Opa zien kunstgebit
Opa zat in opa zien stoule, zo stil en doard
Zien ogen vol wieshaid, de hoaren gries en en de kinne behoard
Mor ainsklaps was der paniek, een vrumde gebeurtenis
Want woar was Opa’s kunstgebit? Gain aine dei dat wis
Der werd zucht en in de keuken tussen de potten en pannen
In de loa mit bestek, tussen en achter de kannen
Mor naargens te bekennen, gain gebit te zain
Alsof dei verdwenen was, zomor in ains
Der werd docht aan de toene, misschien bie de rozen
Woar Opa groag zat in gedachten, zo teer kozen
Mor ook doar was niks, gain spoor in het gras
Allenneg de geur van de bloumen, woartussen Opa groag was
Dou keken ze noar Opa, dei haar de ogen vol pret
Hai laachde wat stiekom en bewoarde zien gehaim nog net
En dou hail het gebit teveurschien mit een braide grijns
Zien kunstgebit haar hai in de buutse stopt als een groot geheim
”Och” zee Opa, ” ik wol jullie even loaten zuiken” even de dag deurbreken
Even de dag opschudden en dat haar hai goud bekeken
Mor noe is hai trôgge, mien gebit van plestiek
En noe konnen ze lachen, aalmoal tougeliek
