Onderboksems

Ik bin n echte Grunneger, dus dat betaikent dat k zuneg bin.
t Is nait zo dat k n zunege paiter bin, mor k hol der nait van om meer te betoalen as neudeg is.
Kin mien geld mor ain keer oetgeven en din wil k der groag zo veul meugelk veur kriegen.

Zo ook n joar of vief leden. Ik was mit twij van mien dochters in Winschoten aan t winkeln. Winkel in, winkel oet, ie waiten wel hou dat gaait ja. Op n gegeven moment kwam wie ook bie de winkel van Henk in Laangestroate. Even rondsnuustern dus. Inains zagen wie n bak mit mooie rode onderboksempies liggen.
Nou holden wie aalmoal van rood en ze waren ook nog hail goedkoop, dus wie hem oons aal drije een stôk of wat mitnomen.
Aalmoal dezulfde moat, want toun was dizze moeke nog net zo slank as heur dochters.

Ze bleven ontzettend goud in de waske. Lubbern nait oet en zitten nog aaltied lekker.
Mor nou wilt geval dat oldste dochter vleden joar van Pekel noar Oafrikoa verhoesd is.
Dus wie gingen dit joar bie heur op bezuik. Kees en ik, mit dochter en schoonzeun oet Utrecht, bin noar heur tou west.
“k Neem mien rood ondergoud mit,” zee ik tegen Kees. t Zugt der nog nuver oet.”

Dou we n poar doagen bie mien dochter en heur gezin waren, kwam de wasmesien aan. “Gooi joen goud der ook mor bie hör,” zee ze.
Ik dee mien klaaier der in en dus ook mien rode onderboksems.
“k Hang t goud straks wel op liene,” zee ik tegen heur.
Tot mien grote verboazen kwamen der veul meer rode broekjes oet as dat ik der in stopt haar. Hou kon dat nou toch wel.
Inains ging mie n lichtje op, baide dochters haren ook nog de rode boksempjes.
Dou d’waske dreuge was ging ik t opvollen.
Mor ja, wat was nou elk zien aigen goud. Ik bin de loatste joaren flink gruid, mor de broekjes bin mooi mitrekt.
Oldste dochter het braidere heupen kregen. Dat model zat der nou ook n beetje in.
Aander dochter is nog net zo dun as dat ze aaltied was.
Dus oetzuiken welke wieder worden was en welke nait.
Dat ging toch even mis, want jongste dochter dee aine aan mit extra heupwiedte, klopte dus nait.
Noa veul gegiebel haar elk zien aigens weer. Soavends bin we aan t naaien goan. Elk het zienent even maarkt. Ik mit n wit droadje en de aandern mit n aandere kleur.

Klaaindochter zat der n beetje verboasd noar te kieken.
“Ze binnen toch schoon,” zee ze. “Woar mok je joe wel zo drok om.”
Mor ik was toch bliede dat k mien aigens weer haar.