zat zai aan keukentoavel mit n kopke thee. Opa kreeg t verhoal van inbrekers en aal zuks meer.
Dat zai oareg baang was leste tied. En dat ol mannen zoas hai gain gekkeghaid oethoalen zollen. n Aarm minsk schrik aanjoagen. Opa docht dat t wel wat mitvalen zol. Ie mozzen joe nait zo aanstellen en op schidder joagen loaten deur tillevisie. “Flaauwkul, naarns veur neudeg en ie mouten joe niks aanproaten loaten”, zee Opa. “Kiek din ook nait en loat dat ding gewoon oet. En aans koop k joe ook zo’n pistool”, laagde hai en zwaaide gevoarlek mit t klappertjespistool.
Dirkjan zien moeke zag n stil jonkje dou zai hom hoalen kwam. “Wie hemmen boefke speuld”, zee Opa, “hai is muid.” In tied wisde hai hom t swait nog mor ais veur kop vot. “Ie monnen joe nait zo drok moaken op joen ol dag”, zee dochter. “Kiek dij jong toch ais, dij het ja niks meer te koop.” Dirkjan was oetroast en vil hoast in sloap bie moeke achter op fiets. Opa dee hom eerst mor n dreug hemd en boezroen aan. Hai was nog aal wat boeten oasem. Mor even zitten. “Foi”, en wisde hom t swait nog mor ais van kop. Dat minsen heur zo baang moaken docht e. Wat n grode aanstellerij. t Binnen dikke baangeschieterds. Joe de kop n beetje gek moaken loaten deur tillevisie. Hai schoerelde even lekker in rookstoul en wer glad soesderg om kop. n Zetje loader zat e as verstiefd in stoul. Hai duurde hom nait ruiren. Wat was dat! Net of der ain schoof mit kliko. Buurvraauw haar nog zo zegd, dou der om dinken. Dij zetten zai veur t glaas, klimmen doar boven op en din kroepen zai deur t bovenlicht. Vernijs heurde hai geschraap. t Benaauwd swait brak hom aal kanten oet. Hai duurde nait te kieken en hil ogen stief dicht. Der was ain in keuken, dat kon nait aans. Hai heurde ain roupen. Ook dat nog, binnen z’ook nog mit heur baaid. Doar is gain ontkommen aan. Hai vuilde t hemd vernijs nat worren. No was der ain in gaang, heurde hai. Zien hail lief dee hom der zeer van. Gain kaant kon e oet. Hai heurde zaacht hou klink omdeel ging. Langzoam ging deur lös. t Was stil, aibels stil. Zollen z’hom zitten zain? Verzichteg dee hai ogen lös en brulde. Hai keek liek in loop van n pistool en bleef brullen. “Nait doun, nait doun, ie kriegen ales. Ik geef mie over,” kwam der snokkend oet. “Man, man bedoar toch ais”, heurde hai. “Stel joe nait zo aan mit dat gejauster. k Wil joen pistool allinneg even bringen. Dij lag nog op t aanrecht”, laagde buurvraauw. “Veur t geval ie hom nog ais neu-
deg binnen.”
